30.11.05

Ενα πράγμα τη φορά

(μονόδρομος) Μεσημέρι και το ρολόι που είδα κρεμασμένο σ' έναν τοίχο φώναζε αλλά χαμπάρι δεν έπαιρνα. "Μαλάκα, θ' αργήσεις" έσκουζε, στον κόσμο μου εγώ που μιας και το 'φερε η κουβέντα δεν είναι και ο κόσμος του marlboro οπότε δεν έχει και πολλά εξοχικά και λοιπά countryside εφέ, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτόν έχω τι να σου κάνω. Πού ήμουν; Α ναι στο ρολόι που το 'λεγε πως θ' αργήσω, άνοιξα λίγο το βήμα. Δεν ήταν ότι αν το άνοιγα (το βήμα, το 'παμε αυτό) θα έφτανα στην ώρα μου, μεσολαβούσε και ένα μετρό στην πορεία (ένα ένα θα στα πω), αλλά όταν έχεις ήδη ξεκινήσει με ένα χάντικαπ 5 λεπτών από την ώρα του προκαθορισμένου ραντεβού υποτίθεται πως πρέπει να κάνεις ό,τι περνά από το χέρι σου για να μη φτάσεις μεθαύριο. Παίρνω τηλέφωνο, συγγνώμη και τα λοιπά, άργησα να παρκάρω (μια πλευρά της αλήθειας), σε δέκα λεπτάκια (ως γνωστόν το υποκοριστικό εδώ βοηθάει) θα 'χω φτάσει, πράγμα που στο αυτί του έμπειρου συνομιλητή μεταφράζεται σε πιες μια μπίρα και 'ρχομαι. Η κουβέντα γίνεται ταυτόχρονα με το κατέβασμα στις σκάλες του σταθμού του μετρό και επειδή οι άντρες έχουμε βγάλει και αυτό το ρημάδι το κακό όνομα ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ταυτόχρονα δύο πράγματα προσέχω ιδιαιτέρως μην γκρεμοτσακιστώ. Εδώ που τα λέμε υπάρχει εν μέρει δίκιο σε αυτή τη διαπίστωση / αφορισμό, σε ποια ταινία ήταν που στη διάρκεια του σεξ εκείνη κάπνιζε τσιγάρο; Ε, φαντάζεσαι στην ίδια κατάσταση ν' ανάψει τσιγάρο άντρας; Δεν γίνεται, πρακτικά δηλαδή δεν γίνεται ή θα γεμίσει τον τόπο στάχτες ή θα του μείνει η καρδιά στο χέρι. Ναι υπάρχει και εκείνο το γυναικείο οι άντρες δεν μπορούν να σκέφτονται και να μασούν τσίχλα μαζί, αιδοιοκρατικές αντιλήψεις τι να πεις δύσκολος ο κόσμος για τ' αρσενικά. Πού ήμουν; Α ναι, κατεβαίνω λοιπόν τις σκάλες μιλάω στο τηλέφωνο και παράλληλα πάω να αγοράσω εισιτήρια. Παίρνω τα εισιτήρια φεύγω, ακούω τον υπάλληλο να κοπανάει τα ρέστα σε εκείνη τη μεταλλική υποδοχή, γυρίζω πίσω, ευχαριστώ του λέω, τι μ' ευχαριστάς ρε μου λέει ο άλλος στο τηλέφωνο, όχι εσένα τον υπάλληλο του απαντάω, ποιον υπάλληλο με ρωτάει, ώρα να μου κάνεις και σκηνή... Συνεχίζω την κουβέντα-αράδιασμα δικαιολογιών / παπαρολογία φτάνω στην κυλιόμενη σκάλα τσουλάει η σκάλα τσουλάω και 'γω σε αρμονία μαζί της. Κλείνω το τηλέφωνο, όχι ρε γαμώτο ξέχασα να ακυρώσω (κανονικά επικυρώσω είναι) το εισιτήριο. Και τώρα; Πρέπει να περιμένω να φτάσω στο τέρμα της σκάλας και μετά να ανεβώ την απλή σκάλα, ξέρεις, τη μονοκόμματη, αυτή που δεν κουνάει ρούπι. Αντ' αυτού γυρίζω και ανεβαίνω την κυλιόμενη ανάποδα. Μια κυρία που μιλάει με μια φίλη της στην κορυφή και ετοιμάζεται να κατεβεί βλέπει με ένα βλέμμα τρόμου ανάμεικτου με συμπόνοια έναν τρελό να κάνει το χάμστερ από περίπου το 1/3 της σκάλας. Οχι, προσπάθησε να πας ανάποδα μια κυλιόμενη σκάλα. Πρώτα πρώτα δεν μπορείς να πιάσεις ρυθμό, αν δεν κοιτάς και τα σκαλιά έτοιμος είσαι για σαβούριασμα. Μετά, αν κοιτάς τα σκαλιά κάπως σαν ν' αρχίζεις να τα χάνεις και γρήγορα καταλαβαίνεις πως ο ρυθμός που πρέπει να πιάσεις για να πας με επιτυχία κόντρα στο ρεύμα πρέπει να είναι λιγότερο από διπλάσιος από εκείνον που τσουλάνε τα σκαλιά. Αλλιώς, κάνεις το χάμστερ. Με δυο τρία μεγάλα βήματα πουμπορώ να στα περιγράψω και σαν πήδους αλλά δεν ήταν ακριβώς πήδοι σε δρασκελιές έφερναν φτάνω στην κορυφή και εκεί υπάρχει άλλος κίνδυνος, όταν φτάσεις στο σταθερό σημείο υπάρχει μια περίεργη λειτουργία της αδράνειας κάπως σαν να σε ρίχνει μπροστά. Τόσο απορροφημένος που ήμουν δεν πρόλαβα να δω αν οι δύο κυρίες είχαν πέσει τανάσκελα γελώντας. Πάντως τα κατάφερα, μάλλον γιατί δεν μιλούσα στο τηλέφωνο...

29.11.05

Τι να το κάνεις το encore...

(αλλά, πάλι...) Δύο ώρες και βάλε... Τραγούδια πολλά, παρωδίες, στο φόντο ένα μπουζούκι σαν να το 'γραψε ο Θεόφιλος, φιγούρες στη σκηνή, καμιά φορά καρικατούρες, ένα θέατρο σκιών ποτισμένο στο χρώμα, φωνές που φτάνουν στο όριο... Αιώνες παγωμένη... Το κοινό προσεύχεται πάνω από δυο τρία γαρύφαλλα που προσγειώθηκαν ανάμεσα στις καρέκλες... Κι άμα μεθύσω, παρηγόρα με... Η παράσταση στο τέλος της... Ολος ο θίασος σε έναν παλιό ψαλμό με το μπουζούκι -ναι, αυτό το σαν του Θεόφιλου- στον κρυμμένο του ρόλο... Σαν fade out με τα φώτα να χαμηλώνουν και τη γλώσσα την παλιά να κατεβαίνει στους ώμους... Μοναδικό...

28.11.05

Η ουρά

(του ζώου) Κηφισίας. Παράδεισος. Στο Μαρούσι. Βρέχει. Με το τουλούμι. Καρεκλοπόδαρα. Τραπεζοκαθίσματα. Κυριως καρεκλοπόδαρα. Πρωί. Καθημερινής. Ρίχνει. Το 'φχαριστιέται. Σκοτάδι. Μαύρο. Φώτα. Μαύρος ουρανός. Αλλά πρωί. Μια ουρά. Εκατό. Ανθρωποι. Ολοι τους. Περιμένουν. Ομπρέλες. Αδιάβροχα. Πόρτα. Κλειστή. Περιμένουν. Βροχή. Κι άλλη βροχή. Αέρας. Διακόσιοι. Ανθρωποι. Και αυτοί. Κοντά στους άλλους. Αδημονούν. Νάτος. Ερχεται. Υπάλληλος. Κλειδοκράτορας. Πόρτα που ανοίγει. Χωνεύει την ουρά. Ζήτω. Παράδεισος. Και μέσα. Ο Ναός. [12 ώρες μετά] Κηφισίας. Παράδεισος. Στο Μαρούσι. Αυτοκίνητα. Ουρές. Χορτάτα parking. Οδηγοί. Βρίζουν. Παρκαδόροι. Βρίζουν. Περαστικοί. Το ίδιο. Σειρήνες περιπολικών. Βρέχει. Ακόμα. Σακούλες. Φουσκωμένες. Με κουρασμένα πόδια. Τις πάνε σπίτι. Βρεγμένες. Χορτάτες. Φώτα. Σκοτάδι. Νύχτα. Βρέχει. Ταξί. Λεωφορείο. Αυτοκίνητο. Για το σπίτι. (οι τελείες που σου έκλεψα) Καλή σου μέρα, καλή σου εβδομάδα...

25.11.05

Αστινησία και άγγελοι

(ακούγεται και σαν ασυναρτησία...) Μια θάλασσα σύννεφα πάνω από τις ταράτσες έκανε το Λυκαβηττό να μοιάζει για άλλη μια φορά με νησί, ένα βουνό που έπρεπε τελικά να ήταν φυτρωμένο ανάμεσα στα κύματα είναι ν' αναρωτιέσαι τι γυρεύει ανάμεσα στους δρόμους... Ο νοτιάς ταξιδεύει τα φύλλα και μαλακώνει λίγο τη δύναμη της βροχής. Αλήθεια, το μερίδιο των αγγέλων το ξέρεις; Οταν ένα αλκοολούχο ωριμάζει μέσα στα βαρέλια, μια μικρή ποσότητα οινοπνεύματος εξαχνώνεται μέσα από τα ανοίγματα του ξύλου - φεύγει, ταξιδεύει. Μπορεί να νοστιμίζει τον αέρα ή τις σταγόνες της βροχής, να ανοίγει τα πέταλα στις νιφάδες του χιονιού - πολλά μπορεί να γίνονται. Κάποιοι λένε ότι η ποσότητα που χάνεται πηγαίνει στους αγγέλους, είναι το μερτικό τους, πώς και γιατί δεν νομίζω πως ξέρει κανείς... Πώς μου ήρθε αυτός ο συνειρμός δεν ξέρω...
In the future where will I be? (Talk, Coldplay)
Συνεχίζουν τα τρελά κορδόνια του μυαλού... Καλημέρα...

