(των μακαρίων...)
Πόσο δύσκολο θα ήταν άραγε να μην έχω γεννηθεί εδώ (και για σένα το ίδιο ισχύει, μη βλέπεις τώρα που το γυρίζω σε πρώτο ενικό), να μην έχω γνωρίσει όλα όσα γνώρισα. Θα μπορούσε να είχα γεννηθεί σε έναν τόπο όπου ο πόλεμος στους δρόμους θα ήταν η ρουτίνα της καθημερινότητάς μου. Θα μπορούσε να ζω κάπου που δεν υπάρχουν βρύσες και καζανάκια και όπου ένας 40άρης θεωρείται γέρος. Θα μπορούσε να μένω σε ένα σπίτι με το φόβο ότι μέσα στη νύχτα κάποιοι άγνωστοι ένοπλοι θα μπουκάριζαν και θα άνοιγαν πυρ μόνο και μόνο γιατί δεν χαιρέτισα με τον προσήκοντα σεβασμό το νομάρχη… Θα μπορούσε να ήμουν μια γυναίκα που τα πρωτοπαλίκαρα του απέναντι πολέμαρχου ετοιμάζονταν να βιάσουν. Θα μπορούσε να ήμουν ένας ξέγνοιαστος γεωργός - ξέγνοιαστος μέχρι τη μέρα που έσκασε η νάρκη και μου πήρε το ένα πόδι μαζί της.
Αντίθετα απ' όλ' αυτά πάσχω από ασθένειες του πολιτισμού όπως η τερηδόνα, τα καθημερινά μου προβλήματα δεν σχετίζονται με την επιβίωση αλλά με τη ζωή μου και αυτό από μια (δυο, τρεις) πλευρά/ές είναι πολύ καλό πράγμα. Αλήθεια σου λέω, κάνω ό,τι περνά από το μυαλό και το χέρι μου για να καταλάβω αυτή τη ματωμένη θάλασσα παράνοιας που έρχεται σιγά σιγά και στα μέρη μου. Αλλά δεν φταίω που γεννήθηκα εδώ…
Αγνάντευα την πυρκαγιά της θεμωνιάς
αμίλητος την ώρα της συγκομιδής
(Γεννήθηκα, Κ.Χ. Μυρής)
Μπορεί πάντα να συμβεί αυτό που λέει ο ποιητής, στα όνειρά μου όμως δεν βλέπω δίψα. Και γι’ αυτό νιώθω τυχερός.
Μερικοί αριθμοί αν τους χρειάζεσαι
- Ανθρωποι που δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό: 2.000.000.000 (2002)
- Φορείς του ιού HIV: 38.000.000 (2003)
- Φορείς των ιών της ηπατίτιδας C και Β: 200.000.000 και 350.000.000 αντίστοιχα
- Πρόσφυγες στην Κεντρική Αφρική εξαιτίας πολέμων: Τουλάχιστον 9.500.000
- Προσδώκιμος χρόνος ζωής στην Ελλάδα και τη Ζουαζιλάνδη: 79 και 33 χρόνια αντίστοιχα
- Θανατικές καταδίκες το 2004: 7.395 σε 64 χώρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου