7.8.07

Η ανακαίνιση του γείτονα

(εσείς οι αποκάτω, γιατί πηδάτε τους αποπάνω;)

Είναι κάτι μέρες τώρα που ανεβαίνοντας για το σπίτι στον προηγούμενο όροφο μαζεύονται μπάζα. Ο από κάτω θα θεωρεί πως μιας και μπήκε ο Αύγουστος μπορεί να κάνει κάτι μερεμέτια στο διαμέρισμά του, τι μερεμέτια δηλαδή, από τα μπάζα υπολογίζω πως πρέπει να το έχει κάνει ίσιωμα να το έχει χτίσει και να το ‘χει ξανακάνει σιάδι… Κοπανάνε τα μαστόρια κάθε μέρα κατά τις εννιά με δέκα και φοβάμαι πως θα γίνει καμιά μαλακία, θα πάρουνε καμία στραβή πορεία στον τοίχο και θα μου βγουν στη βεράντα. Κάπως έτσι είχε γίνει με τη δεύτερη σήραγγα στο Αρτεμίσιο αν δεν κάνω λάθος. Τις προηγούμενες ημέρες δούλευε κυρίως καλέμι και σφυρί, από σήμερα όμως μπήκαν τα μεγάλα μέσα.

Κατά τις 8.30 το πρωί παίρνει μπρος ένας διάολος που τον άκουσα ως το φρονιμίτη πίσω. Αυτός πρέπει να είναι ο τελευταίος ήχος που ακούνε τα καρότα όταν τα βάζεις στο πολυμίξερ και πατάς το κουμπί (του πολυμίξερ, τα καρότα δεν έχουνε κουμπί). Γκρρουουουου!! Κόλαση. Κατέβασα κάτι καντήλια. Χωρίς αποτέλεσμα. Το γεωτρύπανο συνέχιζε να βράζει, τσαλαπατώντας τα καντήλια. Μετά σταμάτησε. Ξανάρχισε. Σταμάτησε. Ξανάρχισε. Σταμάτησε. Σιωπή. Ωραίο πράγμα η σιωπή. Αχ τι ωραία, ξαναβαραίνουν τα βλέφαρα. Μόνο το βουητό του ανεμιστήρα ακούγεται. Μμμμ, τι ωραία. Γκρρουουουου!! Όχι πάλι... Σχόλασε ο ύπνος για σήμερα. Πάω να φτιάξω καφέ, ρίχνω μια ματιά από το φωταγωγό. Μάστορας εναντίον τοίχου. Ο τοίχος αντιστέκεται αλλά ο μάστορας τον έχει στριμώξει για τα καλά. Η διαφορά δυναμικότητας των δυο αντιπάλων είναι εμφανής και η εμπειρία του μάστορα δεν αφήνει πολλά περιθώρια στον τοίχο που όπου να’ ναι θα καταρρεύσει, ανοίγοντας στο μάστορα το δρόμο για την ασταμάτηση επέλασή του στο διπλανό διαμέρισμα και ταυτόχρονα στη γειτονική πολυκατοικία.

Έναν καφέ και ένα τσιγάρο μετά και μερικά ακόμα δυσοίωνα «Γκρρουουουου!!»… Στα μπάζα έχουμε νέα εμφάνιση, μια χέστρα! Οου γιες, ο γείτονας ανακαινίζει το μπάνιο. ‘Η μήπως σκέφτεται να το μετακομίσει στο διάδρομο για να κερδίσει χώρο; Ανοίγει η πόρτα του διαμερίσματός του. Το σόου συνεχίζεται και τώρα στην κορυφή της πασαρέλας φίλες και φίλοι βλέπουμε μια μπανιέρα τεχνοτροπίας του 1960 με μίνιμαλ γραμμές-αναφορά στο αρτ ντεκό. ‘Η μήπως αναφορά στον Γκρέκο; Δεν σκαμπάζω από διακόσμηση, τι θέλω και μπλέκομαι; Φαντάζομαι το γείτονα να βγαίνει με το μπουρνούζι και να παίρνει το μπάνιο του στο διάδρομο. Φρίκη, ο άνθρωπος είναι και μεγάλος σε ηλικία, η γυναίκα του επίσης, αυτό να δω κανένα βράδυ και ορκίζομαι πως μετά δεν θα το ξαναβάλω το ρημάδι στο στόμα μου.

«Σας έχουμε αναστατώσει λίγο ε;» ρωτά επιχειρώντας να φορέσει ένα αφοπλιστικό χαμόγελο που δεν του πάει καθόλου μα καθόλου. Το σωστό ρήμα στην πρότασή του θα ήταν το «γαμήσει» το ξέρουμε και οι δύο, αλλά κανείς μας δεν κάνει τον κόπο να διορθώσει. Ασε που το «Γκρρουουουου!!» καλύπτει κάθε απόπειρα συνομιλίας. Αυτός κρατά μια μπανιέρα και παρακαλάει να μη ζεστάνει ο καιρός πριν μπει η καινούργια, εγώ κρατάω τα κλειδιά μου και φλερτάρω με την ιδέα του ξενοδοχείου, προσπαθώντας να απωθήσω την προηγούμενη σκέψη με το διαδρομιστικό μπάνιο. Τώρα που τον ξαναβλέπω είμαι απόλυτα σίγουρος πως θα πρόκειται για πάρα πάρα πολύ κακή ιδέα.

Φεύγω. Αυτό είναι καλό. Το βράδυ όμως θα ξαναγυρίσω και το πρωί θα είμαι πάλι εκεί. Εύχομαι ο μπιντές να βγει πιο γρήγορα. Τρέμω στην ιδέα των φουρνέλων...