25.10.05

Βοηθείας

(που δεν κατηγορείς εύκολα) Το πάρκο μιας άλλης πόλης, πολύ μακριά από τα μέρη που περπατάω, το διατρέχει ένα φαρδύ ρυάκι και το ακολουθούν στην ανηφορική του πορεία ψηλά σύρματα σαν φύλακες στις δυο του όχθες. Είναι για τους σολωμούς, λέει ο ξεναγός, που καμιά φορά ξεστρατίζουν και όπως προσπαθούν ν' ανεβούν φεύγουν δεξιά και αριστερά από το δρόμο τους. Παλιά, αρκετοί πέθαιναν πάνω στο κοντοκουρεμένο γρασίδι όσο προσπαθούσαν με εναγώνιους χορούς να ξαναβρεθούν στο νερό. Απ' όταν μπήκαν τα σύρματα απλώς αναπηδούν σ' αυτά και ξαναπέφτουν στο νερό για να συνεχίσουν, να φτάσουν στην κορυφή και εξαντλημένοι να αφήσουν τα αυγά τους και, μαζί, να αφήσουν αυτό τον κόσμο ικανοποιημένοι που έκαναν αυτό που που έπρεπε να κάνουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια: