29.6.07

Καζίνο Πάρνηθας

(ριέν νε βα πλι)

Μοναδικό φαινόμενο ο καύσωνας στην Ελλάδα το καλοκαίρι, απεφάνθη Προκόπης Παυλόπουλος.

Σχετική επιτυχία στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών έκραξεν Βύρων Πολύδωρας.

Την αναβάθμιση της Πάρνηθας υπόσχεται η κυβέρνηση. Γκα;! Αναβάθμιση; Τι είν' τούτο πάλι; Εννοεί μεζονέτες, εννοεί πισίνες, ή απλώς εννοεί δέκα τσιμεντόλιθους, να τραβήξουμε και μια γραμμή από διπλανή κολώνα της ΔΕΗ να δουλεύει το κλιματιστικό; Πώς σκατά αναβαθμίζεις ένα βουνό;

27.6.07

Starbucks και ο ντροπαλός καφές

(πολλά bucks παιδιά)

Ανάθεμα την ώρα που κόλλησε το μυαλό και δέχτηκα να γίνει το ραντεβού στο Starbucks στην Κηφισίας, εκεί κοντά στο φανάρι της Φιλοθέης. Την περασμένη εβδομάδα έγινε αυτό πριν μπει ο φούρνος στο φουλ. Φτάνω εγκαίρως μεν, αλλά κάνω και μισή ώρα για να παρκάρω, θα χαιρετήθηκα στον ύπνο μου με κανέναν γκαντεμόσαυρο και δεν θα το ‘χα πάρει χαμπάρι. Μη στα πολυλέω, βρίσκω τους επίλοιπους, «σελφ σέρβις είναι το μαγαζί;» ρωτάω ο γκάου που περνάω πάντοτε έξω από τα Starbucks «μάλιστα μου απαντάνε», μπαίνω μέσα. Δύο άνθρωποι μπροστά μου δεν είναι ουρά, είναι; Ερχεται η σειρά μου

- Τι θα πάρετε;
- Ενα φρέντο σκέτο
- Καπουτσίνο;
- Ε, ναι... (δεν γαμιέται, καπουτσίνο, γιατί όχι;)
- Ξέρετε εμείς εδώ (στο Αϊνταχο) χτυπάμε τον καφέ μαζί με το γάλα, τον κάνουμε λάτε.
- ;;; (τι μου είπε; Ελάτε;)
- Εντάξει;
- Εντάξει (μην σας κόψω το συνήθειο, τόσα λεφτά έδωσαν οι Starbucks για την εκπαίδευση του προσωπικού, κάτι θα ξέρουν παραπάνω από μένα το βλαχοβαλκάνιο).

Στο μεταξύ εμφανίζεται άλλος υπάλληλος με ένα τεράστιο πλαστικό δοχείο στο χέρι που απ’ έξω γράφει με μεγάλα μαύρα γράμματα σε λευκό αυτοκόλλητο «Dairy». Τίγκα μέσα στο γάλα. Αρχίζω να σκέφτομαι εκείνο το παλιό chain mail με τα αλλόκοσμα κοτόπουλα των KFC που, λέει, ήταν μεταλλαγμένα και είχαν μόνο μπούτια και φτερά. Φαντάζομαι μια τεράστια γραμμή παραγωγής με μαστάρια αγελάδων να κρέμονται από πάνω και να τα ξεζουμίζουν μηχανές ρομπότ που θα γεμίζουν με “Dairy” τεράστια δοχεία που από το Οχάιο και το Κάνσας διοχετεύονται σε όλα τα καταστήματα της αλυσίδας παγκοσμίως. Ενας σαματάς με βγάζει από το βίτσιο. Το δοχείο είναι μέσα σε ένα άλλο δοχείο που το κοπανάει αγρίως. Πηγαίνει το μικρότερο δοχείο πέρα δώθε, τώρα θα μουρλαθεί θα πεταχτεί το γάλα και θα παπαριάσουν ως και τα μουστάκια του Θεού.

- Ορίστε, κύριε!

Μπροστά μου, έχω ένα πλαστικό υπερ-κύπελλο, το λες και μικρό κουβά. Γεμάτο παγάκια, το καλαμάκι μπαίνει υπό γωνία και με το ζόρι. Το υγρό που είναι μέσα είναι ασπρογκριζοκαφέ. Ολο, απ’ την κορφή ως τον πάτο. Τι σκατά παρήγγειλα ο πούστης - δεν γαμιέται.

