18.6.08

Σύρμα, το κράτος κατεβαίνει στο πεζοδρόμιο

(έρχεται ο κύριος νομάρχης)

Μεσημεράκι σε ένα φανάρι με παρέα το ραδιόφωνο, κάποια στιγμή η σχετική ηρεμία της μουσικής διακόπτεται από τα διαφημιστικά μηνύματα (είναι ιδέα μου ή όσο περνάει ο καιρός τα διαφημιστικά στο ράδιο γίνονται όλο και πιο άθλια;) και πέφτει κάποια στιγμή ένα σποτ για το συλλαλητήριο που διοργανώνεται αύριο στο κέντρο της Αθήνας κατά της ακρίβειας.

Προσωπικά, τώρα, έχω ένα θέμα με τους επαγγελματίες συνδικαλιστές που όταν τους ακούω εξάγω το συμπέρασμα πως ψωνίζουν κασέτες από το ίδιο μαγαζί, τις βράζουν και τις τρώνε αλ ντέντε, τέλος πάντων, το συλλαλητήριο διοργανώνουν η ΓΣΕΕ (εντάξει), η ΑΔΕΔΥ (οκ), η ΠΑΣΕΓΕΣ (σαφές) και η υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς. Ορίστε μου; Καλά η υπερνομαρχία δεν είναι από εκείνους που θα έπρεπε να έχουν μηχανισμούς, όργανα και παρα-όργανα για την αντιμετώπιση της ακρίβειας; Δηλαδή, η υπερνομαρχία δεν είναι κομμάτι του κράτους που οι συνδικαλιστικές οργανώσεις (λέμε και καμιά μαλακία να περνάει η ώρα) εγκαλούν ως αναποτελεσματικό; Το έχεις ξαναδεί τούτο; Σηκώθηκε το κεφάλι να βαρέσει το κεφάλι ένα πράγμα. Σαν να διοργανώνει η ΓΑΔΑ διαδήλωση διαμαρτυρόμενη (καθολικώς και ορθοδόξως βεβαίως) για την εγκληματικότητα ή γιατί ένα τσούρμο έκαψε ένα αστυνομικό τμήμα. Μωρέ το ξέρω πως γίνομαι βαρετός, αλλά δεν πάμε καλά μού φαίνεται...

16.6.08

Αμα το 'δες στο YouTube είναι αλήθεια

(φέρε και τα ποπκορν να χαζεύουμε μαζί)

Δεν ξέρω αν το παρέλαβες, κυκλοφορεί ένα email με φοβιστικό τίτλο και link σε βίντεο του YouTube. Το βίντεο -τούτο εδώ είναι μην αρχίζεις να το ψάχνεις δεξιά κι αριστερά και σε χάσω από πελάτη- δείχνει 3, 4 κινητά στη μέση κάτι σπόρους από καλαμπόκια, τα τηλέφωνα αρχίζουν να κουδουνίζουν και οι σπόροι γίνονται ποπ-κορν. Τρομακτικό ε; Φαντάσου τι μπορεί να κάνει στο μυαλό σου το τηλέφωνο; Στο κάνει πανέ σε χρόνο ντε τε, δεν θα μπορείς να σκεφτείς και να τοποθετηθείς επί της νέας κρίσης στο ΠΑΣΟΚ. Τεράστιο πρόβλημα. Καλά, μην πετάξεις το τηλέφωνο στα σκουπίδια, είναι και αντιοικολογικό θα σου κρεμάσουν τα κουδούνια στο Σκάι. Διαφημιστικό τρικάκι είναι, από μια εταιρεία που κατασκευάζει Bluetooth ακουστικά. Αλλά κοίτα να δεις τώρα τι γίνεται... Κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να το ψάξει λίγο, προωθεί ό,τι μήνυμα του 'ρθει χωρίς να το σκεφτεί λιγουλάκι, άμα το βλέπεις σε οθόνη τελείωσε, είναι νόμος, ισχύει... Πώς ήταν εκείνη η ιστορία με τον κορμοράνο στον πρώτο πόλεμο του Περσικού Κόλπου; Κάτι παρόμοιο...

11.6.08

Γράμμα επιστροφής πριν την επιληπτική κρίση...

(blink!)

Και που δεν σου 'γραφα τι έχασες, όχι πες μου τι έχασες. Τίποτα δεν έχασες, άντε να σου 'χει πέσει λίγο το ασβέστιο και αυτό όχι λόγω της στέρησης αλλά ένεκα του μποϊκοτάζ του γάλακτος. Πώς λέμε, αρνάκι του γάλακτος, έτσι είναι και τα μποϊκοτάζ εδώ... Για πες και εσύ που ίσως ξέρεις γιατί έλειπα και λίγο καιρό, το ξυνόγαλο είναι και αυτό στα μποϊκοταρισμένα;

Τώρα που τα ξαναλέμε, λοιπόν, σου γράφω από ένα μηχανάκι που βουίζει σαν διάολος. Δεν είναι πως ξέρω πώς βουίζει ένας διάολος, εικασίες κάνω, τέλος πάντων βουίζει (το μηχανάκι). Δεν έχει χαλάσει, απλώς έχει φουλάρει ο ανεμιστήρας και δεν έχει πιάσει καμιά τρελή ζέστη ακόμα. Είναι που από πίσω (στο background να το πω; στο παράλληλο να το πω; διάλεξε...) είναι ένας έρημος Firefox ανοιχτός και είναι στη σελίδα του Αθηνοράματος, η οποία δεν είναι και ό,τι πιο απλό στη σύλληψή της. Ξέρεις πόσα Flash animations μέτρησα στην πρώτη σελίδα; Δέκα και μετά βαρέθηκα να συνεχίσω. Θυμάσαι πριν από 10-15 χρόνια που έλεγαν οι σοφοί του Web, "μη χρησιμοποιείτε ρε μαλάκες το blink attribute κάθε τρεις και λίγο θα τους στραβώσετε τους βίζιτορς", ε τώρα που έμαθε το Web και η γιαγιά στο χωριό και βρίσκει στο Google οδηγίες ξεματιάσματος έχει πήξει στο Flash blink. Καρνάβαλος η υπόθεση. Οι διαφημιστές τα έχουν δώσει όλα, πέρασα πριν από τη Ναυτεμπορική και βλέπω σε ένα παράθυρο τον Λάλα να κουτουλάει την οθόνη μου. Σιγά μαλάκα θα χαλάσει (ο Λάλας;)...

Όχι δοκίμασε έτσι για πλάκα. Αποθήκευσε μια home page κάποιου δημοφιλούς ελληνικού site, πάρε και όλα τα συμπράγαλα μαζί της και μέτρα όγκους. Το 1 ΜΒ το 'χουνε για πρωινό, φτάνουν άνετα το 1,5 ή τα 2. Ρε, έχει γίνει το Web τηλεόραση με βίντεο και καρτουνάκια να τρέχουν πάνω κάτω, ένα τηλεκοντρόλ μου λείπει και ένας καλός οφθαλμίατρος... blink…

ΠΣ: Ακούς εκεί προηγούμενο post στις 21 Μαρτίου, ντροπή και αίσχος κύριε πρόεδρε...

21.3.08

Μια καμένη ασφάλεια...

(ασφάλεια; όχι αντίσταση;)

