29.1.06

Με μια μπανιέρα στ' ανοιχτά

(δις ιζ ε ντέμο) «Από αυτά εδώ τα κουμπιά...» ο γκρουμ του ξενοδοχείου συνέχιζε την ξενάγηση-παρουσίαση στο δωμάτιο με τη σιγουριά και την αδιαφορία ανθρώπου που είχε κάνει την ίδια ακριβώς δουλειά μερικές εκατοντάδες φορές. Ενα βουητό τράβηξε πρώτα τις βαριές και μετά τις ημιδιαφανείς κουρτίνες. Φάνηκε για λίγο η θάλασσα, μετά ένα άλλο βουητό έφερε πάλι τις κουρτίνες, ανάποδα αυτή τη φορά πρώτα οι ημιδιαφανείς μετά οι βαριές, μπροστά από τη μεγάλη τζαμαρία. Ο γκρουμ συνέχισε... «Και αυτό εδώ είναι το μπάνιο...» Ανούσια παρατήρηση. Εντάξει με τα κουμπιά και το θερμοστάτη, αλλά να δείχνεις το μπάνιο; Ποιος θα ‘βγαινε στο μπαλκόνι για χέσιμο, τι γυρεύει μια λεκάνη τουαλέτας στο μπαλκόνι άλλωστε... «Αυτή είναι η μπανιέρα» όσο περνούσε η ώρα ένιωθα σαν μέλος φυλής του Αμαζονίου που τον έφεραν οι λευκοί ανθρωπολόγοι στη Νέα Υόρκη για να τον παρουσιάσουν σε ένα διεθνές συνέδριο και επί τη ευκαιρία να τον ξεναγήσουν στον πολιτισμό της πορσελάνης και των ακρυλικών υλικών. «Αυτό το πλήκτρο ενεργοποιεί το υδρομασάζ» δεν το πάτησε όμως, ίσως αν τον ζόριζα θα γέμιζε την μπανιέρα με νερό, θα ‘πεφτε μέσα μαζί με τη στολή των 8 κουμπιών και θα πατούσε το πλήκτρο. «Αυτός ο διακόπτης ζεσταίνει τη ράγα με τις πετσέτες» συνέχισε, πατώντας το πλήκτρο 2-3 φορές. Εντάξει, αλλά το υδρομασάζ; Κοίταζα τις ανοξείδωτες βούλες στον πάτο της μπανιέρας, μια τρύπα στο κέντρο καθεμιάς... Εφυγε χαρτζιλικωμένος και αλαφροπατώντας ευχόμενος καλή διαμονή. Ξανακοίταξα το δωμάτιο με αυτό που στα περιοδικά περιγράφουν ως μίνιμαλ αισθητική ή μήπως όχι; Δεν ξέρω, δεν έχω ιδέα από διακόσμηση. Εκλεισα την τάπα της μπανιέρας και άφησα το νερό να τη γεμίσει, διάολε θα δοκίμαζα το μόνο που δεν μου έδειξε. Εγώ και το υδρομασάζ. Η τελική αναμέτρηση. Μπήκα μέσα. Πάτησα το κουμπί, δεν ήταν ένα μαλακό κουμπί, είχε σχετικά σκληρή απόκριση, ίσως για να μη το βάλεις μπροστά κατά λάθος. Ενα μαλακό βουητό στην αρχή. Μετά έγινε λίγο πιο δυνατό και μετά ακόμη λίγο πιο δυνατό. Σαν μια τουρμπίνα να παίρνει μπροστά κάτω από την μπανιέρα. Ακολούθησε σαματάς. Νερό ή αέρας έρχονταν με πίεση από τα έγκατα του ξενοδοχείου, ταξίδευε μέσα από αόρατες σωληνώσεις και έφτανε στην μπανιέρα μου. Η επιφάνεια του νερού ταράχτηκε, η μπανιέρα τώρα θύμιζε θάλασσα με εφτά, οκτώ μπορόφ να τη δέρνουν ανηλεώς. Θόρυβος απίστευτος. Σκέψου όλους τους συγκατοίκους στα διπλανά δωμάτια, γύρω στις 2 το πρωί, να γκαζώνουν τις μπανιέρες τους. Πάτησα το κουμπί. Τίποτα. Η θάλασσα εξακολουθούσε να αφρίζει και τώρα τα κύματα περνούσαν πάνω από το χείλος της μπανιέρας για να ψυχορραγήσουν στα αντιολισθητικά πλακάκια. Σαφώς οι διαβαθμίσεις της έντασης ήταν δύο: Νεκρό και Ατλαντικός σε τσάι γνωριμίας με τους τυφώνες. Αλλο ένα πάτημα. Τα κύματα καταλάγιασαν αυτή τη φορά και τα καράβια μπορούσαν να ξεμυτίσουν και πάλι από το λιμάνι. Ησυχία. Για λίγο. Ξαναπάτησα το κουμπί και ο δικός μου πριβέ Ποσειδώνας λύσσαξε και πάλι. Ισως θα έπρεπε να συντονιστούμε όλα τα δωμάτια στον ίδιο όροφο. Ενας όροφος σε τρικυμιώδη κατάσταση και οι ένοικοι σαν τον Τομ Χανκς στο Ναυαγό ή τον Κέβιν Κόστνερ στον Υδάτινο Κόσμο, να τρώνε σκαμπίλια στον κώλο από την τουρμπίνα του υδρομασάζ, με τους αποκάτω να βλαστημάνε...

27.1.06

Κρουνηδόν

(κατεβάζει νερό το ποτάμι) Αυτισμός. Για τουλάχιστον 4 ημέρες το αποκλειστικό θέμα στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης ήταν πόσο χιόνι έπεσε. Κοίτα να δεις που χιονίζει Γενάρη μήνα στην Ελλάδα, δεν ξανάγινε ρε γαμώτη μου, είναι να απορείς πώς δεν έγινε πρώτο θέμα στα διεθνή μίντια και γιατί δεν έγινε έκτακτη διάσκεψη των μετεωρολογικών οργανισμών να μελετήσουν το μοναδικό φαινόμενο. Χιονίζει ορέ στην Πίνδο μες στο καταχείμωνο; Κοντόφθαλμες παρατηρήσεις, κόλλησαν, λέει, οι νταλίκες. Εμ βέβαια, αφού για τουλάχιστον 10 χρόνια δεν αξιωθήκαμε να φτιάξουμε ένα γαμωτρένο της προκοπής, νταλίκες θα σου φέρνουν τα σέρβικα μαρούλια, είλωτα. Σέρβικα και τα μπρόκολα, οι αγρότες το ‘χουν γυρίσει ομαδικά στο μπαμπάκι για να παίρνουν την επιδότηση της Ε.Ε., αυτηνής των μονοπωλίων και των μονοκαλλιεργειών. Θα σου ξανακλείσει τα Τέμπη μια νταλίκα που ξάπλωσε ή μερικές μελαμίνες που θα φύγουν από ένα φορτηγό για να θερίσουν κεφάλια – αν το ‘χεις ξεχάσει δηλαδή. Θα σου ξαναμείνουν 2-3 νησιά χωρίς ρεύμα για καμιά βδομάδα, θέλεις που θα πέσουν ακρίδες, θέλεις που θα βρέξει, θα σου μένουν τα μεγαβάτ αμανάτι στην παραλία και θα κάνουν οτοστόπ στα γκαζάδικα να περάσουν απέναντι. Και θα ψάχνεις το κράτος αλλά επειδή δεν θα ‘χεις ούτε κυάλι θα το κοιτάς με το μακαρόνι το νούμερο 5, αυτό που βάζεις στο παστίτσιο. Αλλά ποιο κράτος κακόμοιρε, αφού εσύ είσαι το κράτος, χρεώνεις το δωμάτιο με θέα 300 ευρά λες και εσύ έφτιαξες τη θέα και αν έχεις καμιά μονάδα σε βουνό θα χρεώσεις 400 τη βραδιά γιατί, λες, χιόνισε, ναι, κουβάλαγες τις νιφάδες με τα χέρια και ερχόσουν σαν από τάμα με τα γόνατα από την Πετρούπολη (την Αγία), να μη το χρεώσεις 600 ευρά το βράδυ; Ρε συ χιόνισε και μετά το χιόνι πάγωσε και μετά ο πάγος έλιωσε. Βάλτο πρώτη είδηση. Τι; Μωρέ δεν μας Χαμάς κ’ εσύ (και επίσης, εσύ, εσύ, εσύ και εσύ με τις επετείους σου), εδώ σου λέω το χιόνι γίνεται πάγος και, αν δεν το ‘χες πάρει χαμπάρι τόσα χρόνια, ο πάγος γλιστράει, βζιννν!

24.1.06

Μπλάνκο

(σσσσσ...) Λευκό είναι όλα τα χρώματα μαζί και κάθε νιφάδα χιονιού είναι μοναδική και δεν έχει ταίρι (για το αλάτι οι δασκάλοι μου δεν έδειξαν ενδιαφέρον, ίσως όλοι οι κόκκοι να ‘ναι ίδιοι). Οι παρομοιώσεις περιμένουν η μία κάτω από την άλλη την ώρα που ένα χέρι θα τις τραβήξει να τη βάλει σε μια αράδα, να κρυώσουν οι άκρες τους από τον αέρα που κατεβαίνει βιαστικός για τη θάλασσα. Θα βάλεις ένα κονιάκ; Ναι, και τη μουσική από το Goodnight and Good luck, έχει ζέστη εδώ, καλύτερα τώρα, α, και μια κουκουλωμένη καλημέρα που θα την αναγνωρίσεις από τα μάτια... ΥΓ: το πεπόνι παγώνει, το παγόνι δεν πεπώνει

23.1.06

Να σου σηκώνεται

(η τρίχα. Από το κρύο...) Αλήθεια σου λέω κύριε τροχονόμε μου για τσιγάρα πήγαινα ως τη γωνία, δεν το σκέφτηκα πως έπρεπε να βάλω αλυσίδες στα παπούτσια...

22.1.06

Παίζουν τα λευκά (λες;)

(μούζικα μαέστρο)
Ναι σου λέω, αφού τ' άκουσα με τ' αυτιά μου, ναι, ναι, σύσκεψη στο υπουργείο δημοσίας τάξεως, μα μη μου λες πράγματα τώρα, αφού το άκουσα. Τι πάει να πει πού, το 'πε και η τηλεόραση. Μα τι λες τώρα, όχι δεν πρόκειται, έχουν στήσει τα ΜΑΤ στην εθνική και αν κάνει το χιόνι πως κατεβαίνει κάτω από την... πού; Οχι κάτσε ντε να σου πω, από τη Μαλακάσα λοιπόν, τι; Οχι, είπα εγώ "μαλάκας"; Μαλακάσα, ναι, ΚΑ-ΣΑ, αν περάσει το χιόνι θα το μπουζουριάσουν. Βγήκε και ο άλλος, ωχ μωρέ πώς τον λένε ξεχνάω τ' όνομά του, εκείνος ο δημοσιογράφος με την καραφλίτσα, ναι, έκανε επεισόδιο στο υπουργείο εκεί που ήταν όλοι με τις κάμερες και τα μικρόφωνα και στη μέση ο Βουλγαράκης, γιατί, έλεγε, δεν έχουν στείλει μπάτσους να ξεφουσκώσουν τα σύννεφα που είναι στη Λαμία. Ναι, ναι, όπως τότε με τα τρακτέρ. Α, είπανε επίσης στην τηλεόραση να πάρουμε αλάτι, πήρες αλάτι; Τι πάει να πει τι να το κάνεις; Να το ρίξεις στους δρόμους. Απ' όπου θα περνάς να ρίχνεις αλάτι πίσω σου. Πώς; Δεν φαίνεται το αλάτι στο χιόνι και φοβάσαι μήπως χαθείς; Ε, ρίξε πιπέρι. Το καγιέν νομίζω είπαν και στην τηλεόραση πως κάνει γι' αυτή τη δουλειά...
Ας πούμε πως τελικά το ρίχνει το γαμόχιονο: Σκηνές, όπως με διαβάζεις και δεν σε βλέπω Θα κατεβαίνουν τα διάφορα βλαχόμπαζα από τα βόρεια, στο κέντρο θα έχουν καθαρίσει από κάποια ώρα και μετά τα χιόνια, αλλά επειδή θα βαριούνται να βγάλουν αλυσίδες και λοιπά σαδομαζό θ' ακούγονται σαν να κατεβαίνουν τα τανκς από τη Βασιλίσσης Σοφίας. Διάφορες θείτσες θα ψάχνουν κάμερα για να καταγγείλουν που δεν έρχεται το συνεργείο της νομαρχίας να τους ξεχιονίσει την οξώπορτα. Γάμησέ τα, την κοπάνησε και ο Καραμανλής τόσες μέρες και δεν βρίσκω άνθρωπο να μου αδειάσει τα τασάκια σπίτι. Λαϊκή δεξιά και παπάρια σου λέει ο άλλος... Βγήκε κουπόνι στο στοίχημα για πόσες νταλίκες θα διπλώσουν στην εθνική ή ακόμη το ψάχνουμε; Να μην ξεχάσεις Φωτογραφική μηχανή. Αντε, μετά θα κάνουμε κόντρες στον μπλογκομαχαλά για τις καλύτερες πόζες. Ενα-δυο μπουκάλια κονιάκ ή ουίσκι (όχι μωρέ τεκίλα με τα χιόνια, δεν πάει). Κόκκινο κρασί, αν κάνεις κέφι κανέλωσέ το, δεν θα σου βγει τ' όνομα. Κλείστη τη γαμημένη την τηλεόραση. Δεν μου λες, αν πάει ο διάολος στα επείγοντα στα ΚΑΤ με σπασμένο ποδάρι πώς θα ζήσουμε χωρίς τη συμφορά που δεν θα μας βρει; Να λες, δεν πειράζει, θα 'ρθει άσπρη μέρα και για 'μας... (φτου σου πασά μου με τη λαϊκή σου πεν(ι)α, αυτοθαυμάζομαι, μη δίνεις σημασία). Φιλιά σου...

19.1.06

Στη σκιά

(περισσότερη ησυχία προσεχώς - κάποτε) Ψίθυροι στο δίκτυο που τους λένε οι τελάληδες του χιονιού και στο τώρα απέραντοι δρόμοι με συνεργεία του δήμου να κατεβάζουν στολίδια από τις κολώνες, ρυτίδες που άφησαν βαριά τακούνια στα πεζοδρόμια. Με μια αγκαλιά θάλασσα και γύρω γύρω πάγο.
Ταξιδεύοντας ανάμεσα σε κίτρινα δέντρα κατά το πλατάγιασμα της βροχής (Κράτησα τη ζωή μου, Γιώργος Σεφέρης)
Καλή σου μέρα...

Απορία ημέρας (2 και τελευταία για σήμερα)

(αμάν μωρέ, τι τζώρας που είσαι) Ε, μιας και ξαναβγήκαν στη φόρα τα παπαγάλια της Σοφοκλέους (γενικός δείκτης στα 3.900, μυρίζει φρέσκο αίμα;) και της Ασφάλειας (με την υπόθεση της ληστείας, θυμάσαι εκείνο το καλοκαίρι της 17Ν;) μάλλον το εμβόλιο για την γρίπη των πουλερικών[*] θα πήρε τηλέφωνο πως έρχεται... Αλλιώς θα 'χαν κάτσει στην ασφάλεια των κλουβιών τους, n'est pas? [*] με το συμπάθιο κιόλα, μα τούτο το "γρίπη των κοτών" που τσαμπουνάνε κάτι απογεύματα στο ραδιόφωνο του Σκάι (είπα, συμπάθα με, σταμάτησα σε λάθος μέρος των FM) είναι εξυπνάδα;

Απορία ημέρας (1)

(έχει και άλλη) Ολες αυτές οι διαφημίσεις που δείχνουν αυτοκίνητα να πηγαίνουν γαμιώντας σε άδειους δρόμους (ουκ ολίγα), να κορνάρουν σε εκχονιστικά στη μέση του βουνού (ένα τζιποειδές, μου διαφεύγει ποιο) και να γλιστράνε με χειρόφρενα (Citroen C2) τι ακριβώς θέλουν να μου πουν ρε γαμώτο;

17.1.06

/δρομή

(καιρός προθέσεων) Τόσοι καθρέφτες γύρω και κοκκαλιάρηδες φανοστάτες σαν κρεμάστρες ανάμεσα... Χαλί σοβάδες στα μέσα στενά με όσα κρύβεις από κάτω... Λες να τα καταφέρεις και να μιλήσεις σήμερα με την πόλη...