- Πόσο κάνει;
- 3,30...
(γκλουπ, θα ‘ναι ακριβή η μεταφορά του ρομποτικού γάλακτος από το Κάνσας, άτιμοι δασμοί)

Παίρνω ρέστα, παίρνω τον, πώς να το πω τώρα καφές ήταν αλλά καφές δεν ήταν. Γουλιά. Μπλιαχ. Θα ‘ναι που μπορεί να έκατσε το γάλα κάτω. Ανακατεύω. Γουλιά. Μπλιαχ, μπλιαχ. Σαν παγωμένο καλτσόπλυμα, νερό παρέα με γάλα και ο καφές πολύ ντροπαλός βρε παιδί. Τόσο που δεν τον καταλάβαινες, βγέκα λίγο πιο πάνω να σε δούμε να σε καμαρώσουμε μωρέ, τσου αυτός, είχε κατσικωθεί τρέχα γύρευε πού μέσα στον κουβά. Ελα πες μου τώρα πώς εντοπίζεις τον καφέ. Από τους επίλοιπους και εκ των πολλών υστέρων πληροφορήθηκα πως τα Starbucks δεν βάζουν γάλα αλλά κρέμα γάλακτος, πράγμα που μπορεί να είναι και urban legend αλλά δικαιολογεί τη γεύση. Ασε που άμα ισχύει και πιείς δεύτερο καφέ στο καπάκι το βλέπω το έμφραγμα να ‘ρχεται και να μένεις ο καφεϊνομανής κόκορος. Τι τα θέλω τα σταριλίκια ήθελα να ‘ξερα...

25.6.07

Τι λες; Εχει ζέστη τον Ιούνιο;

(πλουτς)

Αμάν ρε πούστη μου, καλοκαίρι είναι, ζέστη θα κάνει. Θα κάνει και καύσωνα και μη μου κλαίγεσαι τώρα πως καλά καλά δεν μπήκαμε στο θερινό ηλιοστάσιο, πέρυσι με μακρυμάνικο είδα τους Massive Attack στο Καραϊσκάκη (προβληματική συναυλία, τώρα που το ξαναθυμάμαι). Καθόμαστε αγκαλιά με το ημερολόγιο, δεν είναι λέει σωστό που έσφιξαν οι ζέστες στις 20 Ιουνίου, ναι ρε, κάνε μήνυση στο υψηλό βαρομετρικό που μας κατσικώθηκε πιο νωρίς απ’ ό,τι πρέπει, ποιος πρέπει δηλαδή και πώς πρέπει και πότε πρέπει. Τόσα (να, τόσα, βλέπεις;) μας τα ‘χετε κάνει. Εσκουζαν όλοι για μπλακ άουτ της ΔΕΗ το Σαββατοκύριακο και σήμερα θυμήθηκαν πως το ΣΚ οι εταιρείες κλείνουν και μαζί κλείνουν και τα αρκουδίσια, πώς να σου τελειώσουν τα Μεγαβάτ; Τι είναι άλλωστε τα Μεγαβάτ; Φιστίκια;

Αλλο αγαπημένο λακριντί τώρα. Να φοράτε καπέλο! Να φοράτε γυαλιά! Μωρέ να φορέσω και μια καπαρτίνα και να τη στήσω στη γωνία; Εντάξει, έχει ζέστη. Σόου φάκιν γουάτ, αν δεν είχε ζέστη θα έβγαιναν οι ειδικοί σε κανάλια και εφημερίδες να εξηγούν πως οφείλεται στο φαινόμενο του θερμοκηπίου «η καθυστέρηση του καλοκαιριού». Τώρα που έχει γαμώζεστη πάλι το θερμοκήπιο φταίει. Βρήκαμε τώρα τη δικαιολογία. Αχ μωρό μου δεν μπορώ να πηδήξω είναι από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, αχ μωρό μου νταβραντίστηκα θα είναι από το φαινόμενο του θερμοκηπίου, έχεσε ο σκύλος στο σαλόνι, θα φταίει που λιώνουν οι πάγοι. Οχι πως δεν έχει ξεπατωθεί ο πλανήτης, αλλά το ‘χουμε ρίξει στη χοντρή μαλακία. Είσαι βράδυ στο κέντρο της Αθήνας στέκεσαι ακίνητος και σουρώνεις, στάζεις σα χαλασμένη βρύση. Λογικό ρε φίλε, μέσα στα μπετά είσαι, έτσι όπως την απαυτώσαμε την πόλη τι θέλεις δηλαδή; Πιάσε μια πλατεία, ένα πάρκο, μια ανοιχτωσιά και το ξανασυζητάμε. Ουφ, πάω να βρω μια καπαρτίνα...

