8.8.09

Πηγαίνουν τα τρωκτικά στις σβουνιές άραγε;

(και άμα πηγαίνουν χρησιμοποιούν και κωλόχαρτο;)

Δεν θα τα βάλω εγώ τα πράγματα σε μια σειρά, οπότε μην μου περιμένεις τίποτα περισπούδαστες διδαχές, μερικές απλές σκέψεις μονάχα η μια πίσω από την άλλη.

Αμα αποφασίσω να κατεβάσω τα βρακιά μου και να αφήσω μια ωραιότατη και ζεστή σβουνιά στην πλατεία Συντάγματος, δίπλα από την κολώνα που έχει οριστεί ότι αποτελεί το σημείο 0 μέτρησης των χιλιομετρικών αποστάσεων στην Ελλάδα, αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως πως η σβουνιά μου αποτελεί το σημείο αναφοράς όλων των διαδρομών ανά τη χώρα.

Αν αμολήσω έτερες σβουνιές ανά την Αθήνα και αρχίζω να διαλαλώ πως η απόσταση μεταξύ σβουνιάς 0 και σβουνιάς π.χ. Ομονοίας είναι ένα χιλιόμετρο, αυτό δεν σημαίνει πως όλοι οι άλλοι θα αρχίσουν να χωροπροσδιορίζονται με βάση τις δικές μου σβουνιές.

Συνακόλουθα, αν με κάποιο μαγικό τρόπο δημιουργήσω αντίστοιχα σβουνόσημα (κατά το ορόσημο) σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, ούτε τότε θα μπορώ να διεκδικήσω από τους άλλους να μετρούν με βάση τις εντερικές μου δημιουργίες. Αν οι τελευταίες αποτελέσουν τη βάση για αποικίες μυγών, αυτό δεν με νομιμοποιεί αυτομάτως να απαιτήσω την ένταξη των σβουνιών σε ένα δίκτυο προστασίας, π.χ. το Natura.

Οσο για την περιλάλητη ανωνυμία του διαδικτύου, αγγούρια καλυβιώτικα, ουδέποτε υπήρξε και ουδέποτε θα υπάρξει, αφού όλοι έχουμε ένα όνομα και δη μοναδικό, το λένε ΙΡ. Α και κάτι ακόμα, η ανωνυμία δεν είναι δικαίωμα, είναι χαρακτηριστικό και για να λέμε του στραβού το δίκιο η πλήρης της εφαρμογή θα έβρισκε πεδίο μόνο σε απόλυτα απολυταρχικά καθεστώτα, αν θέλεις το συζητάμε αυτό το τελευταίο. Σκέψεις άλλων: ΑΝemos, Λαπούτα,