16.12.05

Κοίτα κάτω από το δέντρο

(και αν με βρεις γράψε μου) - Ρούχα για το κρύο πήρες; - Πήρα. - Αλυσίδες για το αυτοκίνητο; - Πήρα. - Ξέρεις πώς να τις βάλεις; - Νομίζω. - Μουσική πήρες μαζί σου; - Πήρα. - Βιβλία; - Ωπ, παραλίγο να το ξεχνούσα, ευχαριστώ. - Παρακαλώ, και θα 'σαι πίσω κατά τα Χριστούγεννα; - Ναι, μάλλον, ίσως, δεν ξέρω, έτσι νομίζω τι να σου πω. - Μα γιατί φεύγεις από τώρα; - Για να μην φύγω με όλη τη χλαπαταγή μαζί και όταν γυρίσω να έχει φύγει η χλαπαταγή. Εχεις δει πώς είναι η Αθήνα την τελευταία βδομάδα πριν τις γιορτές; Δυο φορές τρελοκομείο... - Θυμάσαι πώς φτιάχνονται οι χιονάνθρωποι; - Ναι βρε, δεν ξεχνιέται η τέχνη... Φιλιά σου...

15.12.05

Πσστ! Παραμύθι;

(περίπου) Είναι μουγκό ρε γαμώτο το δίκτυο, δεν μπορώ να σου ψιθυρίσω ένα σκοπό που τον άκουσα ξανά σήμερα -πού; αν είναι δυνατόν- στο Χίλτον. Το Παραμύθι της Νέας Υόρκης όχι στην εκτέλεση των Pogues, μία πιο μελωμένη ήταν, τι διάολο στα υπερλούξ ξενοδοχεία οι πρώτοι ήχοι μασκαρεύονται για να μπουν μέσα, ίσως σε κανένα δωμάτιο να ξαναβρίσκουν τον εαυτό τους αλλά στους διαδρόμους και στα καφέ κυκλοφορούν με μαύρα γυαλιά και μακριά παλτά που κρύβουν τα ξεφτίσματα στο παντελόνι και τα βαθιά γδαρσίματα στα παπούτσια. Εστω και έτσι...
You were handsome You were pretty Queen of New York City When the band finished playing They howled out for more Sinatra was swinging, All the drunks they were singing We kissed on a corner Then danced through the night The boys of the NYPD choir Were singing "Galway Bay" And the bells were ringing out For Christmas day (Fairytale of New York, Pogues)
Στην Wikipedia θα βρεις περισσότερα. Πες πως είναι κάτι σαν κάλαντα... Καλή σου μέρα...

Απορία ημέρας

(εξυπνάδες) Τρεις ΜΑΤατζήδες συζητούσαν απέναντι από την κλούβα τους πίσω από το Μουσείο με χειρονομίες που έδειχναν πως διαφωνούσαν σε κάτι. Σε τι όμως; Για τις τεχνολογικές εξελίξεις στα γκλομπ ή για το ποια είναι η καλύτερη λαβή για να ακινητοποιήσεις διαδηλωτή;

Βασανιστικές ιστορίες

(τροφή για σκέψη) Το αρχιπέλαγος της CIA διαδέχεται το αρχιπέλαγος των γκούλαγκ, η Ευρώπη γίνεται διαμετακομιστικός σταθμός "υπόπτων για τρομοκρατική δραστηριότητα" που ακολούθως γνωρίζουν τη φιλοξενία των αιγυπτιακών, ιορδανικών ή συριακών πραιτωριανών και την ίδια στιγμή πολλοί Ευρωπαίοι βάζουν νερό στο κρασί των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ευλογούν τη χρήση των βασανιστηρίων...

13.12.05

Να μην ξεχάσω (to-do δηλαδή)

(dobedobedo) Μικρά βουνά ζεστής άσφαλτου στη γωνιά του δρόμου και μεταλλικά σημάδια έξω από τις πόρτες των πολυκατοικιών κανονίζουν πού θα πέσει ο ιδρώτας της επόμενης ημέρας... Το πρωί, με τα κομπρεσέρ και τα σκαπτικά να τσακώνονται από κάτω θα ανοίξω το παράθυρο και θα φωνάξω τα Χριστούγεννα να καθήσουμε στο περβάζι με τα πόδια να κρέμονται απ' έξω και να μετράμε τα κορναρίσματα μασουλώντας κουλουράκια... Καλημέρα...

Γλωσσικά ζητήματα (αλήθεια σου λέω)

(μακαρόνι το σημείωμα, δεν φταίω απολύτως) Πρόκειται για μια ανακοίνωση που κατέφτασε στο email μου, τρέχα γύρευε πώς βρήκαν τη διεύθυνσή μου και έχει να κάνει με τη γλώσσα των Βλάχων. Προέρχεται από την Εταιρεία Αρωμανικού-Βλάχικου Πολιτισμού (στοιχεία επικοινωνίας στον πάτο του σημειώματος, εδώ είσαι ακόμα στην κορφή) που λέει: (...)Δεν είναι η βλάχικη γλώσσα η καλύτερη, η πιο πλούσια, η γλυκύτερη γλώσσα στον κόσμο. Είναι απλώς μια γλώσσα ακόμη ζωντανή, πράγματι περισσότερο προφορικής παράδοσης. Ως γλώσσα όμως αξίζει, όπως όλες οι γλώσσες, να συνεχίσει να μιλιέται, να υπάρχει. Και αυτό το δικαιούται εξίσου όσο τα ελληνικά και τα αγγλικά. Γιατί κάθε γλώσσα μεταφέρει έναν μοναδικό πολιτισμό. Είναι μοναδική και για μας που συνδεθήκαμε με αυτήν τη γλώσσα, είτε γιατί τη μιλάμε είτε γιατί την κατανοούμε, είτε ακόμη γιατί τη μιλούσαν οι πατεράδες και ο παππούδες μας. Σήμερα, που η γλωσσική και η πολιτισμική ενοποίηση είναι μια διαδικασία που δεν λαμβάνει χώρα σε επίπεδο κρατών αλλά σε παγκόσμιο επίπεδο, η χρήση διαφορετικών γλωσσών μπορεί να αποτελέσει μιαν απάντηση σε μια διαφορετικού τύπου προσέγγιση για το μέλλον της ανθρωπότητας. Η παραπάνω διαπίστωση δεν συνιστά και δεν πρέπει να συνιστά σε καμιά περίπτωση ένα αντιδραστικό επιχείρημα ενάντια σε μια διαδικασία εξέλιξης που λαμβάνει χώρα είτε αυτή μας αρέσει είτε όχι. (...) Για εμάς η διάσωση και διατήρηση των λιγότερο ομιλούμενων γλωσσών είναι μια διαφορετική πρόταση, όχι μόνο, πολιτισμού, αλλά και διαχείρισης του πλανήτη μας συνολικά. Συχνά ακούμε το επιχείρημα ότι οι μικρές γλώσσες είναι καταδικασμένες να πεθάνουν και η διατήρησή τους μόνο βάρος συνιστά, και για τους ομιλητές και για το κράτος. Ακόμα