Και τι να σου γράψω; Αντε πες πως στρώνω τον κώλο μου και σου γράφω τον καημό μου για το ασφαλιστικό. Μα και τι να σου πω και τι να σου γράψω; Πως είμαι 38 και πως με νοιάζει όχι πότε θα πάρω σύνταξη αλλά άμα γίνει κανένα λάθος και με δείξει ο Θεός να μπω σε ένα δημόσιο νοσοκομείο και να βγω ορθός και όχι κόκορος; Πως θέλω η αδερφή μου, η φίλη μου, η συνάδελφός μου στο απέναντι γραφείο να μην τρέμει η ψυχή της τι θα γίνει όταν λήξει το 12μηνο της ψευτο-ασυλίας που της δίνουν στον ιδιωτικό τομέα (ε, ψιτ, ξέρεις, υπάρχει και τέτοιος μη νομίζεις δηλαδή πως όλοι είναι στο στενό δημόσιο τομέα που τον εκπροσωπεί η ΑΔΕΔΥ ή στον πιο φαρδύ που τον εκπροσωπεί κυρίως η ΓΣΕΕ) γιατί έκαμε το λάθος να γεννήσει. Πως θέλω ο καθένας να κάνει τη ζωή του βρε αδερφέ όπως την καταλαβαίνει καλύτερα και να ξέρει πως τα γαμισιάτικα που πληρώνει στην εφορία ή στο ασφαλιστικό του ταμείο γίνονται σχολεία, δρόμοι, παιδικοί σταθμοί, γιατροί, φάρμακα και άλλα τέτοια κέρατα. Και εσύ μου λες τι θα γίνει όταν είναι να βγω στη σύνταξη. Ρε δεν θέλω να βγω στη σύνταξη, κολλάω τα ένσημα το ένα μετά το άλλο με μανία, θέλω να έχω δικαίωμα στη ζωή μου, όχι να περιμένω να την πέσω στο παγκάκι. Δεν είναι πως θέλω να δουλεύω μια ζωή γιατί τάχα μου έχω χάψει το χάπι της καριέρας, τσου, δεν είναι αυτό, αλλά να... Να στο πω αλλιώς...

Είναι σαν να λέω τώρα, παίρνω το αυτοκίνητο από την Αθήνα για να σου 'ρθω επίσκεψη ξαφνική στη Σαλονίκη, δεν είμαι ούτε καν στον Αγιο Στέφανο και μ' έχει πιάσει μια ανησυχία αν θα βρω να παρκάρω στην Προξένου Κορομηλά. Κάτσε ρε φίλε, έχει κοτζαμάν ταξίδι, Μαλιακούς και τα ρέστα, Πλαταμώνα, κάμπους και ποτάμια, βουνά ανέβα κατέβα, αυτοκινητόδρομο και κατσικόδρομο τίγκα στην νταλίκα. Δεν σου λέω, θέλω να υπάρχει και η Προξένου Κορομηλά και η Σαλονίκη όταν φτάσω με το καλό αλλά τώρα προέχει η διαδρομή, καταλαβαίνεις φαντάζομαι. Αδικία τώρα να 'ναι ο άλλος στα Μάλγαρα και να του λένε "ξέρεις, τον πούλο, θα πας πίσω 200 χιλιόμετρα και θα ξανάρθεις", κακό ριζικό αυτά τα πράγματα, αλλά τι να σου πω και εγώ, σάμπως ξέρω; Το μόνο που ξέρω, ψέματα, υποψιάζομαι είναι πως θα δουλεύω ως τα 150 μου. Σκατά, τίγκα στην παράκαμψη τον έκαναν το δρόμο...

8.3.08

Θεία Χάρις, οποία έκπληξις

(σεντονιάδας το ανάγνωσμα)