23.11.05

Η πορδή της ρέγγας

(θαλασσινή αύρα σου λένε μετά) Και έρχεται η πουτάνα η επιστήμη και σου λέει ότι όχι μόνο βρήκε από πού κλάνει η ρέγγα αλλά και γιατί κλάνει η ρέγγα. Είναι μέσο επικοινωνίας, διαπιστώνει, και δεν το λέει στην τύχη, όχι κύριε (και κυρία), η κυρά επιστήμη τα βάζει όλα κάτω, μετράει από ‘δω, μετράει από κει, ψάχνει, καταγράφει (ενίοτε τισκαταγράφει). Στη συγκεκριμένη δε υπόθεση, μελετήθηκαν οι ρέγγες του Ειρηνικού και του Ατλαντικού, μήπως υπήρχαν διαφορές. Λογικόν, υπάρχουν γκαμήλες με δυο καμπούρες και γκαμήλες με μία (επίσης υπάρχουν γκαμήλες χωρίς καμπούρα και γαϊδούρια ξεσαμάρωτα αλλά αυτά σε μια άλλη εκπομπή μας), γιατί να μην υπάρχουν ρέγγες κλάνουσες και ρέγγες μη κλάνουσες που από το άχτι τους (μας) κλαίνε αλλά ευτυχώς δεν (μας) κλάνουν. Το πείραμα, σ’ εσένα τα λέω άπιστε Θωμά και άπιστη Θωμαϊδα, έδειξε ότι οι ρέγγες δεν κλάνουν (μέντες) όταν νιώσουν απειλή, αλλά κυρίως τη νύχτα όταν η φύσις ησυχάζει (όχι στο σύνολό της όπως προκύπτει). Επίσης οι ρέγγες κλάνουν όταν είναι παρέα με άλλες ρέγγες, ενδεχομένως να ακολουθεί διαγωνισμός ρεψίματος και μπυροκοιλιάς, θέματα που θα αναλύσουν επόμενες μελέτες. Οπωσδήποτε αναμένω και την απάντηση στο αρχαίο ερώτημα "από πού κλάνει το μπαρμπούνι" διότι η θέσις "δεν κλάνει και ζορίζεται γι’ αυτό και είναι κόκκινο", φοβούμαι ότι δεν αποδεικνύεται επιστημονικώς... [το σχετικό]

Συλλέγοντας σταγόνες

(δια-βροχο) Οι οθόνες ούρλιαζαν για τη λαίλαπα που θα χτυπούσε - λαίλαπα που έμενε μόνο στα μυαλά των οθονών. Αντί της συντριβής, βροχή, ένας ουρανός που δάκρυζε από τα γέλια και δεν μπορούσε με τίποτε να σταματήσει να γελά. Μεγάλα μαύρα και άλλα χρωματιστά μανιτάρια στους δρόμους πηγαινοέρχονται στους βηματισμούς των ανθρώπινων μίσχων και σκύβουν στο πέρασμα του αέρα, φερμουάρ κλειστά ως επάνω, χέρια στις τσέπες... Να σου κρατά στα χέρια του το πρόσωπο ο χειμώνας και να σου ψιθυρίζει τα παραμύθια του Βορρά... Αλλά να μην πέσεις στα υδροφοβικά νύχια των δρόμων... Μόνο ένα παράθυρο - σπιτιού, αυτοκινήτου, για να γράφουν οι σταγόνες τα γράμματά τους, αυτά που δεν σκέφτηκες ίσως ποτέ πως υπάρχουν.
Θυμάται κανείς εκείνο το ορχηστρικό με ένα ξυλόφωνο (;) σε μια παλιά διαφήμιση του J&B;
Καλημέρα...

Ανάσα Μεσαίωνα

(Iron Maiden) Ολες οι επιχειρήσεις που προσέγγισε το Αμερικανικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας για να γίνουν χορηγοί σε μια έκθεση αφιερωμένη στον Κάρολο Δαρβίνο σφύριξαν αδιάφορα. Δεν ήταν το κόστος, 3 εκατ. δολάρια δεν είναι και τίποτε τρελό για τα δεδομένα των αμερικανικών πολυεθνικών, αλλά ο φόβος τους μήπως θεωρηθούν πολέμιοι της θεωρίας της "ευφυούς σχεδίασης" που εσχάτως κερδίζει έδαφος έναντι της θεωρίας της εξέλιξης στη φονταμενταλιστικά χριστιανική Αμερική. Το 51% των Αμερικανών, λέει δημοσκόπηση του CBS, πιστεύει στην παπαριά περί "ευφυούς σχεδίασης" την οποία όμως ακόμη και το Βατικανό απορρίπτει. Σκοτεινιά;

Ηθική της ζυγαριάς

(να τ' αφήσω;) Σε δελτία ειδήσεων τρία κανάλια έδειξαν σκηνές ερωτικού περιεχομένου και μπήκε με τις μπάντες το ΕΣΡ, so far so good. Σε καθένα από δύο κανάλια (Star και Alter) οι σκηνές προβλήθηκαν σε δύο δελτία ειδήσεων και το ΕΣΡ επέβαλε σύσταση (μάλλον θα τους είπε επίσης πως θα τους βάλει πιπέρι στα μικρόφωνα αν το ξαναματακάνουν άλλη φορά, η είδηση στο τέλος αυτού εδώ). Στο τρίτο (στον ΑΝΤ1) έπεσε πρόστιμο 20.000 ευρώ (σιγά, θα το ρίξετε το μαγαζί έξω) διότι οι ίδιες σκηνές προβλήθηκαν σε έξι δελτία ειδήσεων, δηλαδή 3.333,333 ευρώ πρόστιμο ανά δελτίο. Ισως γι' αυτό οι του ΕΣΡ να απέφυγαν το χρηματικό πρόστιμο στα άλλα δύο κανάλια θα τους έβγαινε κανένα νούμερο 6.666,666 ευρώ και άντε να ξεμπερδέψουν με το χριστοδουλοπαπαριό μετά, αλλά δεν μου καλύπτει όλες τις απορίες. Αν την επόμενη φορά δείξουν π.χ. στο ένα κανάλι ένα πήδημα ολόκληρο με surround sound 5.1 και στο άλλο το ίδιο πήδημα σε απλό φορμά (τι γλώσσα είναι αυτή μον ντιέ) το δεύτερο θα τιμωρηθεί με μπάτσισμα στο κωλαράκι... Κάτι λογικές...

21.11.05

Καιρός...

(... ήταν) Το πρώτο φιλί του χειμώνα - επιτέλους... Καλημέρα...

Πόλη με 80% λιπαρά (ΙΙ)

(και η άλλη πλευρά) Οσο, λοιπόν, φέγγει το λούστρο των πολυκαταστημάτων και των γκλαμουράτων εμπορικών κέντρων που κουβαλάνε τη μάνα τους και τον πατέρα τους, στην άλλη άκρη η πλήρης εγκατάλειψη. Δεν ξέρω αν έχεις βρεθεί τελευταία στη μεριά της εσπλανάδας, δίπλα στο γήπεδο του Ταεκβοντο απέναντι από τον παλιό Ιππόδρομο. Εκεί, που λες, πριν από ένα χρόνο γίνονταν της ωραίας πουτάνας. Κόσμος που σουλατσάριζε στην προκυμαία, τραγούδια, οι φωνές του κόσμου από το διπλανό γήπεδο (του μπιτς βόλεϊ), το 'κανες χάζι. Βέβαια όπως και με σχεδόν (understatement) όλες τις ολυμπιακών αφορμών κατασκευές το ψηλότερο δεντρί συναγωνίζονταν σε ύψος τον άνιθο, άστο αυτό, πέρασες πρόσφατα; Δεν θα μιλήσω αυτή τη φορά για το σκουπιδομάνι, κομμάτι και αυτό του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, ούτε για τη συνωμοσία των κρυμμένων σκουπιδοτενεκέδων. Θα σου πω για τα φρεάτια. Ανοιχτά σε διάφορα τρελά σημεία. Με το καπάκι τους βγαλμένο και τοποθετημένο κατά πλάτος για να κρύψει το λάκουρα στο μεγαλύτερο μέρος του. Να πιαστεί το ποδάρι σου και να γκρεμοτσακιστείς, μη σου πω τι θα πάθει κανένα πιτσιρίκι που άμα τη γλιτώσει εδώ το περιμένει το λάστιχο που είναι παρατημένο πιο κάτω και διασχίζει τα φαρδιά περάσματα των πεζών. Λεπτομέρεια, το λάστιχο έχει τσακίσει στη μέση, έχει να περάσει νερό από τα μισά του λάστιχου από πριν αρρωστήσει η Γιάννα και ο Σημίτης γράψει τη δεύτερη σελίδα του βιβλίου του. Ωραία; Φάε γκλάμουρ τώρα...