κι αν είναι έτσι, απαντάμε «αφήστε τις να πεθάνουν μόνες τους». Γιατί δυστυχώς στην Ελλάδα κυριαρχεί ακόμη η αντίληψη, σε όλη την κοινωνία, ότι οι άλλες γλώσσες μόνο κακά επιφέρουν, ότι είναι ζιζάνια που πρέπει να εξοντωθούν. Κυριαρχεί η απαξιωτική αντίληψη και η εχθρική στάση. Από τον κρατικό λειτουργό που θεωρεί ότι είναι προδότης όποιος παλεύει για την διατήρηση της γλώσσας, μέχρι την μητέρα που πιστεύει ότι το παιδί της αν μάθει την γλώσσα της γιαγιάς μπορεί να μη μάθει καλά ελληνικά (ενώ τον... ίδιο κίνδυνο δεν έχει το παιδί του γείτονα που πηγαίνει από 4 χρονών αγγλικά). Η ελληνική ιστορία και κοινωνία έχει φορτώσει τους ομιλητές αυτών των γλωσσών με ένα αίσθημα ενοχής, φόβου και απόκρυψης. Πόσοι άραγε είναι αυτοί που «αρνήθηκαν» ότι μιλάνε ή καταλαβαίνουν μια γλώσσα που μάλιστα μπορεί να μοιάζει με μια από αυτές τις «παρακατιανές βαλκανικές γλώσσες»; Πόσοι είναι αυτοί που ντράπηκαν όταν στην Αθήνα, έξω στον κόσμο, ο ηλικιωμένος πατέρας τους απευθύνθηκε στη γλώσσα του χωριού που θελαν να ξεριζώσουν από τη μνήμη τους; Ο κοινωνικός δαρβινισμός, η φυσική επιλογή, δεν έχουν θέση στα κοινωνικά φαινόμενα, και ένα από αυτά είναι η γλώσσα. Οι απόψεις του τύπου «ο πιο αδύνατος πεθαίνει» δεν έχουν θέση στις κοινωνίες, δεν έχουν θέση όταν αναφερόμαστε σε γλώσσες, σε πολιτισμούς. (...) Δεν ερχόμαστε να παρακαλέσουμε. Ερχόμαστε να καλέσουμε και να πληροφορήσουμε την πολιτεία και την κοινωνία. Δηλώνουμε τη βούλησή μας να προσπαθήσουμε για τη διάσωση και διατήρηση της βλάχικης γλώσσας και αξιώνουμε το να μην αντιμετωπίζεται αρνητικά η κάθε προσπάθεια μας. Γι’ αυτό ζητούμε από την Πολιτεία όπως η Σύσταση 1333/1997 της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η οποία αφορά την Αρωμουνική-Βλάχικη γλώσσα να γίνει νόμος του Ελληνικού Κράτους. Επί πλέον να καταρτιστεί σοβαρό πρόγραμμα, από την Ελληνική Πολιτεία, για την διάσωση και διατήρηση της Βλάχικης γλώσσας με την οικονομική ενίσχυση της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Τα πράγματα είναι τόσο απλά όσο δείχνουν και αυτοί που επαγγελματικά... ανησυχούν είναι καιρός να αλλάξουν επάγγελμα. Η διεύθυνση της Εταιρείας είναι Βασ. Ηρακλείου 22 10682 Αθήνα, τηλ. 2108220564.

12.12.05

Προκάνω;

(στο παρα κάτι) Γαμώτο, ξέχασα, γιορτάζει το νησί μου και δεν είπα μια κουβέντα. Βεβαίως, χρόνια καλά σε όσους γιόρταζαν (ξέρω και κάτι γραμματιζούμενους που το λένε "εορταζούμενους" αλήθεια σου λέω, να φάω λεξικό άμα σου λέω ψέματα...)

Κόψε επανάσταση

(και βγάλε συμπέρασμα...) Ρε παπάρες άλλο googlebomb και άλλο σκέτο bomb, το φελέκι μου μέσα...

11.12.05

Το λυσάρι του καλού Googlebomber

(τώρα αυτό θεωρείται κατέβασμα γραμμής;) Από τον Old Boy στον ANemo και το Gloria Mundi, ναι, γιατί όχι, Googlebomb, που θα μπορούσε να πάει κάπως έτσι: σκυλού ληστές εργατοπατέρες έμπορος ψεύτες λαμόγια βδέλλες άχρηστοι

9.12.05

Απορία της ημέρας

(ε, ε, ε;) Εχεις τρεις ορόφους πάρκιν με τη χρέωση στο 0,5 ευρώ ανά ώρα (ναι σου λέω, μισό ευρώ την ώρα, τσάμπα πράμα). Εχεις ένα σκασμό διαθέσιμες θέσεις στο πάρκιν. Εχεις μισό στρατό κόσμο μέσα στο πάρκιν που σε κατευθύνουν πού να πας να αφήσεις το ρημάδι το αυτοκίνητο. Εχεις, να μη στα λέω πολλά, όλα όσα θα επιθυμούσες ως οδηγός, μόνο φραπόγαλο μη ζητήσεις. Γιατί στο διάολο πας και παρκάρεις γύρω γύρω καβάλα στα πεζοδρόμια και γιατί στο διάολο δεν βγαίνει μια τροχαία με μολότοφ να μην αφήσει κολυμπυθρόξυλο πες μου σε παρακαλώ... Πού γιορτάζει η καφρίλα; Στο ναό που άνοιξε πριν λίγες μέρες στο Μαρούσι... Αλλες απορίες έχουν να κάνουν με το πώς τυλίγονται οι κλωστές στ' αδράχτι που τραγουδάει ο Παπάζογλου... Καλημέρα...

8.12.05

Τροχιά των ανέμων

(κατηφορικά) Χτυπάνε την πόρτα τα τραγούδια, έρχεται κρύο λένε, βάλε λίγο καφέ να σε χαρώ... Καλημέρα...

ΔΕΚΑρα..

(και φραγκοδίφραγκα αν τα θυμάσαι) Να μην στα λέω, in.gr και reporter.gr αναφέρθηκαν στο θέμα της αθώωσης των κατηγορουμένων για την υπόθεση της ΔΕΚΑ, όπου αν δεν ξέρεις πρόκειται για τη Δημόσια Επιχείρηση Κινητών Αξιών (σωστά;) και μέσα σε όλα τα άλλα που κάνει παίζει και σε μετοχές και είχε κατηγορηθεί σε γενικές γραμμές για "στήσιμο" του γενικού δείκτη του Χρηματιστηρίου στο "βρώμικο '99"... Τώρα, εγώ με τα φτωχά γιάπικα που έχω υπόψιν μου είχα την εντύπωση πως την υπόθεση των επενδύσεων θα την έκανε το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, γιατί τυπικά είναι και ο εκπρόσωπος του Δημοσίου-μετόχου. Αθώοι οι κατηγορούμενοι λόγω α) παραγραφής και β) επειδή η ΔΕΚΑ δεν είναι δημόσια υπηρεσία αλλά Α.Ε. στην οποία το Δημόσιο είχε μεταβιβάσει περιουσιακά του στοιχεία (τις μετοχές ντε). Αν το Δημόσιο θεωρούσε ότι ζημιώθηκε θα μπορούσε να κάνει κάτι σε αγωγή, να επικαλεστεί μια ρήτρα, να πάει και να κατασχέσει τη μηχανή του εσπρέσο βρε αδερφέ. Μπα, τίποτε τέτοιο, οπότε σου λέει χοντρικά ο δικαστής, αφού δεν κουνιέται το Δημόσιο για να ζητήσει τα χαμένα από την Α.Ε. τι δουλειά έχω εγώ εδώ; Και κάπως έτσι, κατηγορούμενοι και κατήγοροι πήγαν όλοι μαζί για πίτσες και η υπόθεση θα πάει για τα αρχεί(δι)α όπου είναι καταγεγραμμένες και κάτι ιστορίες με υποκλοπές που είχαν φτάσει ως τη Βουλή αλλά τελικώς ουδέν ευρέθη - τι θυμήθηκα τώρα... Ε, αυτά τα λίγα, βάλε τώρα τηλεόραση να μορφωθούμε...