16.1.06

Κυνοτοπίες

(Ι) Κοιτάζοντας με το βλέμμα μπάρμαν που επιθεωρεί τα ποτήρια για ραγισματιές στο φως του ηλεκτρικού κάδρου ενός διαφημιστικού για ουίσκι... Υστερα σερβίρει τα παγάκια με μια δόση αμφιβολίας...

Firefox με μαλλούρα

(δηλαδή, Firefox με extensions) Βόλτα στα Google Labs, όπα, καινούρια καλούδια... Ενα extension για τον Firefox που σε κάθε Web site που επισκέπτεσαι σου βγάζει κάτω δεξιά ένα πλαίσιο με τα σχόλια ή τις αναφορές που γίνονται γι' αυτό στα blogs. Μόλις 44 ΚΒ, εύκολο και γρήγορο, βγάζει κάμποσα μπαγιάτικα αποτελέσματα αλλά κάτι δείχνει το εργαλείο...

13.1.06

αδοπάνα

(μόνο ένας; της πουτάνας γίνεται) Συνήθισα να μου ανεβαίνει η πίεση κάθε φορά που ένα μηχανάκι νομίζει ότι οι μονόδρομοι ισχύουν μόνο για τα αυτοκίνητα και απαιτεί να του κάνεις και χώρο να περάσει- ο μουντρούχος. Αλλά αυτοκίνητο να μπαίνει στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας σε δρόμο που έχει και νησιδούλα, ε, δεν το βλέπεις και κάθε μέρα. Η μεσημεριάτικη έκπληξη περίμενε στην Πλαστήρα στη Νέα Σμύρνη με ένα Φιατάκι να έχει μπει, τρέχα γύρευε πώς, ανάποδα και να τα 'χει χαμένα - λογικό αυτό το τελευταίο. Αμήχανη η οδηγός προσπαθούσε να ξεμπερδέψει από το μπέρδεμα που είχε η ίδια δημιουργήσει, αλλά έπεσε σε καλή περίπτωση μιας και ο δρόμος δεν είχε πήξιμο. Γελάσαμε, μοίρασε καμιά δεκαριά συγγνώμες δεξιά και αριστερά, κάπως βολεύτηκε η κατάσταση, αλλά ρε γαμώτο δεν πρόλαβα να πάρω αριθμό κυκλοφορίας, σε περίπτωση που βρεθώ από πίσω της να ακολουθήσω άλλη πορεία από τη δική της. Μη βρεθώ να οδηγώ εγγλέζικα στη Συγγρού...

12.1.06

Από τη μέση και πέρα

(μη μας ακούσουν) - Και μετά τι γίνεται; - Σαν τι θες να γίνεται, περνά ο καιρός... - Και; - Και σιγά σιγά οι μύτες στις άκρες της γωνίας στρογγυλεύουν (και τα λόγια αντί να σκαλώσουν γλιστράνε και βρίσκουν μια σχάρα υπονόμου για να σκεπαστούν και να φυλαχτούν από τα βραδινά βήματα). Μάλλον θα φταίει ο αέρας. Αν δεις τα αρχαία αγάλματα τα περισσότερα λίγο πολύ έχουν χάσει τη μύτη τους... - Λες βλακείες και είναι και άσχετες... - Ναι, αλλά είπα να στο πω. - Και πιο μετά; - Πιο μετά; Οι γραμμές αργοσβήνουν και όλα όσα είδες και έγιναν παίρνουν τη θέση που τους αξίζει στις θολές γραμμές των οριζόντων. - Αυτό δεν είναι δικό σου. - Οχι, δεν είναι δικό μου... - Και είναι ωραίο τώρα αυτό, να αργοσβήνουν οι γραμμές; - Δεν ξέρω... Να σου πω... - ... - Κοιμάσαι; - ... - (βλακεία ερώτηση) - Μμ; - Τίποτα... - Καληνύχτα... - Καλημέρα...

Κ.Κ. δηλαδή ΚαταδιΚασμένα;

(πολιτικό το θέμα, νυχτιάτικα) Ο λόγος της Αλέκας Παπαρήγα και του σημερινού ΚΚΕ μου φαίνεται στείρος και αδιέξοδος, σχεδόν πάντα γνωρίζω όταν διαβάσω την πρώτη αράδα μιας ανακοίνωσης του κόμματος τι με περιμένει στην επόμενη ή τη μεθεπόμενη γραμμή. Γνώμη μου είναι αν θες την πετάς αν θες κράτα τη. Χθες λοιπόν πουρνό πουρνό ανέβηκε η γ.γ. κατά το Μαξίμου και έκανε δηλώσεις βγαίνοντας. Αυτή τη φορά το θέμα μου φάνηκε ενδιαφέρον. Ζήτησε από τον πρωθυπουργό να καταψηφίσουν οι Ελληνες βουλευτές-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης την πρόταση Σουηδού συναδέλφου τους για την έγκριση ψηφίσματος που θα καταδικάζει τα "εγκλήματα των ολοκληρωτικών κομμουνιστικών καθεστώτων". Αν σ' ενδιαφέρει, τέτοια ψηφίσματα δεν μου αρέσουν, όπως π.χ. δεν μου αρέσει και ο γαλλικός νόμος σύμφωνα με τον οποίο είναι ποινικό αδίκημα η αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος. Το επίμαχο ψήφισμα είναι εδώ και, νομίζω, αξίζει τον κόπο να του ρίξεις μια ματιά, τι διάολο, μόνο ο Μαρκογιαννάκης και η γρίπη των κοτόπουλων θα είναι το καθημερινό μας ενημερωτικό ψωμοτύρι; Αντίλογο στο ψήφισμα ψάχνεις; Το Political Affairs ("Marxist Thought Online" είναι η φράση που το αυτοπεριγράφει) έχει ένα εξαιρετικά θερμό άρθρο που υπογράφει ο Herwig Lerouge (δηλαδή Λερούζ, δηλαδή ο κόκκινος;) μέλος της κεντρικής επιτροπής του κόμματος των εργατών (Κ.Κ. με άλλα λόγια, υποθέτω) του Βελγίου. Εχει και κάποιες καλές παραπομπές. Μια διαφορετική ματιά από τη Βουλγάρα (μάλλον) Ekaterina Popova στους Epoch Times και εδώ (στα αγγλικά) θα βρεις την αντίδραση του Μίκη Θεοδωράκη με ημερομηνία 23/12/2005, ενώ πολλά πολλά ακόμη από το ουδέτερο (απ' ό,τι φαίνεται) πολιτικά Google.

9.1.06

-θέσεις

(ανα, κατα, υπο, δια, επι, και όχι πάντα προ) Χρόνος μετρά (σε) ψιχάλες χιονόνερου στο τζάμι - "άμεση..." - φώτα ανάβουν στο δρόμο προπομποί στη νύχτα - "...πάντα" - κορυφογραμμές αγκαλιάζονται με τα σύννεφα - "ποτέ..." - μυρωδιά στο δέρμα - "σε λίγο..." - σκάλες πεύκου ν' ανεβούν τη φωτιά - "...ούτε" - χαστούκι ζαφοράς στα χείλη - "κυρίες και κύριοι..." - (ο) κόσμος (μου) - "σε ετοιμότητα..." - μαντεύεις τι θες να πεις... Καλημέρα...

8.1.06

Τα Κύθηρα θα τα δούμε

(Η συντέλεια αναβάλεται, σόρι) Λίγο μετά το σεισμό (τι πάει να πει ποιο σεισμό, το μεσημεριάτικο), έκτακτο δελτίο στον Alpha (μαλακία, έπρεπε να είχα ανοίξει το ραδιόφωνο) με συνδέσεις από τους κατά τόπους ανταποκριτές "ναι έγινε αισθητός, δεν έχουμε πληροφορίες για θύματα ή ζημιές", τα κλασικά δηλαδή. Ξαφνικά διακόπτονται οι ανταποκρίσεις για να μας ενημερώσουν πως το βρετανικό Sky news μιλά για μεγάλο σεισμό στην Αθήνα (άντε βρε, πάλι πρώτη είδηση γενίκαμε) και ότι ούτε και οι Βρετανοί έχουν περισσότερες πληροφορίες. Το ενδιαφέρον θα ήταν αν είχαν, πριν από εμάς, πληροφορίες για ένα σεισμό που έγινε κάτω απ' τα πόδια μας . Οσο για την απαγοήτευση των καναλιών που δεν έγινε κανένας μαύρο πατιρντί όπως το '99, να ανεβαίνουν αύριο οι μετοχές των κατασκευαστικών εταιρειών στο χρηματιστήριο, ε, δεν νομίζω πως περίμενες από μένα να το μάθεις. Λοιπόν, από αύριο: α) φαγομουστακιάδα μεταξύ σεισμολόγων, β) γραπτά και ηλεκτρονικά ρεπορτάζ για σεισμούς, καταποντισμούς, τσουνάμι και τις επτά πληγές του Φαραώ γ) ζωντανές συνδέσεις για την αυτονόητη ανταπόκριση των κρατικών υπηρεσιών και, λίγο αργότερα, δ) οι ξεχασμένοι των προηγούμενων σεισμών.

6.1.06

Φινίτο (;) λα μούζικα

(μπααα) Ωραία, από αύριο μεθαύριο θα αποκαθηλώσουν τα στολίδια, τα καρουσέλ του Δήμου (τι ιδέα και τούτη) θα πάνε για την αποθήκη ή όπου αλλού τέλος πάντων, τα ρεπορτάζ για τη μεθεόρτια κατάθλιψη θα διαδεχθούν εκείνα για τις τελετές των Φώτων που με τη σειρά τους είχαν διαδεχθεί τα διάφορα χρηστικά περί μελομακάρονων και κουραμπιέδων... Αυτό που πρόσκαιρα με ανησυχεί είναι ότι την κάνουν με πλάγια βήματα οι καλικάντζαροι αλλά, πάλι, μπορεί κανένας τους να κρύφτηκε κάτω από κανένα κρεβάτι και να περιμένει να τους αδειάσει τη γωνιά ο παπάς με την αγιαστούρα και τη μαγκούρα. Εδώ που στα γράφω, δυο τρεις καλικάντζαροι που θα μείνουν πίσω μπορεί και να μας χρειάζονται έστω και αν αυτή η γιορτή τελείωσε. Για την επόμενη ισχύει και αυτό...
Ολος ο κόσμος είναι εδώ και περιμένει κ' εμείς ακόμα του χρωστάμε τη γιορτή (ΥΓ Χρωστάμε τη γιορτή, Ν. Πορτοκάλογλου)
... Ασχέτως, τώρα, πως μετράς αυτό το χρωστάμε.

5.1.06

Σάρομα

(πω πω βγάζει μάτι αυτό το ορθογραφικό) Another one bites the dust τραγουδούν οι Queen στο φόντο και απ' όσα έχω δει κρατάω τον τίτλο του BBC - Ανάμεικτα συναισθήματα...

Οταν έκλαψαν οι αρκούδες (από τα γέλια)

(ή όταν η κοινή λογική πάει βόλτα στους λόγγους) Το προηγούμενο βράδυ είχε χιονίσει, όχι πολύ αλλά είχε χιονίσει. Δυο τρεις πόντοι στους δρόμους που ανεβοκατεβαίνουν το βουνό, ίσως να σου λέω και πολλούς. Πάντως ήταν όσοι χρειάζονταν ώστε τα διάφορα ηλεκτρονικά τζάντζαλα ESP, IDS κτλ του αυτοκινήτου να ενεργοποιούνται κάθε φορά που οι ρόδες έχαναν τον μπούσουλα και την επαφή με την κρυμμένη άσφαλτο. Αλυσίδες; Αλυσίδες. Πώς τις βάζουν; Λίγο μπέρδεμα στην αρχή, με τα πολλά μπήκαν. Τσούκου τσούκου, τσούκου τσούκου περάσαμε το χιονισμένο κομμάτι, μπήκαμε στο σωστό τον καθαρό το δρόμο, να βγάλουμε τις αλυσίδες. Εδώ κρύβεται η συνωμοσία των απανταχού πωλητών αλυσίδων, μηχανικών και γνωστών / φίλων που για κάποιο λόγο έβαλαν κάποια στιγμή στη ζωή τους αλυσίδες (στις ρόδες του αυτοκινήτου, μην παρεξηγήσεις). Ολοι, δηλαδή, μπορούν να σου πουν αν έχουν τη σχετική εμπειρία πώς μπαίνουν αλλά κανείς δεν σου λέει πώς βγαίνουν. Στην περίπτωση που σου διεκτραγωδώ και στη μία ρόδα το σημείο ένωσης των αλυσίδων (δηλαδή το σημείο που κουμπώνει το κάτι σαν τσέρκι απ' το οποίο κρέμονται οι αλυσίδες, ελπίζω να καταλαβαίνεις τι διάολο θέλω να πω) βρίσκονταν κάτω από το ύψος του άξονα. Δεν το σκέφτομαι, λύνω τις αλυσίδες, ξεκουμπώνω και να η μαλακία (που δεν αργεί να γίνει). Μερικοί κρίκοι της αλυσίδας σκαλώνουν πίσω από τη ρόδα στο πιο ύπουλο και δυσπρόσιτο σημείο που θα μπορούσαν να βρουν. Θερμοκρασία περιβάλλοντος -5 βαθμοί, δεν φοράω γάντια, με γάντια δεν μπορείς καλά καλά να ξεκλειδώσεις πόρτα. Βλαστήμιες και τα συναφή, έχουν κατέβει κάμποσοι του 7ου ουρανού και χαζεύουν επίμονα σιωπηλοί την επιχείρηση σκαρφαλωμένοι στα διπλανά έλατα. Η αλυσίδα έχει κατσικωθεί για τα καλά, δεν κάνει ούτε μπρος ούτε πίσω, μωρέ να πάρω την οδική βοήθεια; Ωραία σκέψη απορρίπτεται με τη μία, πρώτον θα κάνει τέσσερα τέρμινα να φτάσει εδώ και ως τότε θα μας έχουν κάνει οι λύκοι μπρέκφαστ που λέει ο λόγος. Δεύτερον, το ότι θα γίνω σούργελο σε όλη την εταιρεία της οδικής βοήθειας πού το βάζεις, όχι καμία συζήτηση, η αλυσίδα θα βγει εδώ και σήμερα (για το τώρα δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά). Βρε από 'δω βρε από 'κει, σκατά με χιόνι - το χιόνι που ήταν λίγο πιο πάνω. Ιδέα: Να στρίψω το τιμόνι ώστε να φανεί το προβληματικό σημείο. Και γαμώ τις ιδέες ήταν, μόνο που η ορατότητα βελτιώθηκε ελάχιστα. Σταματά ένα Frontera, εκείνος, εκείνη και δυο πιτσιρίκια στο πίσω κάθισμα. Σωθήκαμε; Πριτς. "Για να ανεβώ στο βουνό θέλω αλυσίδες;" ρωτά ο θεός, που γενικώς στ' αρχίδια του που παιδεύομαι, αλλά ρε πούστη δεν θα σε πετύχω στην Αθήνα να ψάχνεις για παρκάρισμα... "Μάλλον όχι" του λέω, χαίρεται ο καλός συνάνθρωπος, φεύγει, σιχτιρίζω την τύχη μου. Μωρέ δεν σηκώνω το αυτοκίνητο με το γρύλλο, μπας και λασκάρει η μαλακία και την ξεμπλοκάρω πιο εύκολα; Και έτσι έγινε, γύρω στη μισή ώρα μετά από το μπέρδεμα. Ναι είναι αστείο, να σηκώνεις το αυτοκίνητο για να βγάλεις τις αλυσίδες, αλλά αυτό δούλεψε και έτσι η ιστορία κόστισε μόνο παγωμένες αρθρώσεις και μουτζουρωμένα χέρια (που' χουν καθαρή καρδιά, σύμφωνα με παλαιό τραγούδι).

3.1.06

Συμφορά αδέρφια

(παρών) Οιμωγές ακούγονται από τη Φιλοθέη, νέες και γριές έχουν πάρει τους δρόμους της Εκάλης και ολοφύρονται , οι λυγμοί ακούγονται απ' τις βίλες της Βουλιαγμένης για τη μαύρη συμφορά. Μας σώθηκε το χαβιάρι αδέρφια (το λένε και στο Reuters) και μη μου σηκώνεις εμένα τους ώμους αδιάφορα - τι θα βρει η εργατική τάξη όταν κατακτήσει τον παράδεισο, μου λες; Αν είναι να βρει ελιές, ντομάτες και κρεμμύδια ανάμεσα στα μπριος να το ξέρεις θα τους πετάξω τους γκράδες... ΥΓ: Αντε και καλή χρονιά και καλώς σε βρήκα...