Και γιατί μου εκπλήσσεσαι που ένας θα-ήθελα-να-ήμουν-και-ενωμοτάρχης γυμνασιάρχης μισο-απαγόρευσε και μετά μισο-επέτρεψε την είσοδο των μαθητών σε έκθεση με τα χαρακτικά του Πικάσο; Πρώτη φορά είναι που οι γνήσιοι απόγονοι των Αρχαίων (και των αρχαίων) τα βάζουν με την Τέχνη; Δεν θυμάσαι εκείνα τα κλαμπανίκια (άσχετο: μη γράφεις στο Word, δεν ξέρει τη λέξη «κλαμπανίκι» και τη βγάζει λάθος, μαλάκες Αμερικάνοι που όταν εμείς κτλ κτλ κτλ...) με την έκθεση Outlook που του αλλουνού (ή ήταν αλληνή;) δεν της άρεσε που ένας τύπος γαμούσε ένα καρπούζι (σχετικό: λοιπόν λέω μια μέρα να κατεβάσω τα βρακιά μου και να χέσω μέσα στην πλατεία Συντάγματος και θα φωνάξω και το Σκάι να το καλύψει, μιας και θα βαφτίσω το θέαμα «εικαστική παρέμβαση οικολογικού χαρακτήρα», να μην ξεχάσω να πάρω κωλόχαρτο μαζί μου) και το έκανε πουτάνα το μαγαζί; Ναι, στην ίδια έκθεση που έτερος καλλιτέχνης έβαλε ένα καβλί να χύνει ένα σταυρό και κόντεψαν να ανοίξουν μονομιάς και οι 7 σφραγίδες της Αποκάλυψης και όχι τίποτε άλλο θα έβγαινε και ψιλο-άκυρος ο Ιωάννης της Πάτμου. Ναι ρε φίλε (φιλενάδα) δεν γουστάρουμε τα χαρακτικά του Πάμπλο και τα ξεβράκωτά του και να μας πείτε και «φχαριστούμε πάρα πολύ» που δεν βάλαμε μπουρλότο στο Τελλόγλειο να μη μείνει κολυμπηθρόξυλο (ούτε το κολυμπηθρόξυλο ξέρει το Word, άρα η λέξη κλαμπανίκι υπάρχει) και μετά να ρίξουμε αλάτι στην καμμένη ερειπωμένη γης να μείνει έτσι αιώνιο έρημο μνημείο της ιστορικής μας απόφασης. Και γιατί μου εκπλήσσεσαι; Μόνο άμα είναι για καμιά έκθεση και για κανένα έργο (ή «έργο» αυτά είναι ανάλογα με το γούστο του καθενός, εγώ π.χ. δεν γουστάρω τις μπάμιες ούτε ζωγραφιστές δεν τις θέλω και άμα μάθεις για κανένα χαρακτικό του Πικάσο με μπάμιες πες μου το να πάω να το κάμω κομμάτια) όλο και κανένας βρίσκεται να πει τη μαλακία του. Αμα είναι για τις 800 χιλιάδες εκατομμύρια ώρες μαλακίας στην ελληνική τηλεόραση των οποίων γίνεται κοινωνός ο τρυφερός εφηβικός ή προεφηβικός βλαστός του έθνους κανείς δεν κουνιέται. Μόνο για κανένα μουσείο, άντε και για κανένα blog άντε και για κανένα site να γίνει ντόρος. Αντιστοίχως, άμα είναι να γίνει κανένα κέντρο επανένταξης ψυχοπαθών, τοξικομανών ή ό,τι άλλο παρόμοιο στη γειτονιά «μας», κλείνουμε δρόμους και τρέχουμε ως το Συμβούλιο τσι Επικρατείας, άμα όμως πέφτουν κορμιά τρυπημένα στα πεζοδρόμια δίπλα μας ούτε που μας καίγεται καρφί. Τι εκπλήσσεσαι, ε; Και καλά εσύ που εκπλήσσεσαι, εγώ πάλι;

3.3.08

Κάτω τα χέρια...

(Οποιος συλλογάται ελεύθερα, συλλογάται καλά...)

Αθήνα, 2 Μαρτίου 2008

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθoύμε με ανησυχία τη διαρροή στον Τύπο, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση του blog press-gr, σχεδίων της κυβέρνησης για τη νομοθετική ρύθμιση της έκφρασης στο διαδίκτυο. Οι προθέσεις αυτές, αν ισχύουν με τον τρόπο που δημοσιοποιήθηκαν (συμπυκνώνονται σε έναν πρωτόγνωρο για τα διεθνή δεδομένα περιορισμό τής ανώνυμης/ψευδώνυμης έκφρασης μέσω ιστολογίων), πλήττουν θεμελιακά δικαιώματα κάθε πολίτη, δυνητικού χρήστη του διαδικτύου, παγιωμένα στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας, αναγνωρισμένα από το Σύνταγμα της Ελλάδας αλλά και από το διεθνές δίκαιο. Οι διαρροές αυτές δεν έχουν μέχρι στιγμής επισήμως επιβαιωθεί, πλην όμως η μη κατηγορηματική διάψευσή τους από την Κυβέρνηση δεν επιτρέπει εφησυχασμό.

Ως Έλληνες πολίτες και bloggers, με διαρκή αγωνία για την ελευθερία της έκφρασης και του Τύπου, στον τόπο μας αλλά και σε όλον τον κόσμο, δηλώνουμε ότι δεν θα ανεχθούμε κανενός είδους ρύθμιση που θα φέρει την Ελλάδα κοντά σε διεθνώς δακτυλοδεικτούμενα μελανά παραδείγματα χωρών που καταπατούν τα ψηφιακά δικαιώματα των πολιτών τους, όπως η Κίνα, η Βιρμανία και η Αίγυπτος. Εξάλλου, υπενθυμίζουμε, εξακολουθεί να εκκρεμεί δικαστικά η υπόθεση blogme.gr, η οποία, ως απόπειρα ποινικοποίησης του απλού υπερ-συνδέσμου (link), μας εκθέτει στην παγκόσμια διαδικτυακή κοινότητα.

Διανύοντας μια εποχή κατά την οποία η ιδιωτικότητα συρρικνώνεται διαρκώς και τα κάθε λογής απόρρητα υποχωρούν σε βάρος των πολιτών, χάριν κρατικών και όχι μόνο σκοπιμοτήτων, και κατά την οποία το άτομο, ως μονάδα, συνθλίβεται από οικονομικά και επικοινωνιακά μεγαθήρια, διατηρούμε την πεποίθηση ότι η διαδικτυακή ανωνυμία ή ψευδωνυμία είναι στοιχειωδώς απαραίτητη εγγύηση για την εξασφάλιση τής ελεύθερης ατομικής έκφρασης, της πληροφοριακής αυτοδιάθεσης και του υγιούς δημόσιου διαλόγου.

Το ισχύον νομικό πλαίσιο επιτρέπει, υπό δικαστικές εγγυήσεις, την ταυτοποίηση ψευδώνυμων ή ανώνυμων χρηστών του διαδικτύου στις περιπτώσεις που τα συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα στην ελεύθερη έκφραση και στην ιδιωτικότητα, σταθμιζόμενα με την ανάγκη προστασίας άλλων σοβαρών έννομων αγαθών, κρίνεται ότι πρέπει να υποχωρήσουν. Το καθεστώς αυτό, σε συνδυασμό με την αυτορρύθμιση των ψηφιακών κοινοτήτων, θεωρούμε ότι είναι επαρκές για την προστασία από έκνομες αντικοινωνικές συμπεριφορές που εκδηλώνονται μέσω του διαδικτύου.

  • Επισημαίνουμε ότι η νομοθέτηση εν θερμώ και καθ’ υπερβολή εκθέτει τη νομοθετική διαδικασία για έλλειψη νηφαλιότητας, απροσωποληψίας και ρυθμιστικής συνοχής.
  • Υπενθυμίζουμε ότι η κοινωνία των blogs δεν συνιστά κλειστή κάστα για λίγους, με συγκεκριμένα συμφέροντα, αλλά αποτελεί καθρέφτη όλης της κοινωνίας, ανοιχτό πεδίο έκφρασης για οποιονδήποτε πολίτη.

Συνεπώς,

  • Καλούμε την κυβέρνηση να δηλώσει σαφώς τις προθέσεις της και να διαψεύσει απερίφραστα όσα είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες ημέρες σχετικά με πρόσθετη νομοθετική ρύθμιση της ελεύθερης έκφρασης στο διαδίκτυο.
  • Καλούμε το σύνολο των πολιτικών και κοινωνικών φορέων να λάβουν θέση απέναντι στα σχέδια αυτά και να διατρανώσουν την αντίθεσή τους προς οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία στο μέλλον η οποία θα έχει παρόμοια παράλογα χαρακτηριστικά.
  • Επιφυλασσόμαστε για στενή παρακολούθηση του ζητήματος και για ανάπτυξη κάθε μορφής οργανωμένης δράσης (επικοινωνιακής, νομικής, θεσμικής).