16.6.07

Η μινιμαλιστική βαρβαρότητα του φρέντο

(Βύρων ο Δυτικός)

Δεν άλλαξε και τίποτα; Δες το λίγο πιο προσεκτικά. Εκεί που το πλάνο κατεβαίνει λίγο και "πιάνει" μια ολίγη από γραφείο. Ενα πλαστικό μπουκάλι νερό και δίπλα του ένα πλαστικό ποτήρι με καφέ. Φρέντο, φαίνεται ξεκάθαρα νομίζω, ο αφρός είναι λευκός, όχι εκείνο το καφετί της φραπεδιάς. Κάτι άλλαξε λοιπόν. (Και) οι μπάτσοι πίνουν, πια, φρέντο. Είναι και αυτό μια πρόοδος. Τώρα βάζουν τους κρατούμενους να αλληλοχαστουκίζονται και μη σου κάνει εντύπωση. Ζέστη κάνει, η επερεσία δεν έχει βάλει κλιματιστικό, θα κάτσει ο μπάτσος να βαράει τους κρατουμένους, να ιδρώσει, να γίνει κώλος; Νέα ήθη, μινιμαλιστικά, οι κρατούμενοι μπορούν να εξευτελίζονται και μόνοι τους, αλλά καλού κακού ας κρατάμε και ένα ματσούκι. Ή μια ζαρτινιέρα... Αηδία... Οσο για την εκ των υστέρων παρέμβαση, ο πρωθυπουργός μας μάλλον θα ενοχλήθηκε επειδή το βίντεο βγήκε στο Indymedia και στο YouTube.

4.6.07

Κάτι βίτσια...

(καιρό είχε να συμβεί)

Αμα έχεις συνηθίσει να έχεις κράτος-μπαμπά αυτά τραβάς. Μπουκάρει στο δωμάτιό σου σου κλείνει το στερεοφωνικό γιατί δεν γουστάρει π.χ. τους Motorhead, απειλεί πως θα σε κλειδώσει έξω από το σπίτι άμα δεν έχεις γυρίσει πριν τις 12.30 το αργότερο και κάνει αιφνιδιαστικούς ελέγχους να δει άμα κοιμάσαι με τα χέρια πάνω από τα σκεπάσματα. Οσο καιρό το παίζεις πολίτης-νιάνιαρο αυτά θα γίνονται, πού είναι δηλαδή το παράξενο; Δεν λες καλά που δεν ζητήσαμε πίσω για να τη χτίσουμε σε κανένα γεφύρι την γκόμενα που επειδή έτρωγε τα νύχια της ως τους αγκώνες δεν πρόκαμε να μαζέψει το βρακί της και την καμαρώνουνε όλοι ξεβράκωτη...

Φυσικά, είσαι σωστός πατριώτης όταν σου σηκώνεται η τρίχα στην ανάκρουση του Εθνικού Υμνου, αλλά άμα σου σηκωθεί προσβάλεις τα εθνικά σύμβολα.

1.6.07

Για την Αμαλία

«Ο ασθενής έχει το δικαίωμα του σεβασμού του προσώπου του και της ανθρώπινης αξιοπρέπειάς του.»

(σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 47 του Ν. 2071/ 1992)

«Να γίνουν εξαίρεση οι αλμπάνηδες ρε παιδιά, όχι ο κανόνας...»

(Αμαλία Καλυβίνου, 1977-2007)

Από την ηλικία των οκτώ ετών, η Αμαλία ξεκίνησε να πονάει. Παρά τις συνεχείς επισκέψεις της σε γιατρούς και νοσοκομεία, κανένας δεν κατάφερε να διαγνώσει εγκαίρως το καλόηθες νευρίνωμα στο πόδι της. Δεκαεπτά χρόνια αργότερα, η Αμαλία έμαθε ότι το νευρίνωμα είχε πια μεταλλαχθεί σε κακόηθες νεόπλασμα.

Για τα επόμενα πέντε χρόνια η Αμαλία είχε να παλέψει όχι μόνο με τον καρκίνο και τον ακρωτηριασμό, αλλά και με την παθογένεια ενός Εθνικού Συστήματος Υγείας που επιλέγει να κλείνει τα μάτια στα φακελάκια κι επιμένει να κωλυσιεργεί με παράλογες γραφειοκρατικές διαδικασίες. Εκτός από τις ακτινοβολίες και τη χημειοθεραπεία, η Αμαλία είχε να αντιμετωπίσει την οικονομική εκμετάλλευση από γιατρούς που στάθηκαν απέναντί της και όχι δίπλα της. Πέρα από τον πόνο, είχε να υπομείνει την απληστία των ιδιωτικών κλινικών και την ταλαιπωρία στις ουρές των ασφαλιστικών ταμείων για μία σφραγίδα.

