11.11.16

Ρωγμή της απώλειας

Φεύγουν οι ήρωες που μας ξενύχτησαν και μας νανούρισαν και μας μεγάλωσαν και που στο φόντο των ήχων τους αγαπήσαμε και γελάσαμε και κλάψαμε και ξαναγαπήσαμε και ξανα... και είναι αυτή η χρονιά της απώλειας και που προσπαθείς να παρηγορήσεις και να παρηγορηθείς με τα λόγια πως πεθαίνεις μόνο όταν σε ξεχάσουν και πως σε όλα υπάρχει μια ρωγμή  απ' όπου περνά το φως και μακάρι το φως να είναι δυνατό και η ρωγμή να δυναμώσει και να ανοίξει πιο πλατιά και πιο φαρδιά πάνω στην ύλη με τη δύναμη μιας νότας και με μια επίκληση σε έναν θεό που δεν τον ξέρουμε και δεν τον πιστεύουμε αλλά για το καλό το δικό του καλό θα είναι να συνδράμει και, αχ, αυτή η ρωγμή σε όλα και στο σύμπαν μακάρι να την περάσει το φως όπως η Αργώ τις Συμπληγάδες και το χάσμα να μείνει για πάντα ανοικτό και το φως να τα ποτίσει όλα και είναι 4 δεκαετίες ήχοι και ακούς για το φευγιό ανθρώπων και ξέρεις πως κάπου στο βάθος οι μυλόπετρες του χρόνου σε περιμένουν και σένα αλλά σε στενοχωρεί  όχι το τότε αλλά το τώρα που οι φωνές που σε μεγάλωσαν δεν είναι εδώ να σε παρηγορήσουν και να παρηγορηθείς πως είσαι παιδί που το πρωί το μόνο που θα σε περιμένει θα είναι ένα ποτήρι γάλα στο τραπέζι και μια φέτα ψωμί με βούτυρο και ζάχαρη για πρωινό και που τα ψίχουλα τους θα κολλάνε στα μάγουλά σου και εσύ θα γελάς και γύρω όλα σου θα γελάνε και το φως θα κάνει πιο πέρα τις άκρες και θα ανοίγει τις ρωγμές και οι φωνές με τις νότες θα είναι εκεί γύρω.
Για να σου πουν πως θα περάσει
Για να τους απαντήσεις περιπαικτικά "όπως και εγώ"
Για να σου γελάσουν
Εχει μια ρωγμή σε όλα και από εκεί περνάει το φως.