26.9.06

H αλήθεια του πολιτικού λόγου

(flipside)

Το κακό είναι ότι πολλές φορές κινδυνεύεις να γράψεις κάτι που έχει ήδη γραφτεί αλλού, αλλά μιας και δεν πρόκειται και για τον Αμλετ… Διάβασέ το στα γρήγορα και όταν φτάσεις στο τέλος του κειμένου έχει οδηγίες, θα έλεγα να τις ακολουθήσεις.

Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε. Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς. Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας: Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους μας. Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν. Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας. Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά με παλαιοπολιτικά τερτίπια. Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική».

Εφτασες ως εδώ; Ωραία γύρνα τώρα διαβάζοντας το κείμενο από την τελευταία γραμμή και προς τα πίσω. Όχι μωρέ μη διαβάζεις από δεξιά προς τα αριστερά, πάρε μόνο τις αράδες ανάποδα.

24.9.06

Μια βοήθεια και μια ρύθμιση ανάγκης

(δεν το ήθελα, με ανάγκασαν) Συμπολεμιστές, σύντροφοι, περαστικοί, καλοί μου άνθρωποι μια ερώτηση σας κάνω και αν μπορείτε να απαντήσετε. Ψάχνω για αναδιπλούμενο (για εύκολη μεταφορά) bluetooth πληκτρολόγιο με υποστήριξη ελληνικών που να μπορεί να δουλέψει με φορητό χωρίς να τρώει τις μπαταρίες τη μία πίσω από την άλλη. Εναλλακτικά, μήπως έχει πάρει το μάτι σας κανένα παρόμοιο ασύρματο τζάντζαλο μόνο με το numeric keypad (ξέρεις, τα πλήκτρα τέρμα δεξιά στο κανονικό πληκτρολόγιο); Πάσα βοήθεια δεκτή. Το δεύτερο, επειδή με τα spam στα σχόλια δεν βγαίνει άκρη, ενεργοποίησα το verification, ξέρεις αυτή τη χαζομάρα που πρέπει να πατάς τα γράμματα που εμφανίζει μια τυχαία εικόνα, για να δημοσιευτεί μετά το σχόλιό σου. Μαλακία είναι (το verification), το ξέρω, αλλά δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, συμπάθα με...

Επιστροφή στο γαλακτικό χωριό

(Εγώ τον Πανάγο δεν τον ξέρω, ένα Θανάση ήξερα από παλιά και κάθε φορά που με ρωτάγανε γι’ αυτόν έκανα την πάπια)

Που λες, έλειπα καιρό και γύρισα που να μην έσωνε και αφού απόφαγα τα λυσσιακά μου, ενσκήψαν οι Πανάγοι, οι κουμπάροι, τα γάλατα και η ζωή κύκλους κάνει, πριν από 1,5 χρόνο χοντρικά ήταν τα μουχλιασμένα γιαούρτια της ΦΑΓΕ, τώρα είναι το γαλα(κ)τικό καρτέλ, κατά το τέλος του 2007 αρχές του ’08 θα έχουν κηρύξει επίσχεση εργασίας τα αιγοπρόβατα, χοντρικά κατά το 2010 θα γίνει μια ιστορία με την κανέλα και θα τρώμε το ρυζόγαλο σκέτο στα μούτρα. Αλλο είναι το θέμα.

Θυμήθηκαν όλοι πως δεν λειτουργεί ο ανταγωνισμός και, να σου πω τώρα, να και αν λειτουργεί να και αν δεν λειτουργεί και θα με ρωτήσεις με το δίκιο σου, αν έχω γίνει τόσο γαϊδούρι ξεσαμάρωτο πια (by the way που έλεγε και ο Κίμων, το γάλα γαϊδούρας είναι καρτελιασμένο;)...

Δεν έχει να κάνει με τη μεταμόρφωσή μου σε γάιδαρο ή μουλάρι, είναι που αυτό το «λειτουργεί ο ανταγωνισμός» τοποθετείται κομματάκι απρόσωπα στις προτάσεις και όπως είχαμε θυμίσει και σε μια παλαιότερη εκπομπή, πού στο διάολο είναι το τέιπ και δεν τη βρίσκω, τα ελληνικά είναι μια έξυπνη γλώσσα μη βλέπεις που τη γαμούμε πατόκορφα. Για να λειτουργήσει ένα ψυγείο θέλει ρεύμα, ένα αυτοκίνητο θέλει καύσιμα και άλλα τζάντζαλα, ο ανταγωνισμός τι στο θεό (και ποιον απ’ όλους τους θεούς, παρακαλώ να εξειδικευτεί) θέλει για να πάρει μπροστά; Αν είναι να τον βάλουμε στην πρίζα πες το ρε παιδί, έχω ένα μαγαζί με ηλεκτρολογικά κάτω από το σπίτι, χρυσά παιδιά αυτοί που το ‘χουν, να μας φτιάξουν μια μπαλαντέζα. Παπάρια από την Κάτω Καλαβρία συνάδελφε, συνοδοιπόρε, συναγωνιστή, ο ανταγωνισμός δεν θέλει ρεύμα, αθρώπους (ναι, αθρώπους) θέλει.

Πες ότι έχω ένα χωράφι με ραδίκια και δίπλα στο δικό μου είναι ένας που το χωράφι του βγάζει επίσης ραδίκια. Είμαστε οι μόνοι ραδικοπαραγωγοί στη χώρα, κάποια στιγμή θα βρεθούμε στο καφενείο του χωριού θα πούμε να πουλάμε τα ραδίκια μισό ευρώ το κιλό, θα ‘ρθει ο κόσμος στη λαϊκή να ψωνίσει. Ξαναβρισκόμαστε μετά από κάνα τέρμηνο στο καφενείο «ρε σύ Μήτσο (Μήτσο το λένε το παληκάρι), δεν το πάμε στο 1 ευρώ το κιλό το ραδίκι να δούμε τι θα γίνει έτσι για δοκιμή». Ω του θαύματος έρχεται το πόπολον και ψωνίζει. Δυο ευρώ, τρία ευρώ, και πάει λέγοντας, ξεπουλάμε κάθε βδομάδα. Μας έρχεται μετά πεσκέσι η επιτροπή ανταγωνισμού η η ειδική επιτροπή ζαρζαβατικών και μας βάζει ένα κωλοδάχτυλο τόσο μετά συγχωρήσεως και καλά μας κάνει. Δεν μου λες ρε παληκάρ, σύντροφε κ.τ.λ, εγώ εντάξει είμαι αρπακτικό γεράκι και επειδή τα ραδίκια γίνηκαν της μόδας μαδάω τον κόσμο, αυτός ο κόσμος γιατί στον κόρακα αγοράζει τα ραδίκια μου σε τιμές φρέσκιας παπάγιας; Διότι είναι μαλάκας, θα πεις. Ε να που έρχεσαι στα λόγια μου.

Ο καταναλωτής είναι μαλάκας (μισό να ρουφήξω μια τζούρα από τη φραπεδιά, σε λίγο θα σου πω και πως δεν έχουμε κράτος), είναι ικανός να σου διαμαρτύρεται τα Χριστούγεννα για την τομάτα που έχει 3 ευρώ το κιλό.

Ε μην την πάρεις γαμώ την ψυχή σου. Πόσο έχει το γάλα; 1,20; Γιατί ρε πούστη μου αφού έχει 1,20 πας και το αγοράζεις; Κόφτο μια βδομάδα, δυο, τρεις, θα μου πεις τι θα πίνει το παιδί, ουίσκι; Πάρε εβαπορέ, δυο τρεις γενιές στην Ελλάδα μεγάλωσαν με το εβαπορέ, εντάξει δεν πήραμε και το μπόι του Διαμαντίδη αλλά, τέλος πάντων δεν μας μάζευαν με τα ποδάρια πάνω σαν κοκόρους από τα πεζοδρόμια τα συνεργεία του Δήμου. Ο ανταγωνισμός, λέω εγώ τώρα, θέλει δύο πράγματα, πρώτα πρώτα παραγωγούς, εντάξει, αλλά και καταναλωτές που δεν είναι πρόβατα που τα αρμέγουν (πάλι στα γάλατα ήρθε η κουβέντα). Τώρα, αν θέλουμε να λέμε ότι οι ανεξάρτητες αρχές είναι κάτι σαν ο προσωπικός μας χωροφύλακας που κάνει ντα όποιον μας πειράζει, το ‘χουμε δει στραβά το όλο θέμα. Και να σου πω και κάτι άλλο;

Παίρνω ένα μπουκάλι γάλα τη βδομάδα και αν δεν το ‘χω καταναλώσει στο μεταξύ το πίνω ως το τέλος της επόμενης. Ρε γαμώτο μια φορά να τρέξω με τα βρακιά λυμένα στη χέστρα, ούτε μία τι στο διάολο αν έχω τίποτα αντισώματα να τα δώσω στην επιστήμη. Γαμώτο, για το φθινόπωρο ήθελα να σου πω...