6.12.05

Σπολάτη και να τους/μας χαίρεστε

(party time) 6 Δεκεμβρίου στη Γερμανία ήταν (ακόμα θα είναι θέλω να νομίζω) η χαρά των παιδιών. Θυμάμαι τους σωσίες του Αγίου Νικολάου να τριγυρνούν τις γειτονιές, κάπου στην εικόνα υπάρχει ένα μάτσο με ξερόκλαδα (για τα κακά παιδιά, αλλά όπως όλοι ξέρουμε πια οι λέξεις "κακά" και "παιδιά" δεν βρίσκονται ποτέ σε τέτοια ανησυχητική γειτνίαση - γειτνίαση, άλλη λέξη δεν είχα;) και ένα (τι ένα δηλαδή) σακούλι γεμάτο απίστευτα γλυκά... Ο Αγιος Νικόλαος των Καθολικών είναι ότι είναι για τους Ορθόδοξους ο Αγιος Βασίλειος όσον αφορά τη γαλαντομία τουλάχιστον και, τελικά, μια οικουμενική ημέρα με τους δύο αγίους να γιορτάζουν ταυτόχρονα θα έλυνε πολλές παρεξηγήσεις... Γιορτή των παιδιών... Γιορτή των ανθρώπων της θάλασσας... Α ναι, γιορτή και της ΔΕΗ όπως διαβάζω (βρε πώς τα φέρνει ο καιρός). Η μέρα από την οποία και μετά η Βασιλίσσης Σοφίας γίνεται ο αγαπημένος μου κατάφωτος δρόμος. (Αντ)εύχομαι...

5.12.05

Προβλέψιμων αιφνιδιασμών...

(της ακρόασης) Πώς θα μπορούσε να είναι κάτι λιγότερο από τρυφερά χυδαίο ή χυδαία τρυφερό, εξαρτάται από τη σημασία που δίνεις στα επιρρηματικά και πώς θα μπορούσε να φέρνει στο μυαλό ερωτήσεις διαφορετικές από εκείνες που ψάχνουν για τη γεύση που έχει η φλούδα γύρω από τα τραγούδια. Στους δρόμους βάφουν παραμονές χειμώνα τις λωρίδες και σιγά σιγά τα καμμένα φώτα παραμερίζουν για όλες αυτές τις απίστευτες κατασκευές από λαμπιόνια στα μπαλκόνια που αν τις δεις από ψηλά νομίζεις πως κουδουνίζει η πόλη.
It's funny how things go around But go around they do (This place is empty, Rolling Stones)
Οχι βέβαια πως οι εν λόγω δεν ήταν μάστορες στις μπαλάντες, αλλά με τον Κιθ σε ρόλο πρώτης φωνής πότε είχε ξανασυμβεί αυτό; Καλοδεχούμενοι αυτοί οι αιφνιδιασμοί, όπως ελπίζω και η καλημέρα μου...

1.12.05

Ενα τραγούδι για καλό μήνα (X)

(μα τι ώρα είναι αυτή;) Θέλω ένα έλκηθρο και να το σέρνουν μερικά μεθυσμένα σκυλιά του Αγ.Βερνάρδου και… να δεις τι άλλο, θέλω φώτα στα δέντρα, στις ταράτσες, στα μπαλκόνια και βόλτες με τα πόδια στο κέντρο και τον αέρα να μου παγώνει τη μύτη και να γελάμε και να πάρουμε τα βουνά και να γεμίζουν οι τσέπες μας χιόνια και να ψήνουμε στο τζάκι και να ανοίγουμε μπουκάλια και να μας βρει η άνοιξη ξέπνοους και από τα αυτοκίνητα να ανεβαίνουν μουσικές στα παράθυρα και να τσουλάνε στους δρόμους...
Do nothing till you hear from me, Pay no attention to what's said. Why people tear the seams of anyone's dreams Is over my head. Do nothing till you hear from me, At least consider our romance. If you should take the words of others you've heard, I haven't a chance. True, I've been seen with someone new, But does that mean that I've been untrue? When we're apart, The words in my heart Reveal how I feel about you. Some kiss may cloud my memories, And other arms may hold a thrill, But please, do nothing till you hear it from me-- And you never will. Some kiss may cloud my memories, And other arms may hold a thrill, But please, do nothing till you hear it from me-- And you never will. (Do nothing till you hear from me, Nat King Cole)
Τι με κοιτάς; Καλημέρα… υποσημείωσις: Στην παρένθεση του τίτλου βλέπεις α) το 10 στα λατινικά, β) ένα μεγάλο φιλί, γ) σήμανση ακατάλληλου