Υπογράφουν οι ιδιοκτήτες των blogs,

και η πρωτοβουλία digitalrights.gr για τα δικαιώματα του πολίτη στον ψηφιακό κόσμο

Καλούμε όσους bloggers στηρίζουν το κείμενο αυτό να το αναρτήσουν στα ιστολόγιά τους.

25.2.08

Ανώνυμες καταγγελίες

(ας κλείσει κάποιος τον ανεμιστήρα και το ρεγουλαδόρο)

Η ανωνυμία είναι η πεμπτουσία του ολοκληρωτικού συστήματος που παρακολουθεί τους πάντες και τα πάντα. Μόνο οι ύποπτοι και οι αντιφρονούντες έχουν όνομα και επώνυμο σε ένα σύστημα πλήρους ελέγχου, οι υπόλοιποι δεν χρειάζονται καν αριθμό ταυτότητας για να τους ξεχωρίζεις είναι η ήσυχη πλέμπα, ο παχύς πολτός πάνω στον οποίο αρμενίζει η γαλέρα της απολυταρχίας.

Ελευθερία του λόγου δεν είναι να πω πως ο αγαπητός Παπάροβιτς της Ευγενίας και του Ιωακείμ που είναι υφυπουργός Ανάπτυξης τα παίρνει από το τάδε ιδιωτικό μαγαζί. Ελευθερία του λόγου είναι να υποπέσει αυτό το γεγονός στην αντίληψή μου, να έχω και τις αποδείξεις ατράνταχτες και παντελονάτες και αφού βεβαιωθώ πως τα πράγματα είναι έτσι όπως φαίνονται (και όχι όπως θελω να φαίνονται) να τις μοστράρω φόρα παρτίδα να γίνει της πουτάνας. Να βλέπεις με αθόλωτο μάτι όλα τα σκοτάδια - περίπου...

Ασχετο, αλλά όχι και τόσο άσχετο: Ενώ όλα όσα γράφονται στις εφημερίδες δεν θεωρούνται θέσφατα, ό,τι γράφεται στο Δίκτυο θεωρείται πως ισχύει πάει και τελείωσε. Αυτό τώρα το λες ελευθερία λόγου και έκφρασης; Παπάρια είναι. Α και κάτι άλλο. Ασχέτως της άποψης που έχω για το άθλιο press-gr, ο Ανδρέας Καψαμπέλης δεν είναι εκβιαστής. Το τι είναι ο καθένας ποινικά σε αυτό τον τόπο το αποφασίζουν τα δικαστήρια, μας αρέσει δεν μας αρέσει... Ξηγημένα πράγματα...

8.2.08

38 and counting...

(μπαράζ γεγονότων)

Σαν να μην έφταναν τα θεία της προηγούμενης βδομάδας (και θερμά σας ευχαριστώ για τις ευχές σας), σκάει και μια γενέθλιος επέτειος και έτσι λοιπόν μετράω ο έρμος ο ιστολόγος 38 έτη παρουσίας. 38, χμμμ, αυτό δεν είναι ηλικία πυρετός είναι που έχει πολλά καλά. Ας πούμε, όταν είσαι 38 είσαι κάπως μακριούτσικα από την αγαπημένη ηλικιακή ομάδα των διαφημιστών και του λοιπού γκρουπούσκουλου και έτσι δεν σε σκοτίζουν και πάρα πολύ με έρευνες αγοράς και προωθητικές ενέργειες τύπου "αχ καλέ πάρτε αυτό το δείγμα και συμπληρώστε αυτό το ερωτηματολόγιο, να μπείτε στην κλήρωση για ένα διήμερο στο αυθαίρετο του μπάρμπα του ιδιοκτήτη της εταιρείας λίγο έξω από τη Λούτσα"... Επίσης είναι μια ηλικία στην οποία μπορείς ακόμα να βγάζεις τη γλώσσα στο λεγόμενο πληθυντικό ευγενείας με τον οποίο σου απευθύνονται νεώτερης ηλικίας συνάδελφοί σου. Π.χ. (όχι προ Χριστού, ούτε προσοχή χαλίκι):

- Να σας ρωτήσω κάτι;

- Ποιους;

- Εσάς...

- Ε, άμα είναι για εμάς.. Και πόσες ερωτήσεις θα μας κάνετε για να 'χουμε και καλό ρώτημα;

- Ε, μα μία...

- Να σας απαντήσουμε όλοι εμείς μόνο σε μία ερώτηση; Μα θα αστειεύεστε...

Κάπως έτσι πάνω κάτω...

Βλέπω έξω τα σύννεφα και ακούω τον αέρα που απειλεί να πάρει τις κεραίες από τις ταράτσες και να τις πετάξει στη θάλασσα. Γαμώτο, ξέρω κάμποσα για τη μέρα της γέννησής μου, πού γεννήθηκα, πώς γεννήθηκα, τι ώρα ήταν, αλλά τι καιρό έκανε δεν έχω ιδέα... Τέλος πάντων, εβίβα το λοιπόν...

1.2.08

Μπαρμπα-NicktheCreek

(θεία πράγματα)

Δεν ξέρω μικρέ μου τι όνειρο θα δεις απόψε στο πρώτο σου βράδυ στον πλανήτη, μπορεί να πέσεις για ύπνο ξερός από την κούραση και να το αφήσεις για αύριο, να καταλαγιάσει λίγο ο κουρνιαχτός που σηκώθηκε με την άφιξή σου. Λοιπόν, τα πράγματα εδώ γύρω δεν πάνε και πολύ καλά όπως θα διαπιστώσεις και μόνος σου στην πορεία, όμως...

Υπάρχουν ακόμα ωραίες λέξεις, υπάρχουν ακόμα ωραία σύννεφα και ουρανοί, υπάρχουν ακόμα ανοιχτοί δρόμοι και πότε πότε ξεφυτρώνει και κανένα ουράνιο τόξο... Υπάρχουν ωραίες μέρες και ωραίες νύχτες και όλα αυτά κάνουν έναν ωραίο κόσμο. Μεγαλώνοντας θα ακούσεις να το λέει και ένας καλός κύριος που πέρασε από εδώ πολλά χρόνια πριν από σένα (και λιγότερα πριν από μένα), οπότε γιατί να προτρέχω και να χαλάσω την έκπληξη;

Καλώς ήρθες μικρέ...

15.1.08

Blogατζής όπως νταβατζής

(μια δραμαμίνη γρήγορα)

«Ενας blogger μιλάει με σκληρή γλώσσα, χρησιμοποιεί κακά παραδείγματα, προσελκύει αναγνώστες με ανορθόδοξους τρόπους και κάνει πράγματα τα οποία ο απλός κόσμος κατακρίνει». Τι λες καμάρι μου, αυτό είναι ο blogger; Και γιατί να μην είναι blogger μια καμήλα με 8 καμπούρες και 14 γλώσσες, έτσι να χαρεί και η έρμη η ελευθερία της έκφρασης τον πλουραλισμό της; Ε; Γιατι όχι;

Σε blogs (το πιο γνωστό παράδειγμα) άνθρωποι ξεμπροστιάζονται και λοιδωρούνται χωρίς κανείς να λογοδοτεί σε κανένα, η κιτρινίλα συμβατικών ΜΜΕ σκανάρεται και σερβίρεται στις οθόνες για να πάρει και ο netizen (τρομάρα μας) την τζούρα του σε αίμα και σπέρμα. Για χάρη της ελευθερίας του λόγου και του τύπου, σου λένε μετά οι blogατζήδες και καμαρώνουν σαν γύφτικα σκεπάρνια για την επισκεψιμότητά τους. Σωστό το κριτήριο, άμα έχεις 50.000 επισκέψεις την ημέρα γαμάς και δέρνεις, είσαι ο σωστός και ο άρχοντας, πάνω απ’ όλα είσαι ο αστυνόμος και ο δικαστής, έχεις (πώς άραγε;) το δικαίωμα να βγάζεις ανθρώπους στη σέντρα. Ε, να κάνουμε πρόεδρο των ΗΠΑ την Μαντόνα, άμα το παράσημο της ελευθεροστομίας κερδίζεται με 50.000 επισκέψεις, του πούστη, το δικαίωμα του κυβερνείν θα το κερδίζεις με 4-5 πλατινένιους δίσκους. Είμαστε οι blogατζήδες και την έχουμε μεγάλη (την επισκεψιμότητα πάντα), έχουμε το ελεύθερο να βγάλουμε κουπόνι στοιχήματος για τις ζωές των ανθρώπων (όχι όμως των δικών μας ανθρώπων, των άλλων, των ξένων), να γαργαλήσουμε τα εθνικιστικά μουστάκια των Ελλήνων, να αναμεταδώσουμε ό,τι μυρίζει ανθρώπινα υγρά...

Ο Γκέμπελς κάνει πάρτι στον τάφο του και είμαστε όλοι καλεσμένοι...

10.1.08

Μίλα ρε σκουλίκι, σε ποιο Θεό πιστεύεις ρε;

(αψού!)

Οχι πως δεν είχα άλλη όρεξη, αλλά όταν σε καλούν οι Αρχές δεν ξερμπεδεύεις εύκολα, οπότε το μεσημέρι έκανα ένα τσιγάρο μαζί με τους φύλακες τους νόμους και της τάξης για ένα άσχετο θέμα που δεν ενδιαφέρει. Κάθομαι λοιπόν απέναντι στον κρυολογημένο μπατσούλη που έχει μπροστά του ένα σωρό χρησιμοποιημένα χαρτομάντηλα.

- Το επώνυμό σας;

Του το ‘πα.

- Το όνομά σας;

Του το ‘πα.

- Του και της;

Πατέρα και μάνα ήθελε να μάθει, του τα ‘πα.

- Ημερομηνία γέννησης;

Πάρτην κι αυτή να δω τι θα καταλάβεις.

- Τόπος γέννησης; Αψού!

Γείτσες, στους μαγευτικούς Κορφούς.

- Ευχαριστώ! Θρήσκευμα;

- Ελα μου;

- Χριστιανός Ορθόδοξος ε;

- Ε, όχι… Αθεος.

Επεσε παγωμένη σιγή. Ευχήθηκα να φταρνιστεί. Δεν συνέβη. Με κοίταξε με τον τρόπο που μόνο ένας μπάτσος μπορεί να κοιτάξει κάποιον που του λέει κάτι που δεν γουστάρει ο ίδιος.

- Δεν είστε βαφτισμένος;

- Από τεχνικής πλευράς με κολυμπήθρες και τα συναφή; Ναι, εξ όσων γνωρίζω…

- Αρα είστε Χριστιανός Ορθόδοξος.

- Όχι…

- Πώς όχι; Αφού μου είπατε πως είστε βαφτισμένος…

- Και επειδή; (βρε μπελά που ανοίξαμε)

- Κοιτάξτε, θα γράψω Χριστιανός Ορθόδοξος...

Λογικά, αν ήμουν Εβραίος ή Μουσουλμάνος θα έπρεπε να κατεβάσω τα βρακιά μου ώστε να δει με τα μάτια του πως όντως έχω κάνει περιτομή… Αν του έλεγα πως ήμουν Βουδιστής, Μάρτυρας του Ιεχωβά, Ταοϊστής θα ‘πρεπε να του απαγγείλω εδάφιο από τα ιερά κείμενα… Τη Δημοκρατία μου μέσα και την ανεξιθρησκεία μου μέσα για μέσα...