19.4.07

Γνωστά μυστικά

(κάντε λίγο χώρο συντρόφια)

Καλή η αγρανάπαυση ώρες ώρες... Να γέρνεις πίσω και απλώς να κοιτάς τον ουρανό σε αυτό το ατελείωτο φθινοπωρινό καλοκαίρι-γέφυρα ανάμεσα σε έναν Αύγουστο και έναν Ιούνιο. Εχει και τα κακά της αυτή η ιστορία (για την ακρίβεια έχει πολλά κακά) αλλά, να πεις πως δεν χαίρεσαι όλο αυτό τον σπάταλο ήλιο που κάνει τα μάτια να μισοκλείνουν, ντροπή είναι...

Οσο και να σέρνεσαι στο δρόμο ή να ακροβατείς στο πεζοδρόμιο, διάολε, είναι μια παρηγοριά όλο αυτό το φως. Οχι πως σε κάνει σώνει και καλά καλύτερο άνθρωπο αλλά μαλακώνουν τα πράγματα γύρω σου. Τα βράδια, πάλι, είναι μια άλλη ιστορία πάλι με γέφυρες από ένα σούρουπο σε ένα ξημέρωμα στις οποίες σουλατσάρουν οι εικόνες του μυαλού σου. Και όπως και να ‘σαι, πάντα θα βρεις κάτι για να σκάσει το χειλάκι σου να σ’ ακούσει και ο ήλιος. Να κυκλοφορείς ας πούμε στο λεωφορειόδρομο μετά τις 9 το βράδυ. Νόμιμο; Νομιμότατο, αλλά γιατί τότε όλοι στριμώχνονται στη μέση; Δυο σειρές από κόκκινα φώτα βλέπεις στη λεωφόρο και εσύ να ανεβαίνεις αρχοντικά από τα δεξιά. Μυστήριο πράγμα οι Αθηναίοι, κατά το καλοκαίρι παίρνουν το στρίμωγμά τους και το μετακομίζουν στην παραλία, μην τυχόν καθίσουν σε απόσταση μεγαλύτερη των τεσσάρων μέτρων από τον πλησιέστερο άνθρωπο, σαν να πρόκειται να τους φάει η μοναξιά ένα πράγμα. Ευτυχώς υπάρχουν και τα iPod-οειδή για αυτές τις συνθήκες. Και τα μισόκλειστα μάτια... ;)

Δεν υπάρχουν σχόλια: