Καλοκαίρι στην Πράγα, Μιχάλης Γκανάς
Κοντινοί μου άνθρωποι σε σταυροδρόμια, άλλοι επιλογής άλλοι ανάγκης, ερωτηματικά και αποφάσεις στρίβουν χέρι χέρι στη γωνία – ζωή είναι εκείνο που μας συμβαίνει όσο εμείς κάνουμε σχέδια και είναι αυτά τα σχέδια που μας εμπνέουν να φυτέψουμε τα δέντρα που όταν μεγαλώσουν θα κόψουμε για να φτιάξουμε τη σχεδία (προβλέψιμο, συμφωνώ) και να σταθούμε αναποφάσιστοι πάνω από μια θάλασσα την ύπαρξη της οποίας ως τότε θα αγνοούμε.
Μια τρομπέτα του Miles Davis
Η ελπίδα είναι ένα κακομαθημένο κορίτσι που καπνίζει στις αίθουσες εντατικής, πίνει παίρνοντας τη δεξιά φουρκέτα στο δρόμο με τις σπασμένες μπαριέρες, πηδάει πάνω από φωτιές στην πιο χιονισμένη νύχτα του χρόνου και αμολά ματωμένους χαρταετούς τη μέρα που στα αμπέλια γιορτάζουν τον περσινό τρύγο...
Διάσημο μπλε αδιάβροχο, Leonard Cohen
Θα ήταν ωραία μια φορά στο τόσο να επαναστατεί το φως και να ανακατεύει τα χρώματά του, αφήνοντας αναπάντεχες τροχιές στο ψέμα του ουρανού. Ετσι κι αλλιώς, το άσπρο και το μαύρο είναι από παλιά τα χρώματα των τεμπέληδων και αν το σκεφτείς έτσι, νύχτα δεν -χρειάζεται να- υπάρχει... Ούτε μεσημέρι...
Κυματοδρομώντας, Mike Oldfield
Οπως ακριβώς όταν η σκέψη αγγίζει την άκρη των νεύρων και φέρνει τα χείλη έτοιμα στην άκρη της έκφρασης.
Κάποιος μου είπε, Carla Bruni
Ακροπατούν οι βιτρίνες γράφοντας την καλημέρα τους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου