Πηγαίνουν τα τρωκτικά στις σβουνιές άραγε;

(και άμα πηγαίνουν χρησιμοποιούν και κωλόχαρτο;)

Δεν θα τα βάλω εγώ τα πράγματα σε μια σειρά, οπότε μην μου περιμένεις τίποτα περισπούδαστες διδαχές, μερικές απλές σκέψεις μονάχα η μια πίσω από την άλλη.

Αμα αποφασίσω να κατεβάσω τα βρακιά μου και να αφήσω μια ωραιότατη και ζεστή σβουνιά στην πλατεία Συντάγματος, δίπλα από την κολώνα που έχει οριστεί ότι αποτελεί το σημείο 0 μέτρησης των χιλιομετρικών αποστάσεων στην Ελλάδα, αυτό δεν σημαίνει απαραιτήτως πως η σβουνιά μου αποτελεί το σημείο αναφοράς όλων των διαδρομών ανά τη χώρα.

Αν αμολήσω έτερες σβουνιές ανά την Αθήνα και αρχίζω να διαλαλώ πως η απόσταση μεταξύ σβουνιάς 0 και σβουνιάς π.χ. Ομονοίας είναι ένα χιλιόμετρο, αυτό δεν σημαίνει πως όλοι οι άλλοι θα αρχίσουν να χωροπροσδιορίζονται με βάση τις δικές μου σβουνιές.

Συνακόλουθα, αν με κάποιο μαγικό τρόπο δημιουργήσω αντίστοιχα σβουνόσημα (κατά το ορόσημο) σε άλλες πόλεις της Ελλάδας, ούτε τότε θα μπορώ να διεκδικήσω από τους άλλους να μετρούν με βάση τις εντερικές μου δημιουργίες. Αν οι τελευταίες αποτελέσουν τη βάση για αποικίες μυγών, αυτό δεν με νομιμοποιεί αυτομάτως να απαιτήσω την ένταξη των σβουνιών σε ένα δίκτυο προστασίας, π.χ. το Natura.

Οσο για την περιλάλητη ανωνυμία του διαδικτύου, αγγούρια καλυβιώτικα, ουδέποτε υπήρξε και ουδέποτε θα υπάρξει, αφού όλοι έχουμε ένα όνομα και δη μοναδικό, το λένε ΙΡ. Α και κάτι ακόμα, η ανωνυμία δεν είναι δικαίωμα, είναι χαρακτηριστικό και για να λέμε του στραβού το δίκιο η πλήρης της εφαρμογή θα έβρισκε πεδίο μόνο σε απόλυτα απολυταρχικά καθεστώτα, αν θέλεις το συζητάμε αυτό το τελευταίο. Σκέψεις άλλων: ΑΝemos, Λαπούτα,

Bienvenuto

20.7.09 ώρα 12.44

Και αυτά δικά μας! Τώρα!!!...

Τώρα, εδώ που στα λέω, ένα δίκιο (τι; μόνο ένα;) δίκιο το 'χει ο άνθρωπος. Μωρέ δεν στήνουμε κανένα chain post ή όπως αλλιώς το λένε να δούμε τι άλλο μας χρωστάνε; Λοιπόν, να διεκδικήσουμε τη μετονομασία του αγγλικού όρου για τη σκωληκοειδίτιδα σε "scolikoeiditida" (ναι, αιτιατικής περιλαμβανομένης) και να εφορμήσουμε εφ' όπλου λόγχη για την ανάκτηση:

• Του Σώκρατες της Κορίνθιανς
• Της Μασσαλίας (ελληνική αποικία δεν ήταν δαύτη; Ε, φέγτην πίσω μη σου πω τίποτα για το χωγιό σου παλιοΓάλλε)
• Του σαπουνιού Μασσαλίας (βλ. ως άνω)
• Της αποκλειστικότητας για την ανάλυση όλων των δειγμάτων του τεστ Παπ (σιγά μην ξέρουν οι βάρβαροι να διαβάζουν τα δείγματα που όταν χτίζαμε Παρθενώνες κτλ κτλ κτλ)
• Του Internet (γιατί αν δεν διάβαζαν για τις φρυκτωρίες σιγά μην έφτιαχναν Δίκτυο οι άχρηστοι)
• Των καλλιεργειών δάκου και μουχρίτσας (πάνε πακέτο με την ελιά)
• Του περονόσπορου και της φυλλοξήρας (πάνε πακέτο με την άμπελο)
• Των Rain Parade (που μου θυμίζουν τους REM που είναι από την Αθήνα της Τζόρτζια)
• Της Κριμαίας (αρχαία Κολχίδα γαρ)
• Της ελληνικής χωριάτικης που σερβίρει ένα jazz bar που δεν θυμάμαι τ΄όνομά του στο Σιάτλ. Παρακαλείται η εν λόγω δοκός (bar εις την ελληνικήν) να αναφερθεί αυτοβούλως.

Blue(s) Land

Θα πεις "και μένα τι με νοιάζει" αλλά εκεί που είσαι δεν έχει πάντα ήλιο... Ψήλωσαν πολύ αυτές οι γραμμές πριν ξανακοντύνουν, δεν μπορούσαν να σταθούν ισάξιες απέναντι σε όσα παίρνει τούτος ο αέρας, είτε γραφιάδες είτε κλωστοϋφαντουργοί είτε μαστόροι είναι αυτοί που παραδέρνονται σε τούτο τον άγριο καιρό. Βαστάτε... Μια φωνή γεννιέται;

Αποχέστα

(από τα προβλέψιμα)

Δεν πήγα να ψηφίσω. Αυτή τη φορά. Δεν είχα λόγο να το κάνω. "Μα η Δημοκρατία..." θα πεις. Μα η Δημοκρατία, θα σου πω, δεν με υποχρεώνει να πω την άποψή μου όποτε γουστάρει αυτή. Δεν ήθελα να πω την άποψή μου, δεν την είπα, απλά πράγματα, ούτε βαρέθηκα ούτε τίποτα. Διαβάζω διάφορες αναλύσεις σε εφημερίδες και blog (η τηλεόραση έχει πολύ θόρυβο τα τελευταία χρόνια, τι να δω) για την κρίση του πολιτεύματος, την απαξίωση των πολιτικών κομμάτων. Αστεία πράγματα τελικά, να βγαίνει κάποιος να μιλήσει για σένα χωρίς εσένα.

Μπορώ να καθίσω να ξαναπώ γιατί δεν πήγα να ψηφίσω. Ναι, δεν υπήρξε μια πρόταση της προκοπής που να με συγκίνησε, να με έκανε να σύρω τα πόδια μου ως το σχολείο-εκλογικό τμήμα. Και δεν άσκησα το δικαίωμά μου, απέφυγα την υποχρέωση αν θες, πώς είναι όταν θέλουν οι γονείς σου να σε πάνε κυριακάτικη επίσκεψη στη θεία που όταν σε φιλάει σε τσιμπάει το μουστάκι της και εσύ δεν γουστάρεις με τίποτα και ψάχνεις να βρεις κάτι να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια; Κάπως έτσι, οι θείες της Δημοκρατίας έχουν μουστάκι. Ασε που έχουν και τη συνήθεια από καιρό σε καιρό να μου πιάνουν το μάγουλο και να μου το τραβάνε. Να μάθουν τρόπους και θα είμαι κύριος την επόμενη φορά.

Η κολυμπήθρα...

(... και ο Νονός)

Φαντάζομαι έναν Καραμανλή με μπαμπακάκια μέσα από τα μάγουλα να διατάζει τη σύλληψη της οικογένειας Καραβέλας. Γιου ντιθριθπέκτ μι Καραβέλαθ...

Ώρα τώρα είναι να φορέσουν και τσιμεντένια παπούτσια στην οικογένεια ή να αρχίσουν να τους κόβουν δάχτυλα και να τα πακετάρουν στον φευγάτο πάτερ φαμίλια. Μα τι κάθομαι και λέω, άμα δεν ξέρεις πού είναι ο Καραβέλας τι θα κάνεις; Φωνάζεις την DHL "πάρτε αυτά τα 10 πακετάκια και στείλτε από ένα σε Γερμανία, Ουρουγουάη, Βραζιλία, Νεπάλ.... υπόψιν κ. Καραβέλα, ό,τι επιστραφεί μου το ξαναφέρνετε"; Μπα, δεν παίζει. Τα στέλνεις στο Χριστοφοράκο, μιας και αυτός πάνω κάτω ψιλοξέρουν πού είναι; Με ένα μπιλιέτο "να τα δώσετε στον κ. Καραβέλα". Ποια; Τα δάχτυλα, τι πάει να πει ποια... Τώρα, το μόνο που λείπει από την εικόνα είναι ένας Αντώναρος π.χ. ή ένας Παυλόπουλος με ρόπαλο του μπέιζ μπολ στα χέρια να καθαρίζει τους εχθρούς της οικογένειας, σόρι, της κυβέρνησης. Κάπου σε άδεια πάρκινγκ ή ανάμεσα στα δεντράκια ενός πάρκου (θα μου πεις, άντε να βρεις σοβαρό πάρκο στην Αθήνα να κάνεις τον μπράβο, άντε μπράβο)...

Να μην ξεχάσω

Να αλλάξω λίγο τα πράγματα εδώ μέσα, πιάσαμε μάκα πια και τούτο το ρυάκι από πάνω σαν να βλέπω στο βάθος κάτι τύπους του Σκάι να του παίρνουν την πίεση με κάτι αντιδραστήρια και κάτι καταλύτες, μπρρρ.

Ευρωεκλογές ή Skype;

(booooooooring: αυτό τώρα προφέρεται και "μπούρινγκ";)

Εχω φάει μια φρίκη με το Skype που αν βάλεις ερωτηματικό μέσα σε παρένθεση πάει το μαλακισμένο και κάνει το ";)" ματάκι που ανοιγοκλείνει, τον ρωτάς τον άλλον κάτι για το οποίο δεν είσαι σίγουρος και νομίζει πως σου την πέφτει...

Τέσπα, στη ΝΔ νομίζω πως αντί για παπαγάλους έπρεπε να βάλουν στις διαφημίσεις τους κοράκια, γύπες και κόνδορες να κάνουν δυσοίωνους γύρους πάνω από τα κεφάλια των πανικόβλητων πολιτών. Ο,τι και να γίνει, θα μας την πέσουν στο τέλος και το χαζό είναι πως μας το έταξαν κιόλας, "στις 8 Ιουνίου λογαριασμός" πώς λέμε "στις 19 (;) σοσιαλισμός" να λέμε και καμία μαλακία να περάσει η ώρα ώσπου να εμφανιστεί η αρκούδα. Στο ΠΑΣΟΚ, πάλι, εκτός από τον Γιώργο που όσο πάει όλο και σε μπαρμπα-Γιώργο μου φέρνει, δεν ξέρω γιατί, είναι λες αυτό το βλέμμα που κάπου αλλού μου πάει; Παρένθεση, αυτοί οι υποψήφιοι των διαφόρων κομμάτων που ρίχνουν και καμιά κλεφτή ματιά στο οτοκιού για να δουν τι σκατά θα πουν στη συνέχεια, είναι σίγουροι πως κάνουν για τη δουλειά που τους θέλουμε; Για το ΚΚΕ, τώρα, με τον αγριεμένο ταρίφα που ψαρεύει κούρσες τι να πει κανείς, όσο για τον ΣΥΡΙΖΑ (σύριζα, ξεσύριζα, μύριζα και γύριζα) πολύς Bob Dylan αδερφάκι μου. Και όλοι αυτοί οι μαλάκες (αγνοώ τον κρεμασμένο μποντιμπιλντερά και τους υπόλοιπους "δείτε μας και εμάς, είμαστε καλοί") δεν μου 'χουν πει μια σοβαρή γαμημένη (και σοβαρή; και γαμημένη; χμμ, σαν πολλά δεν θέτε κύριε blogger μας) κουβέντα για το τι στην ευχή θα κάνουν άμα τους τιμήσω να πάνε ως το Στρασβούργο και το εξοχικό (εξαιρετικό το κτίριο, btw, αν σας φέρει ο δρόμος να πάτε) στις Βρυξέλλες. Ασε και το άλλο....

Ποιο άλλο; Αδερφέ μου, για ποιο ακριβώς λόγο είπαμε δεν ψηφίζω τα μέλη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Εκλέγω τη Βουλή (άντε και πες πως είναι Βουλή δηλαδή) και όχι το γκουβέρνο; Αστο να πάει στο καλό, φωνάξτε με άμα είναι για κάτι σοβαρό, όχι να σου δικαιολογήσω με τη βόλτα μου στην κάλπη την επίφαση δημοκρατίας και να νομίζουν και οι δικοί μου ρεμπεσκέδες εδώ πως κάτι θέλω να τους πω. Δηλαδή, άμα ήθελα να τους πω δεν θα τους το 'λεγα; Γιατί να το φέρνω γύρω γύρω; Σάμπως λεφτά θα τους ζήταγα; Μπα, μάλλον το ανάποδο γίνεται. Πού σκατά είναι τώρα οι ρυθμίσεις του Skype για τα emoticons, μήπως και θυμάσαι;

Ανωνύμου του χοίρου

(γκρόινγκ)

Αμάν πια λύσσα κακιά. Το Σάββατο ήταν "γρίπη των χοίρων" αλλά μετά από δυο μέρες το καλοσκέφτηκαν σε έναν οργανισμό από τους οχτακόσιους του ΟΗΕ (εκεί να δεις Δημόσιο φορ έβερ που πέφτει) και πρότειναν να τη λέμε "βορειοαμερικανική γρίπη". Βέβαια, μην τυχόν παρεξηγηθούν τα γουρούνια, σταματήσουν να κυλιούνται στις λάσπες, κηρύξουν καμία απεργία και ξεμείνει ο πλανήτης από μπέικον. Οχι, σου λέει η Ε.Ε., να την πούμε "Νέα γρίπη", όπως λέμε "νέο ξεκίνημα". Κόντρα ρελάνς ο κύριος από το βάθος της αίθουσας, "να την επούμε γρίπη τύπου Α", έχουν μουρλαθεί οι εφημερίδες και κάθε μέρα αλλάζουν το όνομα στη γρίπη, μας έφαγε η πολιτική ορθότητα και τελειώνουν και τα μυξομάντηλα.

Αύριο θα βγει κανένας άλλος οργανισμός, την ύπαρξη του οποίου βεβαίως αγνοούσαν άπαντες (πλην εκείνων που πληρώνονται από δαύτον) θα προτείνουν κανένα ξενέρωτο τύπου "μεξικανική γρίπη" και δεν την λες "γρίπη σομπρέρο", "γρίπη τεκίλα" να τελειώσουμε με αυτό τον μπελά;

Ο οποίος μπελάς, δέκα φουκαράδες ξαπόστειλε στον άλλο κόσμο, κατά τους WHO (καλά, αυτοί δεν ήταν συγκρότημα; πότε τους αγόρασαν τα Ηνωμένα Εθνη;), μαλακίες κατσαρές καμιά 12αριά το διήμερο από τροχαία μαγκώνει ο Χάρος στα μέρη μας και δεν κουνάμε βλέφαρο.

Εαρινός λαθρεπιβάτης

(φραπ...)

Μα φυσικά την είδα αλλά άλλο το κοιτάζω και άλλο το βλέπω, είναι η φάση που ναι μεν κάτι είναι μπροστά στα μάτια σου αλλά εκείνη την ώρα ο εγκέφαλος δεν αδειάζει γιατί έχει πάει για σάντουιτς και δεν παίρνει χαμπάρι.

Μέχρι να ξεπαρκάρω και να μπω στο δρόμο ο εγκέφαλος γύρισε από το διάλειμμα. "Χμμμ, τι έχουμε εδώ..." είπε μασουλώντας κάτι ψίχουλα. "Βρε, βρε, βρε... Για κάνε πως τη διώχνεις". Επαιξα τους υαλοκαθαριστήρες, μπαρμπούτσαλα, εκεί αυτή. Σαν να ταράχτηκε μεν αλλά όχι τόσο για να την κάνει. Και έτσι, την περιέφερα στην Αθήνα κατσικωμένη στο καπό μπροστά στα μάτια μου.

Κωμική κατάσταση. Σταμάτα, ξεκίνα στα φανάρια, λακούβες ένα σωρό, αυτή εκεί ατάραχη, πότε πότε σαν να τεντωνόταν και λίγο να ξεμουδιάσει. Τι να κάνεις, ξεναγούσα τη λαθρεπιβάτισσα. Από εδώ το Ζάππειο, πίσω σας το Καλλιμάρμαρο, εδώ δεξιά πάει για Παγκράτι αν δεν έχετε πάει μη βιαστείτε να πάτε, εδώ από πάνω πας για Ευαγγελισμό αχρείαστος να 'ναι... Ισως να κούνησε και κανένα βλέφαρο, μη στα πολυλογώ φτάσαμε στο φανάρι στο μισό "S" που κάνεις για να βγεις Μιχαλακοπούλου από Βασιλέως Κωνσταντίνου. Κάτι σαν εδώ μ' αφήνεις πρέπει να είπε, έφυγε με ένα σάλτο για το παρτέρι.

Κάτι περίεργοι μουσαφίρηδες, ώρες ώρες...