Πόλη με 80% λιπαρά (Ι)

(η μια πλευρά του νομίσματος) Ανοίγει, που λες, στο τέλος αυτού του μήνα το The Mall στο Μαρούσι με το βαρύ πυροβολικό της λιανικής. Fnac και Media Markt ετοιμάζονται και να σου πω κάτι, δεν με νοιάζει που στην Fnac πουλάνε 40.000 τίτλους βιβλίων, 60.000 τίτλους CD / DVD, 54.000 σχέδια σε καλτσοδέτες ανδρικές και γυναικείες και 200 τύπους χοιρινής σπαλομπριζόλας. Γαμώτο, αυτό με τα νούμερα καταντάει σαν το πασχαλινό τραπέζι, δυο αρνιά κομματιασμένα σε τεράστιες πιατέλες, δυο στρέμματα πρασινάδα και άλλοι τόσοι κουβάδες τζατζίκι, χώρια τις πατάτες και τα λοιπά συμπαρομαρτούντα, καταλαβαίνεις; Μπούχτισα θέλω σαρδέλεεεες, θέλω και μαγαζιά που να μη μοιάζουν με τους δρόμους της πόλης νωρίς το απόγευμα, ο ένας πάνω στον άλλο μες στη χλαπαταγή.

18.11.05

Μια κλήση της Τροχαίας

(η δημοτική ανθρωπογεωγραφία των καφέδων) Μεσημεριανή επίσκεψη στο δημαρχείο της Καλλιθέας για την πληρωμή μιας απλήρωτης κλήσης (παράνομο παρκάρισμα μπροστά στο Πάντειο, πήγαινα γυρεύοντας). Στο ισόγειο δυο άνθρωποι (ίσως υπάλληλοι) στο κυλικείο πάνω από ένα μπρίκι. Στο τραπεζάκι του θυρωρείου μια άδεια καρέκλα με κοιτά μελαγχολικά. "Πού θα πάω να πληρώσω μια κλήση;" τη ρωτάω και η πλάτη της μου γνέφει αδιάφορα στον πίνακα με τις υπηρεσίες κατανεμημένες ανά όροφο. Πρώτος όροφος: "Μπλα, μπλα, μπλα, Δημοτικό Ταμείο" όπα εδώ είμαστε. Ανεβαίνω τα σκαλιά (σιγά μην περιμένω το ασανσέρ για έναν όροφο), φριτ, φριτ, φριτ (εγώ είμαι νέος). Φάτσα κάρτα με το κλασικό γκισέ τυπάκος γεματούλης διαβάζει εφημερίδα (να ρε παιδιά που λέτε ότι δεν πουλάνε οι εφημερίδες). Ω ρε πούστη μου μπλέξαμε τώρα, μέχρι να τελειώσουμε ξημερώσαμε, ας το πάμε μαλακά και βλέπουμε. - Καλημέρα, μια απλήρωτη κλήση θα την πληρώσω εδώ; Σηκώνει τα μάτια, με κοιτά, κλείνει την εφημερίδα (ρε πέσαμε σε προκομμένο), ζητάει το όνομά μου του το δίνω. Πληκτρολογεί, κοιτάζει στην οθόνη, περιμένει. Γυρίζει, μου λέει τη λυπητηρή. - 29 ευρώ και κάτι ψιλά (δεν είπε κάτι ψιλά, το λέω για να μην μπλέξουμε στα δεκαδικά). - Αποκλείεται, είναι τουλάχιστον 60 ευρώ (μη βιαστείς που μ' έπιασε και καρφώθηκα υπάρχει λόγος). - Μα δεν είστε ο Τάδε; - Ναι ο Τάδε είμαι (τα 'παμε αυτά χρυσέ μου άνθρωπε). - Και το αυτοκίνητό δεν είναι το Υ... - Οχι, όχι είναι το Ζ... (σ' έπιασα μπαγασάκο). - Δηλαδή δεν είστε ο Τάδε που μένει στη Ρήγα Φεραίου (βρε επιμονή που την έχεις χρυσέ μου άνθρωπε); - Οχι... - Και μετά δεν μετακομίσατε στη Θεσσαλονίκης (κοίτα μαγκιές ο δήμος Καλλιθέας και δεν του φαίνονταν); - Οχι... - Δεν μένατε ποτέ στη Θεσσαλονίκης (να δεις που κάτι ξέρει ο τύπος που δεν το 'ξερα); - Νομίζω πως το 'παμε αυτό. - Σίγουρα; - Ε, για σίγουρο το έχω. - Μα το υπουργείο Συγκοινωνιών μου δίνει μόνο αυτό το αυτοκίνητο για το όνομά σας (δεν είναι και κακή ιδέα να φύγω από το δήμο Καλλιθέας και με άλλο ένα αυτοκίνητο, αλλά θα μπλέξει η ιστορία και δεν αξίζει). - Ναι αλλά δεν είναι δικό μου το αυτοκίνητο και βέβαια δεν έμενα ποτέ στη Θεσσαλονίκης (στο ξαναλέω μην το ξεχάσεις και έχουμε άλλα). Δεν το ψάχνετε και με τον αριθμό κυκλοφορίας (έλα μεγάλε, σου 'δωσα ιδέα); - [μετά από ψάξιμο με τον αριθμό] 61 ευρώ και κάτι... - Τώρα μάλιστα (και μιας και τα βρήκαμε, κερνάω και άλλες 10 κλήσεις) Οση ώρα κράτησε αυτό το λακριντί έπεσε το μάτι μου σε μια ραφιέρα ανάμεσα στα γραφεία των υπαλλήλων. Μέτρησα μια καφετιέρα εσπρέσο, μία φίλτρου, ένα επίπεδο χτυπητήρι (φραπεδιέρα) και έναν βραστήρα (για κανένα τσάι ή για την ντροπή των καφέδων, τους στιγμιαίους), χώρια το κυλικείο του ισογείου. Μετά σου λένε ότι οι δημόσιες/δημοτικές υπηρεσίες είναι καφενεία, μαλακίες, coffee shops είναι...

Λεφτεριά στο σύντροφο ΟΤΕ

(παντοτινά) Εχουν γραφτεί δεκάδες για την ιστορία του ΟΤΕ με τις αυξήσεις στις χρεώσεις του ΕΠΑΚ, δεν έχω να συνεισφέρω πολλά πέρα από μια παρατήρηση στη χθεσινή ανακοίνωση του κατηγορουμένου (σόρι, πολύ Μάκη θα 'χω δει τελευταία, οργανισμού ήθελα να πω). Λέει, που λες, ο ΟΤΕ. "Από το 1999 μέχρι σήμερα ο ΟΤΕ επιδότησε συνολικά τους χρήστες internet με πάνω από 400 εκατ. ευρώ, λόγω υποκοστολόγησης της υπηρεσίας από 55% ως και 78%". Και πιο κάτω "ο ΟΤΕ χρειάζεται να λαμβάνει τα νόμιμα κόστη των υπηρεσιών του. Ειδάλλως θα υποστεί αδικαιολόγητες και παράνομες ζημίες αφού είναι Ανώνυμη Εταιρεία και όχι δημόσια υπηρεσία". Δηλαδή εδώ και 6 χρόνια ο ΟΤΕ κλέβει τον εαυτό του και δεν έχει βρεθεί μωρέ ένας εισαγγελέας, ένας Μάκης, ένας μητροπολίτης έστω να τον τυλίξει σε μια κόλλα χαρτί και να τον στείλει σούμπιτο στον Κορυδαλλό ως καταδικασμένο τουλάχιστον για απιστία και εξαπάτηση των μετόχων του; Αφού το Δημόσιο έχει το 38% των μετοχών του ΟΤΕ, προκύπτει το απίστευτο ο ΟΤΕ τόσα χρόνια να τ' αρπάζει και από το κράτος και να μοιράζει στους μη προνομιούχους που αλλιώς δεν θα μπορούσαν να μπουν στο Idερνέτ. Μπράβο μάγκες, πώς το κρύβατε τόσα χρόνια ότι υπήρχε αριστεριστική φράξια στο Μαρούσι ένας Κάρολος το ξέρει. Επίσης, μην ξεχάσω ότι τόσες φορές η λέξη ADSL στην ενημέρωση από τον (έστω αναπληρωτή) κυβερνητικό εκπρόσωπο δεν έχει ακουστεί, δείγμα προόδου δεν είναι αυτό; Συνιστώ μια επίσκεψη στον Αστέρη που έχει και εκτενή κατάλογο με παραπομπές σε διάφορες πηγές και σε σημειώματα άλλων bloggers.

16.11.05

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς Αϊνστάιν

(I like this guy) Γράφει ο Αγγελος Στάγκος στο reporter.gr:
Κάποια στιγμή, τα δύο κόμματα εξουσίας θα πρέπει να αποφασίσουν ότι δεν μπορούν να ικανοποιούν τους πάντες τα προγράμματά και οι πολιτικές τους. Κυρίως όμως θα πρέπει να αποφασίσουν ότι κοινωνική πολιτική δεν σημαίνει ανοχή στην αργομισθία ή στις απατηλές συντάξεις αναπηρίας, υπέρογκα λειτουργικά έξοδα και ρουσφετολογία. Σημαίνει παροχή κοινωνικής ασφάλειας, αλλά ταυτόχρονα και μηχανισμούς ελέγχου. Το νομοσχέδιο για τις ΔΕΚΟ που ετοιμάζει η κυβέρνηση προσφέρεται για πεδίο δοκιμής. Αρκεί να ξεκαθαρισθεί πλήρως ποιες εταιρίες νοούνται πλέον ως ΔΕΚΟ.
Χε, χε, χε, ειδικά η τελευταία περίοδος έγραψε, αλλά πριν φτάσει εκεί άλλες πέντε ωραιότατες επί των οικονομικών παραγράφους για τους νοσταλγούς της ψυχραιμίας... Εδώ βέβαια...

