Η Ανάσταση δεν θα 'ρθει φέτος

(γι' αυτόν)

Εφυγε πολύ πιο αθόρυβα από το ακροπάτημα που 'καναν οι φτέρνες του όταν πάτησε εδώ τριγύρω. Χωρίς αγέρα, μ' ένα λαιμό σπασμένο, νεκρός ετών 15 ή 16, σημασία έχει; Βρέθηκαν άνθρωποι να πουν την πρώτη αράδα της ιστορίας του, όσα τα χρόνια του πάνω κάτω τόσα τα γραμμάρια της προσωρινής καταδίκης του . Καίγονταν παλιά ο τόπος για νεκρούς ετών 15 ή 16, ξεθυμασμένα παραμύθια και όσο και να παλεύεις για τους νεκρούς δεν γυρνάνε πίσω και 'χεις κι αυτά τα επιτόκια που δεν σ' αφήνουν να πάρεις αναπνοή απ' τη θηλειά που μόνος σου έβαλες στο λαιμό. Δίπλα σου στο καζάνι βράζονται οι ψυχές και ίσως να σηκώσεις κεφάλι απορημένος για τις φωνές που ακούς, για λίγο όμως, έχεις σημαντικά πράματα να κάμεις. Να διαβάσεις παραμύθια για νεκρούς ετών 15 ή 16 και να ξεχάσεις το δικό σου θάνατο, χρήσιμα πράγματα δηλαδή. Μη ρωτήσεις ποιος εισαγγελέας, μη ρωτήσεις ποιος ανακριτής, άκρη δεν θα βρεις ποτέ, αναρωτήσου όμως αν αυτοί οι άνθρωποι κοιμούνται χωρίς έναν κόμπο στο λαιμό τους το βράδυ, πες μου για τη Μεγάλη Εβδομάδα και το Μεγάλο Χρόνο, μάτια μου....