24.6.09

Και αυτά δικά μας! Τώρα!!!...

Τώρα, εδώ που στα λέω, ένα δίκιο (τι; μόνο ένα;) δίκιο το 'χει ο άνθρωπος. Μωρέ δεν στήνουμε κανένα chain post ή όπως αλλιώς το λένε να δούμε τι άλλο μας χρωστάνε; Λοιπόν, να διεκδικήσουμε τη μετονομασία του αγγλικού όρου για τη σκωληκοειδίτιδα σε "scolikoeiditida" (ναι, αιτιατικής περιλαμβανομένης) και να εφορμήσουμε εφ' όπλου λόγχη για την ανάκτηση:
  • Του Σώκρατες της Κορίνθιανς
  • Της Μασσαλίας (ελληνική αποικία δεν ήταν δαύτη; Ε, φέγτην πίσω μη σου πω τίποτα για το χωγιό σου παλιοΓάλλε)
  • Του σαπουνιού Μασσαλίας (βλ. ως άνω)
  • Της αποκλειστικότητας για την ανάλυση όλων των δειγμάτων του τεστ Παπ (σιγά μην ξέρουν οι βάρβαροι να διαβάζουν τα δείγματα που όταν χτίζαμε Παρθενώνες κτλ κτλ κτλ)
  • Του Internet (γιατί αν δεν διάβαζαν για τις φρυκτωρίες σιγά μην έφτιαχναν Δίκτυο οι άχρηστοι)
  • Των καλλιεργειών δάκου και μουχρίτσας (πάνε πακέτο με την ελιά)
  • Του περονόσπορου και της φυλλοξήρας (πάνε πακέτο με την άμπελο)
  • Των Rain Parade (που μου θυμίζουν τους REM που είναι από την Αθήνα της Τζόρτζια)
  • Της Κριμαίας (αρχαία Κολχίδα γαρ)
  • Της ελληνικής χωριάτικης που σερβίρει ένα jazz bar που δεν θυμάμαι τ΄όνομά του στο Σιάτλ. Παρακαλείται η εν λόγω δοκός (bar εις την ελληνικήν) να αναφερθεί αυτοβούλως.

23.6.09

Blue(s) Land

Θα πεις "και μένα τι με νοιάζει" αλλά εκεί που είσαι δεν έχει πάντα ήλιο... Ψήλωσαν πολύ αυτές οι γραμμές πριν ξανακοντύνουν, δεν μπορούσαν να σταθούν ισάξιες απέναντι σε όσα παίρνει τούτος ο αέρας, είτε γραφιάδες είτε κλωστοϋφαντουργοί είτε μαστόροι είναι αυτοί που παραδέρνονται σε τούτο τον άγριο καιρό. Βαστάτε... Μια φωνή γεννιέται;

9.6.09

Αποχέστα

(από τα προβλέψιμα)

Δεν πήγα να ψηφίσω. Αυτή τη φορά. Δεν είχα λόγο να το κάνω. "Μα η Δημοκρατία..." θα πεις. Μα η Δημοκρατία, θα σου πω, δεν με υποχρεώνει να πω την άποψή μου όποτε γουστάρει αυτή. Δεν ήθελα να πω την άποψή μου, δεν την είπα, απλά πράγματα, ούτε βαρέθηκα ούτε τίποτα. Διαβάζω διάφορες αναλύσεις σε εφημερίδες και blog (η τηλεόραση έχει πολύ θόρυβο τα τελευταία χρόνια, τι να δω) για την κρίση του πολιτεύματος, την απαξίωση των πολιτικών κομμάτων. Αστεία πράγματα τελικά, να βγαίνει κάποιος να μιλήσει για σένα χωρίς εσένα.

Μπορώ να καθίσω να ξαναπώ γιατί δεν πήγα να ψηφίσω. Ναι, δεν υπήρξε μια πρόταση της προκοπής που να με συγκίνησε, να με έκανε να σύρω τα πόδια μου ως το σχολείο-εκλογικό τμήμα. Και δεν άσκησα το δικαίωμά μου, απέφυγα την υποχρέωση αν θες, πώς είναι όταν θέλουν οι γονείς σου να σε πάνε κυριακάτικη επίσκεψη στη θεία που όταν σε φιλάει σε τσιμπάει το μουστάκι της και εσύ δεν γουστάρεις με τίποτα και ψάχνεις να βρεις κάτι να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια; Κάπως έτσι, οι θείες της Δημοκρατίας έχουν μουστάκι. Ασε που έχουν και τη συνήθεια από καιρό σε καιρό να μου πιάνουν το μάγουλο και να μου το τραβάνε. Να μάθουν τρόπους και θα είμαι κύριος την επόμενη φορά.

2.6.09

Η κολυμπήθρα...

(... και ο Νονός)

Φαντάζομαι έναν Καραμανλή με μπαμπακάκια μέσα από τα μάγουλα να διατάζει τη σύλληψη της οικογένειας Καραβέλας. Γιου ντιθριθπέκτ μι Καραβέλαθ...

Ώρα τώρα είναι να φορέσουν και τσιμεντένια παπούτσια στην οικογένεια ή να αρχίσουν να τους κόβουν δάχτυλα και να τα πακετάρουν στον φευγάτο πάτερ φαμίλια. Μα τι κάθομαι και λέω, άμα δεν ξέρεις πού είναι ο Καραβέλας τι θα κάνεις; Φωνάζεις την DHL "πάρτε αυτά τα 10 πακετάκια και στείλτε από ένα σε Γερμανία, Ουρουγουάη, Βραζιλία, Νεπάλ.... υπόψιν κ. Καραβέλα, ό,τι επιστραφεί μου το ξαναφέρνετε"; Μπα, δεν παίζει. Τα στέλνεις στο Χριστοφοράκο, μιας και αυτός πάνω κάτω ψιλοξέρουν πού είναι; Με ένα μπιλιέτο "να τα δώσετε στον κ. Καραβέλα". Ποια; Τα δάχτυλα, τι πάει να πει ποια... Τώρα, το μόνο που λείπει από την εικόνα είναι ένας Αντώναρος π.χ. ή ένας Παυλόπουλος με ρόπαλο του μπέιζ μπολ στα χέρια να καθαρίζει τους εχθρούς της οικογένειας, σόρι, της κυβέρνησης. Κάπου σε άδεια πάρκινγκ ή ανάμεσα στα δεντράκια ενός πάρκου (θα μου πεις, άντε να βρεις σοβαρό πάρκο στην Αθήνα να κάνεις τον μπράβο, άντε μπράβο)...