Αποχέστα

(από τα προβλέψιμα)

Δεν πήγα να ψηφίσω. Αυτή τη φορά. Δεν είχα λόγο να το κάνω. "Μα η Δημοκρατία..." θα πεις. Μα η Δημοκρατία, θα σου πω, δεν με υποχρεώνει να πω την άποψή μου όποτε γουστάρει αυτή. Δεν ήθελα να πω την άποψή μου, δεν την είπα, απλά πράγματα, ούτε βαρέθηκα ούτε τίποτα. Διαβάζω διάφορες αναλύσεις σε εφημερίδες και blog (η τηλεόραση έχει πολύ θόρυβο τα τελευταία χρόνια, τι να δω) για την κρίση του πολιτεύματος, την απαξίωση των πολιτικών κομμάτων. Αστεία πράγματα τελικά, να βγαίνει κάποιος να μιλήσει για σένα χωρίς εσένα.

Μπορώ να καθίσω να ξαναπώ γιατί δεν πήγα να ψηφίσω. Ναι, δεν υπήρξε μια πρόταση της προκοπής που να με συγκίνησε, να με έκανε να σύρω τα πόδια μου ως το σχολείο-εκλογικό τμήμα. Και δεν άσκησα το δικαίωμά μου, απέφυγα την υποχρέωση αν θες, πώς είναι όταν θέλουν οι γονείς σου να σε πάνε κυριακάτικη επίσκεψη στη θεία που όταν σε φιλάει σε τσιμπάει το μουστάκι της και εσύ δεν γουστάρεις με τίποτα και ψάχνεις να βρεις κάτι να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια; Κάπως έτσι, οι θείες της Δημοκρατίας έχουν μουστάκι. Ασε που έχουν και τη συνήθεια από καιρό σε καιρό να μου πιάνουν το μάγουλο και να μου το τραβάνε. Να μάθουν τρόπους και θα είμαι κύριος την επόμενη φορά.