Δυοχιλιάδεσοχτώ, δίχως εισπράκτορα και δίχως οδηγό

(άμα σου βγαίνουν οι ρίμες)

Ενα κατεστραμένο μίξερ... Μάλιστα, ένα μίξερ που τίναξε τα πέταλα προς το τέλος της ζύμης της βασιλόπιτας που δεν είναι βασιλόπιτα αλλά κέικ με φλουρί, φλουρί τώρα, λέμε και καμιά χαζομάρα να περνάει η ώρα, πού να το βρεις το φλουρί. Αμα δεν έχεις φτιάξει ακόμα, άκου με που παραλίγο να το πάθω, μην τυχόν σε πιάσουν τα κιμπαριλίκια και πας να βάλεις κανένα δίευρω μέσα στη ζύμη θα πάει τσουπ στον πάτο, άμα στήσεις αυτί μπορεί να το ακούσεις όταν θα αγγίξει το ταψί. Νομίζω πως το μισοεύρω είναι το σωστό νόμισμα, η αξία του νομίζω πως δεν έχει σημασία, άλλωστε το νόμισμα της πίτας αποσύρεται από την κυκλοφορία. Οχι λες; Ελα, σιγά μη σωθούμε τώρα με μισό ευρώ, να 'ταν τόσο εύκολο. Πού είχα μείνει; Α, στο μίξερ. Που λες, ναι, τα 'παιξε και ελλείψει εφεδρείας (πόσα μίξερ να έχει ένα σπίτι άλλωστε) τα βόλεψα με την κουτάλα, τώρα ανακάτεψα τη ζύμη ή την πλάκωσα στο ξύλο δεν ξέρω, αλλά δεν δείχνει να παρεξηγήθηκε. Φουσκώνει, καλά πάει, αλλά άμα συνεχίσω να το εκθειάζω γράφοντας εδώ, στο τέλος κάρβουνο θα κόψουμε για το καλόν του νέου έτους.

Ενα όμορφο 2008, γεμάτο και πλούσιο, σαν τα χιόνια του χειμώνα στα βουνά. Σε φιλώ... Α! Και να προσέχεις τα μίξερ :-)