25.3.09

H φόρα της Γης

(συμβολικά)

Μ΄αρέσουν όλες αυτές οι εταιρείες που λένε πως θα συμμετάσχουν στη σαββατιάτικη ώρα της Γης. Ναι, είναι και κάτι σουπερμάρκετ μέσα, ξέρεις απ' αυτά που έχουν καμιά δεκαριά ανοικτά ψυγεία, που το καθένα πιάνει και από έναν τοίχο (θα μου πεις τώρα, πώς στο καλό γίνεται και έχουν τα σουπερμάρκετ δεκαριές τους τοίχους; ε ρώτα κανένα αρχιτέκτονα εσωτερικών χώρων τι να σου πω και εγώ).

Μην τυχόν και βάλει κανείς μια ρημαδόπορτα στο ψυγείο, θα περάσει η κερά να πάρει λουκάνικα και κοιτάζοντάς τα από το τζάμι μπορεί και να τα περάσει για βοϊδόπουτσες και θα τα προσπεράσει τρέχοντας μουρμουρίζοντας απεταξάμην. Οσο για το φωτισμό των ίδιων σουπερμάρκετ, και με όραση 1/20 να έχεις βλέπεις καρφίτσα στο πάτωμα άνετα. Και αφού περάσεις από τους διαδρόμους που, όσο να 'ναι, μια δροσούλα την έχουν από τα ανοικτά ψυγεία και φτάσεις στο ταμείο σού μοστράρουν και τις οικολογικές τους σακούλες "στα πλαίσια" (πολλά πλαίσια όμως) "του προγράμματος εταιρικής κοινωνικής ευθύνης".

Εχουν αφήσει την περιβαλλοντική πατημασιά (άλλο κλισέ τούτο δω) του γέτι των ιμαλαϊων, αλλά από πεντικιούρ σκίζουν. Και βγαίνουν δαύτοι και λένε "α, εμείς το Σαββάτο θα τα σβήσουμε τα φώτα για να σώσουμε τον πλανήτη", ναι ρε, ο πλανήτης για να σωθεί ήθελε να σβήσουν για καμιά ωρίτσα οι λάμπες, να πέσει μαύρη σκοτεινιά να τους δείξουμε εμείς (ποιανών τώρα θα δείξουμε άγνωστο). Γιορτή η χαρά του ορθοπεδικού, να δω πόσοι θα γκρεμοτσακιστούν σκουντουφλώντας πάνω σε τραπέζια.

Τέλος πάντων, αυτή η ώρα της Γης, μου θυμίζει κάτι τύπους που θέλανε να πηδήξουμε επιτόπου (με την κυριολεκτική σημασία του ρήματος, μην μου αρχίζεις τώρα τα χαμογελάκια και τα υπονοούμενα) για να γυρίσει η Γη κάτι δευτερόλεπτα της μοίρας και να λυθεί το κλιματικό.

3 σχόλια:

xryc agripnia είπε...

M'αρεσει που επεστρεψες.

Ανώνυμος είπε...

Αντε ντε! Γιατί αράχνιασε....

Και μια που το φέρνει η κουβέντα... Εμένα αυτή η "ωρα της γης" σαν μια κολυμπήθρα του Σιλωάμ μου κάνει...

ο καραφλος κύριος με του πούρο (που λέει και το ανέκδοτο) που το πετάει χάμω, έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου, κάθε μέρα όμως,

ο χτυπημένος από τη μοίρα δύσμοιρος καταπατητής, με τη βιλάρα στο δάσος ο καημενούλης...

ο φιλήσυχος οικογενειάρχης, ο δεν βαριέσαι που να πετάω τώρα στην ανακύκλωση...

η πατσαβούρα η κυρα Τασία, που για να κατέβει ένα όροφο πέρνει ασανσερ,

και ο καφρίλας ο υπαλληλάκος, ο "ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε" που βάζει το air-condition γραφείου στους 26 γιατί κρυώνει και μετά ανοίγει το παράθυρο για να κυκλοφορεί ο αέρας...

Ε! Μια χαρά όλοι αυτοί θα κουνήσουν το δαχτυλάκι τους για να κλείσουν το διακόπτη. Ξέρεις τι κούραση έχει ο διακόπτης; Και τι ευθύνη μέγιστη επωμιζόμαστε με αυτή μας την πρωτοβουλία;

Είμαστε όμως περιβαλλοντικώς ευαίσθητοι, δεν μπορείς να πεις...

Στο σκοταδισμό πρώτοι.

NickTheCreek είπε...

@Γιάννη, Ναι, άλλο και τούτο, πάμε οι αθεόφοβοι και κατεβάζουμε π.χ. το διακόπτη του Παρθενώνα. Χμμ, η χώρα που έδωσε τα φώτα (ουπς) του πολιτισμού μπορεί να συμπεριφέρεται έτσι άραγε;

@archive, να πως πως δεν μ' αρέσει ψέμα θα πω :)