Η Αμαλία άφησε την τελευταία της πνοή την Παρασκευή 25 Μαϊου 2007. Ήταν μόλις 30 ετών.

Πριν φύγει, πρόλαβε να καταγράψει την εμπειρία της και να τη μοιραστεί μαζί μας μέσα από το διαδικτυακό της ημερολόγιο. Στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://fakellaki.blogspot.com, η νεαρή φιλόλογος κατήγγειλε επώνυμα τους γιατρούς που αναγκάστηκε να δωροδοκήσει, επαινώντας παράλληλα εκείνους που επέλεξαν να τιμήσουν τον Ορκο του Ιπποκράτη. Η μαρτυρία της συγκίνησε χιλιάδες ανθρώπους, που της στάθηκαν συμπαραστάτες στον άνισο αγώνα της μέχρι το τέλος.

«Ο στόχος της Αμαλίας ήταν να πει την ιστορία της, ώστε μέσα απ' αυτήν να αφυπνίσει όσο το δυνατόν περισσότερους ανθρώπους και συνειδήσεις. Κυρίως ήθελε να δείξει ότι υπάρχουν τρόποι αντίστασης στην αυθαιρεσία και την εξουσία των ασυνείδητων και ανάλγητων γιατρών, αλλά και των γραφειοκρατών υπαλλήλων του συστήματος υγείας.»

(Δικαία Τσαβαρή και Γεωργία Καλυβίνου - μητέρα και αδελφή της Αμαλίας)

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 2071/1992, θεωρείται πειθαρχικό παράπτωμα για τους γιατρούς του Ε.Σ.Υ:

«Η δωροληψία και ιδίως η λήψη αμοιβής και η αποδοχή οποιασδήποτε άλλης περιουσιακής παροχής, για την προσφορά οποιασδήποτε ιατρικής υπηρεσίας.»

Η Αμαλία Καλυβίνου αγωνίστηκε για πράγματα που θεωρούνται αυτονόητα σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος. Δυστυχώς δεν είναι και τόσο αυτονόητα στην Ελλάδα. Συνεχίζοντας την προσπάθεια που ξεκίνησε η Αμαλία, διαμαρτυρόμαστε δημόσια και απαιτούμε:

  • ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΑΜΕΣΑ ΜΕΤΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΩΣΤΕ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ ΚΑΙ Η ΑΝΙΣΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΠΙΦΕΡΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΩΝ
  • ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ Ο ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗ ΘΡΗΝΗΣΟΥΜΕ ΞΑΝΑ ΘΥΜΑΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΟΒΟΡΩΝ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΩΝ
  • ΝΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΑΥΣΤΗΡΟΤΕΡΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΤΗ ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ
  • ΝΑ ΑΞΙΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΑΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΗΣ ΚΑΙ ΑΡΤΙΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑΤΡΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ Ε.Σ.Υ.
  • ΝΑ ΚΑΘΙΕΡΩΘΕΙ Η ΨΗΦΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΦΑΚΕΛΟΥ ΤΟΥ ΑΣΘΕΝΟΥΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΩΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΠΙΣΠΕΥΔΕΤΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

ΑΣ ΠΑΨΕΙ ΠΛΕΟΝ Η ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΩΝ, ΠΟΥ ΠΡΟΤΙΜΟΥΝ ΝΑ ΛΑΔΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΑΜΕΙΒΟΝΤΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

  • ΟΧΙ ΑΛΛΑ ΦΑΚΕΛΑΚΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ
  • ΟΧΙ ΑΛΛΟΣ ΕΜΠΑΙΓΜΟΣ

ΔΙΚΑΙΟΥΜΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗ. ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.

Την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να δώσετε φακελάκι, μην το κάνετε. Προτιμήστε καλύτερα να κάνετε μια δωρεά. Η τελευταία επιθυμία της Αμαλίας ήταν η ενίσχυση της υπό ανέγερση Ογκολογικής Μονάδας Παίδων

(Σύλλογος Ελπίδα, τηλ: 210-7757153, e-mail: infο@elpida.org, λογαριασμός Εθνικής Τράπεζας: 080/480898-36, λογαριασμός Alphabank: 152-002-002-000-515. Θυμηθείτε να αναφέρετε ότι η δωρεά σας είναι "για την Αμαλία").

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΙΛΩΝ ΤΗΣ ΑΜΑΛΙΑΣ