Σεληνιακό marketing

(αντι-ιλουστρασιόν) Η φετεινή πανσέληνος του Ιουλίου μπορεί να ήταν η μεγαλύτερη ή η εντυπωσιακότερη, αλλά δεν μπόρεσε και δεν θα μπορέσει ποτέ, όσο μοδάτη και αν ήταν ή αν γίνει, να κλέψει κάτι από την αίγλη του Αυγουστιάτικου φεγγαριού. Ποτέ δεν κοίταξα το φεγγάρι να μου φάνηκε μεγαλύτερο απ' ό,τι συνήθως και να σκεφτώ πως η απόστασή του ήταν εκείνη τη δεδομένη στιγμή η μικρότερη ή η συγκριτικά μικρότερη με τη Γη. Αλλωστε στα μάτια μου το 'χω δει μεγαλύτερο πολλές φορές, όταν έβγαινε πάνω από ένα βουνό και από ένα παιχνίδι της ατμόσφαιρας νόμιζα πως θα το άγγιζα αν ήθελα (αλλά δεν ήθελα, τι αξία έχει ένα φεγγάρι αν μπορείς να το πιάσεις άλλωστε). Ναι, το είδα και όταν το είδα ήταν ένα ωραίο φεγγάρι, μια ξεμυαλίστρα που φόρεσε το καλό της φόρεμα και βγήκε για να μετρήσει καρδιές... Ηταν όμως ένα φεγγάρι πρόβα για τη μεγάλη παράσταση... Η πόλη μπορεί να άδειασε γύρω στο αργά της νύχτας, ίσως γιατί από τη ζέστη οι περισσότεροι κρύφτηκαν στη χαρά του κλιματισμού τους ή έτρεξαν να δουν την πανσέληνο "που έλεγαν στις ειδήσεις". Οταν θέλω ονειρεύομαι κόσμους με πολλά φεγγάρια και ταυτόχρονα εκατομμύρια αστέρια με τροχιές βελονιές γύρω τους. Εδώ, το φεγγάρι μου θα εξακολουθήσει να είναι αυτό του Αυγούστου και αυτό του Γενάρη θα είναι ένα από τα χαμένα νησιά που εμφανίζονται για μια στιγμή ανάμεσα σε μια θάλασσα από σύννεφα. Δεν θέλω ένα φεγγάρι σερβιρισμένο με κολγκέιτ χαμόγελα, είναι λίγο, φτωχό, μίζερο... Στον αντίποδα...

Hey look at the world open up your heart spread your love around (Starvation, Socrates)

... άτσαλη επιλογή; Καλημέρα...