Σπασμένο γυαλί

(και φέρνοντας βόλτες) Κόλλησε από το πρωί στο μυαλό και το άφησα ως το βράδυ να το εντυπώσουν οι μνήμες των δαχτύλων...

Απόψε ήρθα για να πιω λιγάκι παραπάνω Τέτοια που είναι η ζωή τέτοια και 'γω της κάνω...

Κάτι στο μυαλό κάνει τα πλήκτρα να θέλουν να νομίζουν πως αντιστέκονται στις ευθείες... Μα όταν η Παρασκευή θα αγκαλιάζει τα όχι, μην, ίσως, δεν και θα ζωγραφίζει το βαρύ της λόγο, οι ίδιες ευθείες θα γίνονται ακμές σε σχήματα τριών διαστάσεων που θα ανοίγουν το δρόμο στους εξόριστους του χρώματος... Να είσαι εκεί, να μου πεις τι βλέπεις, να σου δώσω γραφή... Καλημέρα...