ΜΜΕ και Ιράκ: Κάτι διαφορές

(παιχνίδια με τους τίτλους) NY Times: Η Γερουσία απαιτεί τακτική ενημέρωση από το Λ. Οίκο για το Ιράκ... Al Jazeera: H αμερικανική Γερουσία μπλοκάρει τη στρατηγική εξόδου από το Ιράκ... London Times: Οι σύμμαχοι του Μπους στη Γερουσία απαιτούν τώρα στρατηγική εξόδου... Λιγότερο ή περισσότερο διαφορετικές οπτικές στο ίδιο θέμα που έχει στοιχίσει στη δημοτικότητα του Αμερικανού προέδρου (στο 36% σύμφωνα με την τελευταία εφημερίδα). Πώς; Α ναι και μερικές χιλιάδες ζωές, πώς μου διέφυγε, βέβαια, μερικές χιλιάδες ζωές. 'Ντάξει μωρέ, πώς κάνεις έτσι, σε μερικές τετραετίες ένας πρόεδρος ως άλλος Κλίντον θα κάνει το γύρο του κόσμου μοιράζοντας συγγνώμες σε κάθε στάση που θα κάνει...

15.11.05

Στη θέση του παραμυθιού

(αποσιωπώντας) Ιστορίες όσες θέλεις αλλά τι τραγούδι να σου πω... Από ξύλινα ξεσκέπαστα πατάρια, ως ανακατεμμένα βότσαλα πάνω από τα δάχτυλα και ξεκομμένους πάγους ποτηριών και τσαλακωμένα σεντόνια... Γράμματα που βούτηξαν σε θάλασσες, χειρόγραφα, χιλιόμετρα ανά νύχτα, να προσέχεις τι άραγε, δρόμος όσο φτάνουν τα φώτα, στιγμιαίες αντανακλάσεις... Οχι πως δεν υπάρχει έπαρση στο Les jours tristes που έφτιαξαν μαζί ή σχεδόν μαζί ή καθόλου μαζί ο Yann Tiersen και ο Neil Hannon, καλό είναι να αφήνεις πίσω σου το μέτριο μέτρο της μετριοφροσύνης - αυτό που (ξανα-) σκεφτόμουν ήταν ότι όλα τα όνειρα την ίδια μοναδική αξία έχουν. Είναι δύσκολο, Δύσκολο να μην κάθεσαι στα χέρια σου να θάβεις το κεφάλι σου στην άμμο Δύσκολο να μην κάνεις άλλα σχέδια και να λες πως έκανες όσα μπορούσες Και πως η ζωή πρέπει να προχωρήσει. Είναι δύσκολο, Δύσκολο να υπερασπίζεσαι το σωστό και να γυρίζεις το βράδυ σπίτι με ψωμί Δύσκολο να μην καταρρεύσεις και να βάλεις τα κλάματα Οταν κάθε ιδέα που δοκίμασες ήταν λάθος μα πρέπει να συνεχίσεις. Είναι δύσκολο μα ξέρεις πως αξίζει τον κόπο γιατί ξέρεις πως η αλήθεια είναι μαζί σου Οταν οι κατηγορίες πετούν, κρατήσου. Μη φοβάσαι για το τι θα πουν Αλλωστε ποιος νοιάζεται για όσα οι δειλοί σκέφτονται μια μέρα θα καταλάβουν, μια μέρα. Είναι δύσκολο, Δύσκολο όταν είσαι εδώ μόνος και όλοι οι άλλοι έχουν πάει σπίτια τους Ακόμη πιο δύσκολο να ξεχωρίζεις το σωστό από το λάθος όταν όλη η αντικειμενικότητα χάνεται και χάνεται. Αλλά συνεχίζεις επειδή είσαι ο μόνος που απέμεινε και πρέπει να συμμαζέψεις αυτό το χαμό ξέρεις πως θα καταλήξεις όπως όλοι οι άλλοι πικραμένος εκτός και αν σταθείς δυνατός και συνεχίσεις Καλημέρα...

Μια καλή ιδέα, όσο να 'ναι...

(γιατί όχι) Δικαίωμα ψήφου στους μετανάστες για τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές προτείνει ο Συνασπισμός, αν δεν κάνω λάθος το ίδιο είχε ψιλοσυζητηθεί και το 2002 στις προηγούμενες τοπικές εκλογές. Ασχέτως που ώρες ώρες ο Αλαβάνος μου προκαλεί μια ναυτία όσο να 'ναι, η συγκεκριμένη ιδέα δεν είναι κακή, όχι, δεν είναι εξ αντανακλάσεως μετά απ' όσα έγιναν στη Γαλλία. Αν μένεις σε μια πόλη, πληρώνεις φόρους, στέλνεις το παιδί σου στο σχολείο, διάολε, δεν έχεις και ένα δικαίωμα να επιλέξεις ποιος θα συγκεντρώνει τα δημοτικά τέλη και, ακόμη πιο απλά, ποιος θα μαζεύει τα σκουπίδια;
Αντίστοιχα, ποτέ δεν κατάλαβα το θεσμό του ετεροδημότη στις τοπικές εκλογές. Μένω π.χ. στην Αθήνα και έχω ξαφνικά λόγο για το ποιος θα βγει δήμαρχος στην Καλαμάτα ή τα Γρεβενά, όπου πηγαίνω μια δυο φορές το χρόνο για όχι περισσότερο από δέκα μέρες κάθε φορά. Μαλακία δεν είναι όλο αυτό;
Μαλακία δεν είναι να μην έχουν όλοι οι κάτοικοι μιας πόλης δικαίωμα στην εκλογή του δημάρχου τους; Οχι, η ιδέα του Συνασπισμού όσο την ξανακοιτάζω μου φαίνεται καλή ιδέα, αν υλοποιηθεί μπορεί να μας κάνει να δούμε τις πόλεις μας με άλλο μάτι (το παρατράβηξα, κάτσε να γυρίσω πλευρό)...

14.11.05

Αίολε;

(αναμένοντας) Το κεντρί της βροχής αργεί και το φθινόπωρο πορεύεται παραπατώντας... Αναποφάσιστες διαδρομές του αέρα με τα βουνά να τραβάνε προς τα πάνω τους βαριά συννεφένια σεντόνια. Αναπνοή από μια αναπάντεχη επιστροφή...
Could you see the aisles of women? Could you see them screaming and weeping? Could you see the storm rising? (King of the mountain, Kate Bush)
Ευχάριστη έκπληξη σε καλημερίζει...

13.11.05

1 Μακαριώτατος, 1 Σεβασμιώτατος, 1 βρακί σκισμένο

(η συνταγή της σίγουρης επιτυχίας) Είπε, λέει, ο Καλαβρύτων τον Σημίτη κοντό, σύμφωνοι, κοντός είναι ο άνθρωπος τι να γίνει τώρα. Μετά τον είπε και μικρόψυχο, γούστο του και καπέλο του να τον λέει έτσι, αν ενοχλείται ο Σημίτης μπορεί να γυρίσει και να τον πει αξύριστο (σαμπως δεν είναι) και - ξέρω 'γω- κεφτέ ή ανεπρόκοπο. Ως εδώ ας πούμε καλά, όχι πως είναι ωραίο πράγμα να βλέπεις ένα μητροπολίτη και έναν πρωθυπουργό να το ρίχνουν σε προσωπικούς χαρακτηρισμούς, σε λίγο θα φάνε τα μουστάκια τους και επειδή του Σημίτη είναι ανύπαρκτα ό,τι φάνε θα είναι από του Καλαβρύτων (κλεψιμέικο από ταινία). Να σου πω πως και αυτές οι αναφορές του Αμβρόσιου (Αμβροσίου, δεν είναι κανονικά;) περί των μοναχών εναντίον του Ιμπραήμ που του θυμίζουν τον εαυτό του, δεν γαμιέται, μπορεί αύριο και ένας αρχιδιακονος να ξυπνήσει και να πει ότι αποτελεί ενσάρκωση του Μεγάλου Πέτρου, ή να ξυπνήσει ο Μαντούβαλος και να πει ότι νιώθει σαν το Σωκράτη (τόσο γέρος δηλαδή). Τώρα, επειδή σε αυτή τη μάχη εναντίον του Ιμπραήμ ο Αμβρόσιος θεωρεί ότι υπερασπίζεται την πατρίδα, τη θρησκεία και την οικογένεια, τι να του πεις του ανθρώπου, μήπως να 'κοβε το λιβάνι, μήπως να βγάλει το σκασμό, μήπως να του δώσει κάποιος επιτέλους τα υπογλώσσιά του. Anyway και bottom line αυτή τη μαλακία να μην είχε η Δημοκρατία που μπορεί να έχουν λόγο και οι εχθροί της, θα μου πεις από την άλλη... Ναι, εντάξει, αυτό όμως που δεν μπορώ να χωνέψω είναι η ατάκα Χριστοδούλου (ναι, τούτου πάλι) ότι δεν ασχολείται με τα γήινα, όπου "γήινα" οι θέσεις Αμβροσίου. Μια ερμηνεία μπορεί να είναι ότι ο Χριστόδουλος το 'ριξε στην αστρονομία και τα μυστήρια του Σύμπαντος, μια άλλη ότι ο Αμβρόσιος λέει διόλου υπερβατικά πράγματα (παπαριές;) και μια τρίτη ότι ο αρχιεπίσκοπος έχει πιάσει λακριντί με τον ύψιστο, από τον οποίο παίρνει ως γνωστό γραμμή και ο Μπους. Νομίζω πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που 'χουμε τον τελευταίο καιρό είναι ότι δεν βρέχει να μουλιάσουν οι σανίδες στην αγκαλιά της φύσης... Γράφουν επίσης: Gloria Mundi, Καλτσόβρακο

Lorem ipsum

(για να δούμε) Ο Παναγιώτης κάνει ένα ενδιαφέρον πείραμα. Μιας και το 'φερε η κουβέντα και αν έχεις απορία για τον τίτλο περνάς μια βόλτα από εδώ ή στο σχετικό λήμμα της Wikipedia...

11.11.05

Σπασμένο γυαλί

(και φέρνοντας βόλτες) Κόλλησε από το πρωί στο μυαλό και το άφησα ως το βράδυ να το εντυπώσουν οι μνήμες των δαχτύλων...
Απόψε ήρθα για να πιω λιγάκι παραπάνω Τέτοια που είναι η ζωή τέτοια και 'γω της κάνω...
Κάτι στο μυαλό κάνει τα πλήκτρα να θέλουν να νομίζουν πως αντιστέκονται στις ευθείες... Μα όταν η Παρασκευή θα αγκαλιάζει τα όχι, μην, ίσως, δεν και θα ζωγραφίζει το βαρύ της λόγο, οι ίδιες ευθείες θα γίνονται ακμές σε σχήματα τριών διαστάσεων που θα ανοίγουν το δρόμο στους εξόριστους του χρώματος... Να είσαι εκεί, να μου πεις τι βλέπεις, να σου δώσω γραφή... Καλημέρα...

10.11.05

Για κάτι γραμμές

(όχι τέτοιες) Δυο φωτογραφίες τραβηγμένες με κάτι λιγότερο από δέκα χρόνια ανάμεσά τους. Η μία με κάτι υποψίες γραμμών στο δέρμα που έγιναν σιγουριά στην επόμενη, περίεργο πράγμα... Οχι, λάθος, δεν είναι περίεργο, μια άλλη λέξη. Ενδιαφέρον - ίσως, μπα... Παράξενο – αποκλείεται. Νομοτελειακό - γραφικά αυστηρό. Πλάκα έχει – δεν είναι μία λέξη αυτό. Ζωντανό – περισσότερο αλαζονικό απ' όσο θέλω. Μοιραίο – τίποτε άλλο; Αναπόδραστο – βάρυνε πολύ. Σαν πολύ να το βασανίζω. Ωραία δουλειά νυχτιάτικο. Ωραία; Τι φταις τώρα και 'συ, αλλά τουλάχιστον αν βαρεθείς εδώ θα πας λίγο πιο κάτω, εμένα πάλι θα μου μείνει το κυνήγι της λέξης... Ωραία; Να ξαναδώ τις γραμμές. Ωραίο πράγμα. Λες; Τώρα που κοιτάζω πάλι το θέμα...

Τρομοκράτες με λευκά πουκάμισα

(και γραβάτες και γραβάτες) Εχουν τη δυνατότητα να απειλούν. Τα όπλα δεν τα πήραν μόνοι τους, τους δόθηκαν μέσα από δεκαετίες αδιαφορίας και κανακέματος. Χτυπούν όταν θέλουν, όπως θέλουν και τη γλιτώνουν. Δεν είναι ζωσμένοι με εκρηκτικά δεν προσευχήθηκαν σε κανένα Κοράνι πριν τραβήξουν το φιτίλι, δεν παγιδεύουν αυτοκίνητα που τα ανατινάζουν στις αγορές, τους σταθμούς και τα ξενοδοχεία της Βαγδάτης, του Αμμάν, του Μπαλί, του Λονδίνου, της Μαδρίτης... Οι επικεφαλής της Exxon, της Chevron, της Conoco και των αμερικανικών παραρτημάτων της ΒΡ και της Shell κατέθεσαν σε επιτροπή της αμερικανικής Γερουσίας για τις τιμές των καυσίμων. Μετά από ένα οικονομικό τρίμηνο με επιδόσεις-ρεκόρ (30 δισ. δολάρια συνολικά τα κέρδη) οι 5 εταιρείες ένιωθαν σε θέση ισχύος και το έδειξαν. Την ίδια στιγμή που οι ΗΠΑ αναζητούν τρόπους για να μειώσουν το έλλειμμα του ομοσπονδιακού προϋπολογισμού (γύρω στα 50 δισ. $), οι εταιρείες πετρελαιοειδών θα απολαύσουν φοροαπαλλαγές και κίνητρα ύψους 14,5 δισ. Τι λένε οι εταιρείες γι' αυτό; Οτι τα λεφτά είναι τρίχες. “Αν συνυπολογιστούν όλα, το αποτέλεσμα αυτού του νόμου είναι μηδενικό για την Exxon” λέει ο Lee Raymond, διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. Μερίδα των γερουσιαστών σκέφτεται να προτείνει νόμο ώστε οι εταιρείες να καταβάλουν με τη μορφή εφάπαξ φόρου μέρος των υπερκερδών τους (σωστό, πότε το κέρδος είναι κέρδος και πότε υπερκέρδος;). “Η ιστορία έχει δείξει ότι κυρώσεις που διαμορφώνονται βιαστικά σε απάντηση των βραχυπρόθεσμων διακυμάνσεων της αγοράς έχουν αρνητικές επιπτώσεις” είπε ο Raymond που μάλλον θα ήταν καλύτερα να 'βαζε από ένα μασουράκι δυναμίτη στον κώλο κάθε γερουσιαστή, λιγότερο θα τους έτσουζε. Μια πρόταση των Ρεπουμπλικανών να τσοντάρουν οι εταιρείες με το 10% των κερδών τους σε ένα ομοσπονδιακό ταμείο που θα επιδοτήσει την αγορά πετρελαίου από τις λιγότερο προνομιούχες ομάδες του πληθυσμού έτυχε παρόμοιας αντιμετώπισης. “Θεωρούμε πως θα αποτελεί κακό προηγούμενο η υποστήριξη του ιδιωτικού τομέα σε πρόγραμμα ομοσπονδιακά χρηματοδοτούμενο” είπε ο διευθύνοντας της Conoco, James Mulva. Σημείωσε ότι λόγω των γνωστών αυξήσεων το κόστος θέρμανσης στις περιοχές των ΗΠΑ που πλήττονται περισσότερο από το χειμώνα αναμένεται να αυξηθεί ως και 50%. Α, η ομοσπονδιακή επιτροπή ανταγωνισμού έχει στείλει κάμποσες κλητεύσεις στις εταιρείες στο πλαίσιο έρευνας που διεξάγει για τις τιμές των καυσίμων. Η έρευνα αναμένεται να ολοκληρωθεί την άνοιξη (μπουχαχαχα). Ξεκίνα από εδώ και θα τη βρεις την άκρη είμαι σίγουρος...

Της απορίας μου το κάγκελο

(γιατί μαμά; γιατί μπαμπά;) Πότε ακριβώς άρχισε το Βέλγιο να παράγει ελαιόλαδο και να το εξάγει στην Ελλάδα;

9.11.05

Μεσάνυχτοι ήχοι

(με ελαφρές παρηχήσεις) Αυτές οι ήσυχες φωνές στα νυχτερινά μικρόφωνα... Μιλάνε λίγο πριν το τέλος της μουσικής, πάντα ήσυχες, ακόμη και αν έχει παίξει το ισοδύναμο ψηφιακού τυφώνα... Γραμμή αντίστασης στη φούρια των φωτισμένων ωρών, αυτών που σε κάνουν να τρέχεις χάνοντας χρώματα, και άλλα πράγματα μα περισσότερο χρώματα. Δεύτερη γραμμή και με σαφώς μικρότερες αντιστάσεις το ακριβές στίγμα της στιγμής στην πρώτη επαφή των χειλιών με τον καφέ πριν καλά καλά τραβήξεις τις γρίλιες για να σκεφτείς τη νυσταγμένη σου καλημέρα στον κόσμο που βέβαια εκείνη τη στιγμή είναι απασχολημένος με σοβαρότερα θέματα και δεν προλαβαίνει να ασχοληθεί... Τρίτη γραμμή δεν έχει, μόνο περιστασιακά γεγονότα. Οπως χθες που ένα βιαστικό αστέρι πέρασε πάνω από την πόλη, γύρω στις έξι το απόγευμα. Ο Διεθνής Διαστημικός Σταθμός στην τακτική του περαντζάδα πάνω από τις άνυδρες ταράτσες... ... Καλημέρα

8.11.05

ΕΣΡιάδα: Αν η βλακεία είναι ανίκητη…

(αν λέμε) … Η αγκίστρωση στην εξουσία και η πεποίθηση ότι μπορείς να βλέπεις τους πάντες αφ’ υψηλού τι μπορεί να είναι; Λέει, λοιπόν, ο αντιπρόεδρος του αγαπητού μας συμβουλίου Δ. Χαραλάμπης: εάν το ΕΣΡ που σύμφωνα με το Σύνταγμα είναι μία ανεξάρτητη Διοικητική Αρχή υφίσταται πίεση κριτικής τότε δεν θα είναι ποτέ ανεξάρτητο στην έκδοση των αποφάσεών του. [επίσης, δες και το τηλεγράφημα του ΑΠΕ στον Ναυτίλο] Ελα μου; Πω πω ρε συ, τι είπε ο θεός… Ξεκινά με μια υπόθεση (αν το ΕΣΡ υφίσταται πίεση κριτικής) για να καταλήξει σε ένα συμπέρασμα (τότε δεν θα είναι ποτέ ανεξάρτητο). Επιτέλους, μπορώ άνετα να ισχυριστώ πως αν εμφανιστούν φώκιες στον Υμηττό κινδυνεύουν να χαθούν τα μπρόκολα από την Αθήνα. Για την ουσία, και τη θέση του συμβουλίου να αυτοεξαιρείται από την άσκηση κριτικής επί των αποφάσεών του, οι υποψήφιες απαντήσεις (το φάκελο παρακαλώ):
α. ποιος τους ρώτησε; β. μωρέ δεν γαμιομάσταινε με τον κάθε παπάρα που θα μας πει και τι θα σχολιάζουμε; γ. πω πω ξύλο που πάει χαμένο!
Απάντησε τώρα, τηλεφώνησε στο 90-90-9876351 και μπες στην κλήρωση για μία τσάντα μεταχειρισμένα παγάκια…

Είμαστε όλοι... Αλήθεια, τι είμαστε;

(Αφρικανοί; Ανθρωποι; Ευρωπαίοι; Πλούσιοι; Γάλλοι; Επαναστάτες;) Ζωές που χάνονται... Απαγόρευση της κυκλοφορίας... Ψίθυροι για χρήση του στρατού κάτι όμως που η κυβέρνηση απορρίπτει. Για την ώρα... Σύγκρουση πολιτισμών λένε κάποιοι, όπως ο Ερντογάν για παράδειγμα, μόνο που εδώ είναι οι περιθωριοποιημένοι, οι παρίες των λαμπερών φώτων που δεν έχουν τίποτα και δεν ζητούν τίποτα, εκτός από το να ζήσουν ίσως... Για άλλη μια φορά ο τόπος μας (η Ευρώπη είναι ο τόπος μας και οποιανού τ' αρέσει) στέκεται απέναντι από τον ίδιο τον εαυτό του και όλα όσα πρεσβεύει, αν επικρατήσει η γραμμή της πυγμής με στρατιωτικές δυνάμεις να παίρνουν θέση στο Παρίσι ή την Τουλούζη ή τη Νίκαια χαμένοι δεν θα βγουν μόνο οι εξεγερμένοι με τις μολότοφ αλλά όλοι μας. Ισχύει η απουσία αδιεξόδων στη Δημοκρατία; Εδώ σε θέλω στα δύσκολα.

Ολα Καλά και Ομορφοι Κώλοι

(πιπέρι θα βάλω στο πληκτρολόγιο) Διαβάζω για την κωστοπουλική εκδοχή του ΟΚ σύμφωνα με την οποία η λέξη προέρχεται από το Ολα Καλά. Αν κρίνω και από την πολυετή πολιτεία του εκδότη/δημοσιογράφου/celebrity/[βάλε ό,τι άλλο γουστάρεις] ΟΚ θα μπορούσε εξαιρετικά εύκολα να σημαίνει Ομορφος Κώλος Ουράνιος Κώλος Ολοστρόγγυλος Κώλος κ.ο.κ. Ωστόσο θα ήταν και κομματάκι άδικο να κατηγορήσει κανείς μόνο τον Π.Κ. (που στο προκείμενο δεν σημαίνει ούτε Πεσμένος Κώλος ούτε Πιασμένος Κώλος) από τη στιγμή που στο Δίκτυο θα διαβάσεις διάφορα για την ιστορία της λέξης, που όμως δεν καταλήγουν σε κοινό συμπέρασμα. Στο Google η φράση "origin of OK" (ερώτηση από το control: οι εκγλωβισμένοι στον Internet Explorer βλέπουν το link;) δίνει 1.660 αποτελέσματα και στην Wikipedia το σχετικό λήμμα είναι υπό αμφισβήτηση... Από την άλλη η μανία των Ελλήνων να βρίσκουν σε ο,τιδήποτε μια ελληνική καταγωγή έχει πλάκα, στην ταινία Γάμος αλά ελληνικά νομίζω ο πατέρας της νύφης εξηγεί στις φίλες της κόρης του ότι το ιαπωνικό κιμονό έχει τη ρίζα του στο “χειμώνας”. Επίσης πλάκα (κακόγουστη) έχει η βίαιη προσαρμογή στα ελληνικά της ξένης τεχνικής ορολογίας κυρίως στην πληροφορική, όπου το φουκαριάρικο το modem αποδίδεται ως και διαποδιαμορφωτής (χάριν συντομίας και αναλογικότητας θα έπρεπε να λέγονταν διαποδιο και να ξεμπερδεύαμε), ενώ το motherboard έγινε μητρική (η δε φράση “μου κάηκε η μητρική” υποκρύπτει ένα είδος οιδιποδείου ή εμένα μου φαίνεται;), ωστόσο όσο και να ξεκοιλιάσεις έναν υπολογιστή δεν πρόκειται πουθενά να βρεις πατρική κάρτα, πράγμα που επιβεβαιώνει το παλαιό περί γνωστών μητέρων όχι όμως και γνωστών πατεράδων. Ασε για εκείνο το debate αν η serial θύρα θα έπρεπε να αποδίδεται ως σειριακή ή σειραϊκή. Ευτυχώς με τα USB πέρασαν οι εν λόγω πόρτες στην ιστορία και βρήκαμε τη γλωσσική ησυχία μας. Αλλά το ΟΚ από το Ολα Καλά, τραβηγμένο από τα κωλομέρια δεν είναι;

7.11.05

Φωτιά αλά γαλλικά

(στιγμές Ιστορίας ίσως) Παρίσι, Νίκαια, Ορλεάνη, Νάντη, η Γαλλία σε κατάσταση πολιορκίας και, τελικά, το να ρωτάει κανείς γιατί η φωτιά που ξεκίνησε από τις φτωχογειτονιές του Παρισιού εξαπλώνεται γύρω γύρω, είναι σαν να ρωτάς γιατί καίγεται ένα δάσος που είχε χρόνια να καθαριστεί. Ζήτημα χρόνου να αρπάξουν οι ξεχασμένες πευκοβελόνες... Αν βασιστείς σε όσα γνωρίζουμε ως τώρα θα δεις πως σε αυτή την εξέγερση (πες το και αναταραχή, δεν θα αλλάξουν τα γεγονότα) δεν υπάρχει κάποιας μορφής ηγεσία ή, τουλάχιστον, δεν εμφανίζεται μια τέτοια. Αν και έχουν περάσει 10 ημέρες δεν έχουμε δει το πρόσωπο των επαναστατών, έναν Ντανιέλ κον Μπεντίτ (στο συνεπέστερό του ίσως) που θα πει σ' εμάς και σε όλους τους καλοζωισμένους τι συμβαίνει. Μπορεί αυτό να σημαίνει πως σε μερικά βράδια η θερμοκρασία στο καζάνι θα βρεθεί πάλι κάτω από το σημείο βρασμού και ο νόμος που επικαλέστηκε ο Σιράκ θα γλιστρήσει από πάνω για να εφαρμόσει σαν αεροστεγές καπάκι – αγαπημένη προσωρινή λύση. Αν, όμως, πραγματικός ηγέτης σε αυτή την υπόθεση είναι η Οργή και, κυρίως, η Απελπισία (ο Dylan ακούγεται από μακριά: όταν δεν έχεις τίποτα, δεν έχεις τίποτα να χάσεις) οι φλόγες θα σαρώσουν σύντομα όλο το μήκος της λεωφόρου των Ηλυσίων Πεδίων και τις ανηφόρες της Μονμάρτης. Πόσο δύσκολο να σκάσουν τα κουκουνάρια και να μεταφέρουν την αναταραχή στο Λονδίνο, το Βερολίνο, τη Ρώμη, τη Μαδρίτη, την Αθήνα; Καθόλου και αν πρόκειται να κλειστώ στα δικά μας σύνορα ποια είναι η στάση της Ελλάδας έναντι των μεταναστών της; Εχουμε εξασφαλίσει την ομαλή ενσωμάτωσή τους (πες το και αφομοίωση, δεν είναι αμαρτία) ή τους κρατάμε σε απόσταση, οδηγώντας τους να ζουν στις "δικές τους" γειτονιές και στα "δικά τους" μαγαζιά; Μπορεί να υπάρχουν αρκετές διαφορές σε σύγκριση με τη Γαλλία, αλλά είμαστε σίγουροι πως έχουμε κάνει όλα όσα θα έπρεπε (για το δικό μας συμφέρον αν θες) να έχουμε κάνει; Μία παρατήρηση: Ειρωνεία ή όχι η Γαλλία είναι μαζί με τη Βρετανία οι κατεξοχήν χώρες που στήριξαν μεγάλο μέρος της σημερινής τους ευημερίας στην αποικιοκρατία. Δεν είναι καθόλου άσχετο με αυτά που διαδραματίζονται... Μία σκέψη: Η Ευρώπη μας δεν είναι εκείνη που "βλέπουν" οι κεντρικές κυβερνήσεις και η υπερκεντρική της Ε.Ε. Η απομόνωση από τους κατά τόπους πολλούς μικρόκοσμους αποδεικνύεται τελικά ότι οδηγεί νομοτελειακά στη βία. Ειρωνεία για μια ήπειρο που αιματοκυλίστηκε πριν από 60 χρόνια αρνούμενη ένα ρατσιστικό καθεστώς που είχε συγκεκριμένες θέσεις για το “μέλλον” αυτών των μικροκόσμων. ΥΓ: "Κλυδωνίζεται αλλά δεν βυθίζεται" είναι το motto του Παρισιού. Να δούμε...

4.11.05

Στο βάθος του κάδρου

(ζήτημα προ-οπτικής) Με τη μυρωδιά της θάλασσας στα δάχτυλα και χρώματα της γης τριγύρω σαν το μεθυσμένο νησί ενός τραγουδιού που αγγίζει την άκρη του πρωινού και φυσάει δυο γραμμές χειλιών την ώρα που ένας μπάσος άνεμος κάνει το μετρονόμο στην τελευταία και μεγάλη μουσική των δέντρων...
There’s no reason To feel all the hard times To lay down the hard lines It’s absolutely true (Absolute Beginners, David Bowie)
Στο τέλος της κατηφόρας μιας περίεργης εβδομάδας και ούτε τελείες ούτε κόμματα βάζουν φρένο... Καλημέρα...

Και όσο εμείς παιδιαρίζαμε (ΙΙ)

(συνέχεια προηγουμένου, σαφές νομίζω) Μυστικές φυλακές της CIA στην Πολωνία και τη Ρουμανία "φιλοξένησαν" συλληφθέντες για τους οποίους υπήρχαν υποψίες ότι ήταν μέλη της Αλ-Κάιντα. Οχι, δεν μου 'ρθε επιφοίτηση, έτσι γράφει εδώ και εδώ. Το Παρίσι καίγεται και η κατάσταση αρχίζει να θυμίζει το Μάη του '68 (τηρουμένων των αναλογιών). Τα επεισόδια άρχισαν όταν δύο νεαροί, Αφρικανικής καταγωγής, που κατά μία ερμηνεία τους κυνηγούσε η αστυνομία, μπήκαν σε έναν υποσταθμό της τοπικής ΔΕΗ και έπαθαν ηλεκτροπληξία με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους. Η αστυνομία λέει τα δικά της, τα επεισόδια στις φτωχογειτονιές της γαλλικής πρωτεύουσας (ναι έχει και το Παρίσι φτωχογειτονιές), στις οποίες ζουν κυρίως Αφρικανοί μετανάστες συνεχίζονται για 8η ημέρα και η κυβέρνηση δεν νιώθει και πολύ καλά. Ξανά η γρίπη των πουλερικών και σε αυτή τη χλαπαταγή η Google ανακοινώνει τη λειτουργία της ψηφιακής της βιβλιοθήκης, μια κίνηση που μπορεί να σημαίνει πολλά μπορεί και τίποτα.

Και όσο εμείς παιδιαρίζαμε (Ι)

(μαλακιζόμασταν, πιο σωστά, κοίτα τι παθαίνεις αν ομφαλοσκοπείς για πολύ καιρό) Κοίτα να δεις τι μπορεί να γίνεται στον κόσμο... Μπράβο φουρνιά στο /. σήμερα Το φεγγάρι είναι κόκκινο, το ποτάμι είναι βαθύ και δεν ξέρω για το ποτάμι, το φεγγάρι τώρα σε 3-D στην οθόνη σου από μια εφαρμογή της NASA που καλύπτει και το δικό μας φουκαρά τον πλανήτη. Θα το κατεβάσω (το πρόγραμμα) και θα σου πω, εκτός και αν με προλάβεις. Η αλεπουδίτσα στο 11,5% και δεν στο λέω για να καμαρώνεις ή να τρέχεις να κάνεις download, οι αριθμοί δεν σημαίνουν σώνει και καλά πάντα κάτι. Αν ρωτάς, κάντο το download δοκίμασε και κρίνε (αν μετά γυρίσεις στην ντροπή της Microsoft, δικό σου καπέλο). Μάλλον έρχεται ο καιρός για να κουνήσουμε το μαντίλι στην Silicon Graphics... ... και να στείλουμε στο Διεθνή Διαστημικό Σταθμό τις ευχές μας. Πέντε χρόνια είναι αυτά (μου θυμίζει το "πέντε χρόνια δικασμένος" άσχετο)...

3.11.05

Ετσι πάει

(έτσι πήγαινε) Στενοχωρήσου όσο θες αν το θες, μα δεν χρειάζεται. Ολη τη βαριά σκιά θα έρθει η μέρα που θα τη μαζέψει σε ένα σωρό και θα τη μεταμορφώσει σε φωτιά που θα κάνει τους πάγους θυμωμένους αφρούς.
Αμα το ανεχτείς τα παιδιά σου θα πάρουν σειρά (If you tolerate this, Manic Street Preachers)
Κήρυκες; Οσους δεν θα τολμούσες να φανταστείς. Κρυμμένους ζηλωτές; Οσους θα φοβόσουν ποτέ να σκεφτείς. Εχει κι άλλο δρόμο μπροστά; Ισως. Εχουν σημασία όλες αυτές οι κρυφές προσευχές σε αριθμούς; Ούτε μία. Χρειάζεται κάτι; Εσύ, εγώ... Καλημέρα...

Ελα Κάρολε στον τόπο σου

(και στην κορφή κυβερνητικός εκπρόσωπος) Πηγαίνει ο Κάρολος Παπούλιας στους Αγιους Σαράντα, πέφτει πάνω σε καμιά διακοσαριά διαδηλωτές και φεύγει όπως όπως. Πολύ σωστά αναρωτιέται ο Naftilos τι έπρεπε -με την ίδια λογική- να κάνει ο Κλίντον όταν είχε έρθει στην Αθήνα και οι δρόμοι είχαν πάρει φωτιά από τις συμπλοκές διαδηλωτών και αστυνομικών. Η κυβέρνησή πήγε να μπαλώσει τα αμπάλωτα, απόλαυσε δηλώσεις Μ. Αντώναρου. Η ελληνική κυβέρνηση θεωρεί, όπως ειπώθηκε άλλωστε χθες από το Υπουργείο Εξωτερικών, ότι δεν ελήφθησαν εκείνα τα μέτρα τα οποία ήταν απαραίτητα, ώστε να πραγματοποιηθεί απρόσκοπτα η προγραμματισμένη συνάντηση των δύο Προέδρων στους Αγίους Σαράντα. (Δεν βγήκαν οι αλβανικές 'αύρες' στους δρόμους να λιώσουν κάθε σκουλήκι διαδηλωτή; Μα τι στον πούτσο μαθαίνουν τόσα χρόνια που τους έχουμε στα πόδια μας; Δηλαδή κύριε Αντώναρε ο Πρόεδρός μας ήταν εκτεθειμένος;) “Εγώ δεν μίλησα για θέμα ασφαλείας” (μια ασφάλεια κάηκε στο σπίτι το πρωί και δεν μπόρεσα να πάρω το καυτό μπάνιο μου, σας παρακαλώ μην προσπαθείτε να προκαλέσετε σύγχυση) Σημασία έχει ότι η αλβανική πλευρά δεν έλαβε εκείνα τα μέτρα που επιβάλλονται σε τέτοιες περιπτώσεις, ώστε να αποφεύγονται τέτοιου είδους ακραίες εκδηλώσεις. (τι σκατά μέτρα γαμώ το φελέκι μου ρε Αντώναρε, μέτρα και μέτρα που να σε φάνε τα χιλιόμετρα. Ρε μπας και έπρεπε να φτιάξουν μπουγάτσες και να μπουκώσουν τους διαδηλωτές; Ακραίες εκδηλώσεις ε; Δηλαδή αν έρθει κανένας Μπους από εδώ μου λες να μην κατεβώ σε διαδήλωση, αν ισχύουν δηλαδή τα πράγματα κατ' αναλογία. Μέγκλα θα περάσουμε εκείνη τη μέρα να μου το θυμηθείς).

ΕΣΡ και τα δεκανίκια της δημοκρατίας

(μια πρώτη καταγραφή) Το Σύνταγμα αναγνωρίζει 5 ανεξάρτητες διοικητικές αρχές που δεν σχετίζονται οργανικά με την κυβέρνηση αλλά διορίζονται από τη Βουλή (με πλειοψηφία των 4/5 της διάσκεψης των προέδρων της αν ενθυμούμαι σωστά). Δημιουργήθηκαν με αρχικό σκοπό να ενισχύσουν τη λειτουργία της Δημοκρατίας, πέντε σωματοφύλακες κατά κάποιον τρόπο των συμφερόντων του πολίτη, αυτό τουλάχιστον μας έλεγαν. Τι συνέβη; ΕΣΡ: Μπατσόγλανοι μετά και από τα τελευταία. Μια ματιά στις αποφάσεις του σώματος και κυρίως του αιτιολογικού τους θα σου προκαλέσει εντυπώσεις και απορίες. Γιατί, π.χ. το ύψος του προστίμου που επιβάλλεται σε έναν τηλεοπτικό σταθμό εξαρτάται από την τηλεθέασή του, τη διαφημιστική του δαπάνη και τις επενδύσεις που έχει κάνει. Αρχή Προστασίας Δεδομένων: Τουλάχιστον αμφιλεγόμενη για μια σειρά αποφάσεων, εσχάτως για τις απαλλαγές celebrities από τη στρατιωτική τους θητεία. Συνήγορος του Πολίτη: Φιλότιμη προσπάθεια που έχει γράψει στα παλιοπάπουτσα η κεντρική κυβέρνηση. Οι ετήσιες εκθέσεις του περιγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση σε μια σειρά δημοσίων υπηρεσιών. Εκτός της περιγραφής δεν γνωρίζω να συμβαίνει κάτι άλλο... Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών: Φρέσκο, σχετικώς, πράγμα, άσε να το δούμε λίγο πρώτα. ΑΣΕΠ: Η υπόσχεση της διαφάνειας για το διορισμό στο Δημόσιο. Με πολλά ναι μεν αλλά, οι προσωπικές συνεντεύξεις του Παυλόπουλου ήταν το τελευταίο φρούτο. Ξαναβλέποντας τις πέντε (μωρές;) παρθένες. Σαν να παραδέχονται η Δημοκρατία και οι θεσμοί της πως αδυνατούν να ελέγξουν τη διαφθορά, αδυνατούν να αντισταθούν στις πιέσεις των ισχυρών που θέλουν τα ΜΜΕ, δεν μπορούν να βοηθήσουν και πολύ στη διαπλοκή ψηφοφόρου-πολιτευτή. Σαν η Δημοκρατία να θέλει τελικά να πει πως μπορεί η ίδια να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών. Βλέπεις, οι τελευταίοι είναι καιρός τώρα που έχουν εγκαταλείψει το άθλημα και στέκονται στις κερκίδες της αρένας περιμένοντας το επόμενο θύμα,όποιο και αν είναι αυτό, ακόμα και αν είναι οι ίδιοι. Και αυτή η παραίτηση ανοίγει το δρόμο στους σωτήρες του εκάστοτε ΕΣΡ. Τα αποτελέσματα μας περιμένουν λίγο πιο κάτω και δεν κάνουν τσιγάρο αραγμένα στις ερπύστριες που μουγκρίζουν στο ρελαντί των κινητήρων. These are so 60's darling...

2.11.05

Επάγγελμα λογοκριτής (aka, αυτά τα παιδιά)

(Λάθος μήνα διάλεξαν, δεν είναι Απρίλης, Νοέμβρης είναι) Αυτά τα παιδιά θέλουν να σε μάθουν... ... να σκέφτεσαι πως και σε σένα μπορεί να σου συμβεί μια ιστορία παρόμοια με εκείνες που περιγράφουν οι μεσημεριανές τηλεοπτικές εκπομπές. Ξέρεις, χώρισα από τον άντρα μου για χάρη του γκόμενου που τώρα μου τα φοράει με τον κολλητό του τύπου που 'χει την ΕΒΓΑ της γωνίας και μου ξεχειλώνει τις κιλότες... ... να σκέφτεσαι πως και εσύ μπορείς να φορέσεις μια μίνι κάμερα για να δώσεις στεγνά έναν πολιτευτή που δεν σου 'κανε το ρουσφέτι ή απλώς να στήσεις μια ιστορία σε κάποια δημόσια υπηρεσία, όποια και να 'ναι αυτή αρκεί να πουλάει... ... να σκέφτεσαι πόσο εύκολο θα είναι να στήνεις ραδιο-τηλε/δίκες κατ' επιθυμία του αφεντικού σου, κανείς δεν θα σε ελέγξει. ... να σκέφτεσαι πως όλα όσα πιστεύεις χρήζουν νομικής προστασίας, λες και αυτά που σου λέει η ψυχή σου θα μπορούσε ποτέ να τα πάρει χαμπάρι ο οποιοσδήποτε νομικός κώδικας. ... να σκέφτεσαι πως ευτυχώς υπάρχουν αυτοί που θα φυλάνε για σένα και κατ' αποκοπήν την παρθενιά των κοριτσιών σου, την αγνότητα των αγοριών σου και θα σου χαρίζουν την άνεση να ονειρεύεσαι βαριά φορτωμένα ράφια σουπερμάρκετ απ' όπου θα παίρνεις όλα όσα θες – ακόμη και κεράσια το Δεκέμβρη και ανακυκλωμένες καπότες και καρπούζια το Νοέμβρη και δονητές με αλκαλικές μπαταρίες και, και, και... Με 48 (π)άτοκες δόσεις... Αυτά τα παιδιά θέλουν το καλό σου, μοχθούν για σένα, θέλουν να καταργήσουν ο,τιδήποτε θα σ' έκανε ακόμη και κατά λάθος να σκεφτείς. Ξέρεις, αυτό δεν είναι δική σου δουλειά, είναι δικιά τους, συνέχισε εσύ να κάνεις αυτά που ξέρεις και αν ποτέ αποκάμεις άναψε μια τηλεόραση για να ξεχαρμανιάσεις - κατά προτίμηση εκεί κοντά στο μεσημέρι. Ενα μίνι, ένα τοπ, μερικοί κοιλιακοί θα σου δείξουν το δρόμο, άσε τα υπόλοιπα σε αυτούς, ξέρουν. Ξέρουν; Ελα τώρα, όλοι το λέμε. Αυτά τα παιδιά θα έπρεπε να πάνε να γαμηθούν αυτοκρατορικώς πριν αυτοεξοριστούν στη λήθη και μας απαλλάξουν από την παρουσία τους και το στείρο, ημιθανές εγώ τους. Αλλά πρώτα πρώτα θα έπρεπε να πάνε να γαμηθούν - αυτοκρατορικώς και μετά βλέπουμε... (ακόμη και οι πραιτωριανοί χιτώνες πρέπει να δοκιμάζουν το ενδεχόμενο της διακόρευσης n' est pas?)

1.11.05

Το ΕΣΡ ξαναχτυπά (κάποιος να τους σταματήσει)

(λευτεριά στα φυλακισμένα μικρόφωνα) Και αποφασίζει το κλείσιμο του Best με το αιτιολογικό της χαμηλής ποιοτικής στάθμης (;;;!!!). Το σχετικό ειδησάριο βγήκε στη Ναυτεμπορική (εδώ με ώρα δημοσίευσης 16:42) και σύντομα, υποθέτω και στα υπόλοιπα ειδησεογραφικά sites. Η απόφαση δεν έχει ακόμη βγει στο ίδιο το ΕΣΡ, αλλά η είδηση είναι γεγονός και κάπως έτσι το ΕΣΡ για άλλη μια φορά ανάγεται σε θεματοφύλακα της ηθικής. Οσο για τη χαμηλή ποιοτική στάθμη, ο χαρακτηρισμός υποθέτω πως αφορά σε εκπομπές του Γρηγόρη Ψαριανού στις οποίες πότε πότε πέφτει και καμιά λαϊκή έκφραση, αλλά αν είναι όντως έτσι (κρατάω μια πισινή) το ΕΣΡ πρέπει να κλείσει σούμπιτο τα μεγαλύτερα ιδιωτικά κανάλια τηλεόρασης (ναι καλά, κάνε όρεξη). Μπάτσο στ' αυτιά μας πότε βάλαμε γαμώ την ξεφτίλα μας μέσα; -- UPDATE 1-- Η είδηση και στο in.gr -- UPDATE 2-- Η ανακοίνωση της ιδιοκτησίας του σταθμού λέει τα προφανή, θα τη βρεις βέβαια και στο site του Best, αλλά επειδή δεν ξέρεις ποτέ ...
"... Με ιδιαίτερη έκπληξη πληροφορηθήκαμε την απόφαση που έλαβε το ΕΣΡ εις βάρος του ραδιοφωνικού σταθμού BEST 92,6. Πρόκειται για μια πρωτοφανή απόφαση λογοκρισίας στην ελληνική και διεθνή ιστορία του ραδιοφώνου. Οσο κι αν διαφωνεί κανείς με το ιδιαίτερο ύφος και το περιεχόμενο της κριτικής που ασκεί ένας δημοσιογράφος, το κλείσιμο του μέσου ενημέρωσης στο οποίο εργάζεται ο δημοσιογράφος αυτός είναι εκτός οποιασδήποτε κυρωτικής λογικής. Πολύ περισσότερο που μέχρι σήμερα ο ραδιοφωνικός σταθμός BEST 92,6 ουδέποτε είχε απασχολήσει το ΕΣΡ ούτε του είχε επιβληθεί η οποιαδήποτε κύρωση, έστω μια απλή σύσταση. Προκαλεί βέβαια εύλογα ερωτηματικά το γεγονός ότι ούτε σε άλλο ραδιοφωνικό σταθμό έχει ποτέ επιβληθεί η δρακόντεια αυτή κύρωση για το περιεχόμενο δημοσιογραφικής εκπομπής. Η απόφαση του ΕΣΡ παραβιάζει κατάφωρα τη συνταγματική αρχή της αναλογικότητας. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι το ΕΣΡ θα επανεξετάσει την απόφασή του και θα κινηθεί αυτή τη φορά ακριβοδίκαια στα πλαίσια του νόμου και της λογικής. Σε κάθε περίπτωση, η εταιρεία μας μόλις λάβει την λογοκριτική απόφαση θα ασκήσει όλη τα διοικητικά και ένδικα μέσα που προβλέπονται στο νόμο"

Ενα τραγούδι για καλό μήνα (IX)

(μετρώντας)
Πώς είναι όταν έχεις χρόνο για να θυμηθείς; Γυμνά κλαδιά, όπως τα δέντρα το Νοέμβριο (Man in the rain, Mike Oldfield)
Φθινόπωρο ή αλλιώς, εποχή αριθμών. Ο τελευταίος μήνας αντιστρέφει την επανάσταση του πρώτου, ντύνεται τη μαγεία ενός πρώτου αριθμού και το όνομά του ένας άλλος, αυτή τη φορά, τετραγωνισμένος πρώτος... Καθρεφτίσματα σε απόπειρες αρμονίας... Πρεμιέρα σε απόλυτο σκοτάδι, βροχή σκορπισμένη, βήματα δίνουν το ρυθμό σε σφιχτά τυλιγμένα παλτά που βιάστηκαν να βγουν από τις ντουλάπες. Σκούρο πράσινο για λίγο καιρό ακόμα και σκούρες αποχρώσεις αντί σκεπής που ψιθυρίζουν πως τα πράγματα δεν είναι τόσο θλιβερά όσο θα μας παρηγορούσε να νομίζουμε – κάθε άλλο, αφορμή γυρεύουμε και είμαστε, οι μεγάκυκλοι τον τελευταίο καιρό συμφωνούν...
Lights will guide you home And ignite your bones (Fix you, Coldplay)
... Φώτα στη μολυβένια μεγαλοπρέπεια του Νοέμβρη – καλημέρα...