>

H φόρα της Γης

(συμβολικά)

Μ΄αρέσουν όλες αυτές οι εταιρείες που λένε πως θα συμμετάσχουν στη σαββατιάτικη ώρα της Γης. Ναι, είναι και κάτι σουπερμάρκετ μέσα, ξέρεις απ' αυτά που έχουν καμιά δεκαριά ανοικτά ψυγεία, που το καθένα πιάνει και από έναν τοίχο (θα μου πεις τώρα, πώς στο καλό γίνεται και έχουν τα σουπερμάρκετ δεκαριές τους τοίχους; ε ρώτα κανένα αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων τι να σου πω και εγώ).

Μην τυχόν και βάλει κανείς μια ρημαδόπορτα στο ψυγείο, θα περάσει η κερά να πάρει λουκάνικα και κοιτάζοντάς τα από το τζάμι μπορεί και να τα περάσει για βοϊδόπουτσες και θα τα προσπεράσει τρέχοντας μουρμουρίζοντας απεταξάμην. Οσο για το φωτισμό των ίδιων σουπερμάρκετ, και με όραση 1/20 να έχεις βλέπεις καρφίτσα στο πάτωμα άνετα. Και αφού περάσεις από τους διαδρόμους που, όσο να 'ναι, μια δροσούλα την έχουν από τα ανοικτά ψυγεία και φτάσεις στο ταμείο σού μοστράρουν και τις οικολογικές τους σακούλες "στα πλαίσια" (πολλά πλαίσια όμως) "του προγράμματος εταιρικής κοινωνικής ευθύνης".

Εχουν αφήσει την περιβαλλοντική πατημασιά (άλλο κλισέ τούτο δω) του γέτι των ιμαλαϊων, αλλά από πεντικιούρ σκίζουν. Και βγαίνουν δαύτοι και λένε "α, εμείς το Σαββάτο θα τα σβήσουμε τα φώτα για να σώσουμε τον πλανήτη", ναι ρε, ο πλανήτης για να σωθεί ήθελε να σβήσουν για καμιά ωρίτσα οι λάμπες, να πέσει μαύρη σκοτεινιά να τους δείξουμε εμείς (ποιανών τώρα θα δείξουμε άγνωστο). Γιορτή η χαρά του ορθοπεδικού, να δω πόσοι θα γκρεμοτσακιστούν σκουντουφλώντας πάνω σε τραπέζια.

Τέλος πάντων, αυτή η ώρα της Γης, μου θυμίζει κάτι τύπους που θέλανε να πηδήξουμε επιτόπου (με την κυριολεκτική σημασία του ρήματος, μην μου αρχίζεις τώρα τα χαμογελάκια και τα υπονοούμενα) για να γυρίσει η Γη κάτι δευτερόλεπτα της μοίρας και να λυθεί το κλιματικό.

Φασκελοκουκούλωστα

(αρκετά τεμπέλιασες, έχει και πάρτι έξω)

Κοίτα να δεις ώρα που διάλεξα να κάψω το μεσαίο δάχτυλο, τη μέρα που βγήκα από το μούσκιο (και αυτή τη φορά δεν θα σου δώσω κούφιες υποσχέσεις θα μιλήσουμε με έργα που είναι και της μόδας, φέρε μια μπουλντόζα)... Κυρ-Δένδια μου δεν ξηγιέσαι σωστά, θα έπρεπε να αναφέρεις το κρέντιτο πρώτα πρώτα και μετά να πας στα άλλα...

Ετσι μια βόλτα στα γρήγορα που έκαμα στο Δίκτυο τι να λες πώς βρήκα περαστικέ μου επισκέπτη (όχι ο κυρ Δένδιας, σε σένα μιλάω); Τούτο 'δω, και να σου πω τώρα, εδώ που τα λέμε τι εκπλήσσεσαι και φωνάζεις για τις κουκούλες περαστικό μου περιστέρι; Αμα το όνειρο του άλλου (του Δένδια φερ' ειπείν) είναι να κάμει τον τόπο ένα απέραντο εμπορικό κέντρο θα πάει να πάρει ιδέες από τους συνδέρφους να τις εφαρμόσει και εδώ. Τόσα ξέρει, τόσο του κόβει, τόσα 'μολογάει...

Γριές με τσεμπέρια, βοσκοί με τις καπότες (εεεπ, σεμνά λέμε), σκαφτιάδες του δρόμου με τα πρόχειρα μαντίλια στο πρόσωπο για τη σκόνη, χειρουργοί πάσης ειδικότητας, τη γεγαμήσατε, το κράτος ξύπνησε και θα χουμήξει. Βοήθειά σας...