3.11.05
ΕΣΡ και τα δεκανίκια της δημοκρατίας
(μια πρώτη καταγραφή)
Το Σύνταγμα αναγνωρίζει 5 ανεξάρτητες διοικητικές αρχές που δεν σχετίζονται οργανικά με την κυβέρνηση αλλά διορίζονται από τη Βουλή (με πλειοψηφία των 4/5 της διάσκεψης των προέδρων της αν ενθυμούμαι σωστά). Δημιουργήθηκαν με αρχικό σκοπό να ενισχύσουν τη λειτουργία της Δημοκρατίας, πέντε σωματοφύλακες κατά κάποιον τρόπο των συμφερόντων του πολίτη, αυτό τουλάχιστον μας έλεγαν. Τι συνέβη;
ΕΣΡ: Μπατσόγλανοι μετά και από τα τελευταία. Μια ματιά στις αποφάσεις του σώματος και κυρίως του αιτιολογικού τους θα σου προκαλέσει εντυπώσεις και απορίες. Γιατί, π.χ. το ύψος του προστίμου που επιβάλλεται σε έναν τηλεοπτικό σταθμό εξαρτάται από την τηλεθέασή του, τη διαφημιστική του δαπάνη και τις επενδύσεις που έχει κάνει.
Αρχή Προστασίας Δεδομένων: Τουλάχιστον αμφιλεγόμενη για μια σειρά αποφάσεων, εσχάτως για τις απαλλαγές celebrities από τη στρατιωτική τους θητεία.
Συνήγορος του Πολίτη: Φιλότιμη προσπάθεια που έχει γράψει στα παλιοπάπουτσα η κεντρική κυβέρνηση. Οι ετήσιες εκθέσεις του περιγράφουν με μελανά χρώματα την κατάσταση σε μια σειρά δημοσίων υπηρεσιών. Εκτός της περιγραφής δεν γνωρίζω να συμβαίνει κάτι άλλο...
Αρχή Διασφάλισης Απορρήτου Επικοινωνιών: Φρέσκο, σχετικώς, πράγμα, άσε να το δούμε λίγο πρώτα.
ΑΣΕΠ: Η υπόσχεση της διαφάνειας για το διορισμό στο Δημόσιο. Με πολλά ναι μεν αλλά, οι προσωπικές συνεντεύξεις του Παυλόπουλου ήταν το τελευταίο φρούτο.
Ξαναβλέποντας τις πέντε (μωρές;) παρθένες. Σαν να παραδέχονται η Δημοκρατία και οι θεσμοί της πως αδυνατούν να ελέγξουν τη διαφθορά, αδυνατούν να αντισταθούν στις πιέσεις των ισχυρών που θέλουν τα ΜΜΕ, δεν μπορούν να βοηθήσουν και πολύ στη διαπλοκή ψηφοφόρου-πολιτευτή. Σαν η Δημοκρατία να θέλει τελικά να πει πως μπορεί η ίδια να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών. Βλέπεις, οι τελευταίοι είναι καιρός τώρα που έχουν εγκαταλείψει το άθλημα και στέκονται στις κερκίδες της αρένας περιμένοντας το επόμενο θύμα,όποιο και αν είναι αυτό, ακόμα και αν είναι οι ίδιοι. Και αυτή η παραίτηση ανοίγει το δρόμο στους σωτήρες του εκάστοτε ΕΣΡ. Τα αποτελέσματα μας περιμένουν λίγο πιο κάτω και δεν κάνουν τσιγάρο αραγμένα στις ερπύστριες που μουγκρίζουν στο ρελαντί των κινητήρων. These are so 60's darling...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Οι ανεξάρτητες αρχές δεν είναι δεκανίκια, αλλά θεσμικά αντίβαρα και ενισχύσεις της έννοιας του κράτους δικαίου. Δεν θα υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, αλλά έχω παρατηρήσεις για αυτά που ειπώθηκαν:
1. Συνήγορος του Πολίτη: δεν είναι ακριβές ότι η κυβέρνηση τον έχει γράψει στα παλιά της παπούτσια. Αρκετές από τις νομοθετικές προτάσεις του έχουν εισακουσθεί, η Διοίκηση τον σέβεται και συμμορφώνεται με τα πορίσματά του στις περισσότερες περιπτώσεις, οι πολίτες τον εμπιστεύονται. Ο Έλληνας Συνήγορος του Πολίτη παίζει κεντρικό ρόλο στην ανάπτυξη του σχετικού θεσμού στην νοτιοανατολική Ευρώπη (τελευταία βοηθάει και την δημιουργία του Τουρκου ομόλογού του) και ο Ευρωπαίος Διαμεσολαβητής, στελεχομένος από τον πρώτο Έλληνας ΣτΠ, τον Καθηγητή Νικηφόρο Διαμαντούρο μεταλαμπαδεύει αυτήν την πολύ σημαντική εμπειρία σε κοινοτικό επίπεδο, με σημαντικά επιτεύγματα ιδίως στο χώρο του περιορισμού των διακρίσεων και της διαφάνειας.
2. Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων δεν έχει διστάσει να στραφεί, όταν χρειάστηκε, ακόμα και κατά του κόμματος το οποίο βρισκόταν στην Κυβέρνηση (ΠΑΣΟΚ, απόφαση για τις εκλογές προέδρου), Υπουργείων (κάμερες στο οδικό δίκτυο), τηλεοπτικών σταθμών (Υποθέσεις τριανταφυλλόπουλου κλπ) και δεν έχει καταγραφεί καμία περίπτωση συμβιβασμού της μέχρι στιγμής.
3. Η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών ήταν ένα σοβαρό νομοθετικό λάθος. Οι αρμοδιότητές της περιπλέκονται με αυτές της Αρχής Προστασίας Δεδομένων, με την οποία πρέπει να συγχωνευτεί.
4. Το ΕΣΡ και ο ΑΣΕΠ είναι οι πιο αμφιλεγόμενες λόγω θεσμικού πλαισίου και λειτουργίας. Κανείς δεν μπορεί να πει όμως ότι δεν είναι απαραίτητες, ενδεχομένως με εξορθολογισμένες αρμοδιότητες.
Πάντως είναι λαϊκισμός να διαμαρτυρόμαστε για τις ανεξάρτητες αρχές μονο όταν αυτές ασκούν τις κυρωτικές τους αρμοδιότητες με τις επιβολές προστίμων κλπ. Εξάλλου, αυτές απαρτίζονται από ανθρώπους όλου του πολιτικού φάσματος, σε αντίθεση με την κλασική διοίκηση (εφορία, πολεοδομία, γραμματεία καταναλωτή, σδοε, δικατσα, αγορανομία) που υπόκειται στον άμεσο και αποκλειστικό έλεγχο της κυβέρνησης και μόνον.
Σεβαστές οι παρατηρήσεις, γράφεις όμως:
Για τον ΣτΠ ότι "η Διοίκηση τον σέβεται και συμμορφώνεται με τα πορίσματά του στις περισσότερες περιπτώσεις", ωστόσο διακρίσεις εξακολουθούν να υφίστανται οι πολίτες (βλέπε και έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας), ενώ η ποιότητα των υπηρεσιών από το Δημόσιο εξακολουθούν να είναι τουλάχιστον προβληματικές.
Για την ΑΠΔ και την κόντρα της με το ΠΑΣΟΚ για τη συμμετοχή "φίλων" στις εκλογές του προέδρου, όπως θυμάσαι επιστρατεύτηκε μια νομική ντρίπλα με προσθήκη της τελευταίας στιγμής στο καταστατικό του κόμματος και το θέμα έληξε. Νομίζω εσχάτως πως το ίδιο μοντέλο θέλει να εφαρμόσει και ο ΣΥΝ (αυτό με επιφύλαξη). Αρα;
Για την ΑΔΑΕ, να προσθέσω πως υπάρχει σύγκρουση/σύγχυση αρμοδιοτήτων όχι μόνο με την ΑΠΔ αλλά και με την Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών.
Στα περί λαϊκισμού, επίτρεψέ μου να διαφωνήσω, υπάρχει και το κοινό περί δικαίου αίσθημα και ως πολίτης έχω κάθε δικαίωμα να σχολιάσω μια απόφαση δικαστηρίου ή διοικητικού οργάνου, πέρα απ' αυτά όμως: Ο μόνος τρόπος που μπορεί ο πολίτης ή η διοίκηση να ανατρέψει μια απόφαση ανεξάρτητης αρχής είναι να προσφύγει στο δικαστήριο και αυτό εξελικτικά δεν οδηγεί τελικά σε ένα κράτος δικαστών; Νομικός δεν είμαι αλλά όταν μία από τις τρεις εξουσίες αναδεικνύεται εμμέσως σε υπέρτατο ρυθμιστή (με αφορμή ή αιτία τις ανεξάρτητες αρχές) δεν υπονομεύεται η ουσία του πολιτεύματος; (αναρωτιέμαι γραπτά, οι ερωτήσεις δεν δέχονται κατ' ανάγκη καταφατική απάντηση) Α και κάτι άλλο μιας και η κουβέντα τριγυρίζει λίγο πολύ γύρω από τα ΜΜΕ, τα άρθρα 14 και 15 του Συντάγματος δεν είναι κατά κάποιον τρόπο αλληλοσυγκρουόμενα όταν από την έννοια του Τύπου και τις σχετικές προστατευτικές διατάξεις εξαιρείται η ραδιοτηλεόραση;
Δημοσίευση σχολίου