7.10.05

Αγνοείται φούτερ

(για μια βαλίτσα που δεν θα πάει και πολύ μακριά) Με κάτι τέτοια άντε να κάνεις προκοπή. Εχω να φτιάξω βαλίτσα για τρεις μέρες, εντάξει ως εδώ; Πόσο θέλει ο άνθρωπος να μαζέψει και να διπλώσει αξιοπρεπώς τα ρούχα που χρειάζεται; 10 λεπτά; Αντε 15; Ναι αρκεί τα ρούχα να είναι σιδερωμένα διότι, ας πούμε, ανοίγω την ντουλάπα για πουκάμισα και οι κρεμάστρες με χαζεύουν ξερακιανές με ένα στιλ “τι θε' ρε φίλε, σ' ενοχλάμε; Γιατί μας ενοχλάς;” Δυο πουκάμισα στο σίδερο, έφτασεεεεϊϊ, τρόπος του λέγειν το τελευταίο, να βρω τώρα και κάτι πιο ζεστό μάλλον θα χρειαστεί, μην κοιτάς που εδώ κυκλοφορώ ξεκάλτσωτος Οκτώβρη μήνα... Φούτερ, φούτερ πού είσαι φούτερ (πάει κατά το “Λούλα, Λούλα που είσαι Λούλα” του Λογό), μωρέ μήπως να 'παιρνα πουλόβερ, ξέχασα, είναι στο καθαριστήριο. Ολα τα συρτάρια έξω, νιέντε. Ρε μπας και κρύφτηκε πίσω από κανένα κοστούμι, πριτς. Τελευταία ελπίδα το μικρό μου Εβερεστ, καλά υπερβάλλω. Ενας σωρός (σχετικώς τακτοποιημένος) ρούχων από μπουγάδα, ψάχνω, μη μου φωνάζετε σας λέω, ψάχνω. Νάτο, νάτο, βλέπω το μανίκι, το μαγκώνω πριν μου κρυφτεί, ψαρεύω το φούτερ, καταρρέει ο σωρός, τον συμμαζεύω, γαμώ το κεφάλι μου, ξανάχασα το φούτερ. Διακριτικό ψάξιμο αυτή τη φορά, νάτο, νάτο, (αν διαβάζει κάνας Κνίτης: όχι το νάτο που νομίζεις) πιάστο μη σου φύγει. Ταλαιπωρία... Τελικά η βαλίτσα φτιάχτηκε χωρίς τραυματισμούς.

Δεν υπάρχουν σχόλια: