Στην γκλίτσα του τσοπάνη

(εδώ παρακάτω) Ξέρω, ξέρω, πήζεις, πέρασες να ρίξεις μια ματιά στα γρήγορα θα πας παρακάτω στα πεταχτά και μετά θα γυρίσεις με ένα Alt+Tab στο σοβαρό σου software για να γράψεις, να σημειώσεις, να διορθώσεις. Σ' έχουν πάρει στο κατόπι οι προθεσμίες, η φρεσκάδα του πρωινού σου μπάνιου έχει αρχίσει κιόλας να εξαχνώνεται μετά τα λίγα βήματα που έκανες από το αυτοκίνητο, το λεωφορείο, το μετρό, τη μηχανή, ώσπου να φτάσεις στο γραφείο. Ο ζεστός σου καφές έχει αρχίσει να κρυώνει/ο κρύος σου καφές αρχίζει να αραιώνει επικίνδυνα όσο λιώνουν τα παγάκια, το κλιματιστικό γουργουρίζει, από το μυαλό σου περνούν στα γρήγορα οι δουλειές που θα κάνεις το απόγευμα όταν σχολάσεις, άμα προλάβεις να σχολάσεις πριν τα μαγαζιά κατεβάσουν τα ρολά τους. Σταμάτα μισό λεπτό, μη βιάζεσαι να φτάσεις στο τέλος, μ' ακούς, σταμάτα λέμε, έτσι μπράβο... Λοιπόν, αφού το ξέρεις τώρα μην κοροϊδεύεσαι - και να τελειώσεις όσα είναι να τελειώσεις σήμερα αύριο πάλι εκεί θα είναι και θα σε περιμένουν, η δουλειά δεν τελειώνει ποτέ, το οκτάωρο πάλι μας τελείωσε προ καιρού, τις προάλλες του κάναμε πάλι μνημόσυνο. Σήκω, πες ότι πας για τσιγάρα, για κεράσια, για σερβιέτες, πες ότι δεν είσαι σίγουρος αν κλείδωσες τ' αμάξι ή αν έχεις εισιτήρια, βρες μια δικαιολογία, πες μια μαλακία, κοπάνα την. Το ιδεώδες θα είναι να πας για έναν καφέ 2-3 τετράγωνα πιο κάτω και αν σε πάρει κανένα μάτι χαμπάρι πες πως έχει ουρά στην τράπεζα. Μπες ανάμεσα στον κόσμο, χάζεψε τ' αυτοκίνητα που ανεβοκατεβαίνουν στις λεωφόρους, δες το είδωλό σου σε μια βιτρίνα, κλείσε το μάτι στον ήλιο, κάνε μια γλυκιά σκέψη και χαμογέλα της. Θα γυρίσεις στο γραφείο; Ναι. Θα ξαναπήξεις; Ναι. Τη μικρή σου σκανταλιά θα την έχεις όμως κάνει για σήμερα...

There is no strength in numbers I've no such misconceptions (Lady in black, Uriah Heep)

Κάτι στιγμές αναρωτιέμαι γιατί σου λέω αυτά που ξέρεις... Καλή σου Πέμπτη...