17.11.07

Ετοιμάζοντας την πρόποση

(και μετά...)

Και μετά, αναστήστε τα φαντάσματα, σερβίρετέ τους τα πιο καυτά κάρβουνα της ψυχής σας συνοδεύοντάς τα με το πιο άγριο αψέντι του μυαλού βουτηγμένα στη ζάχαρη της καρδιάς σας. Φέρτε μπροστά τους τους δρόμους, πιάστε τους από τους ώμους και κάντε τους επιτέλους να πουν όσα κρύβουν στα μπαλωμένα τους χρόνια. Και μετά, μετρήστε σημάδια στους αναστεναγμούς του δέρματος, πόρους στις κόχες των ματιών, κοιλάδες στα σοκάκια της γλώσσας. Και μετά, πάρτε τα χνάρια κάθε μαχαιριάς δικής σας και των άλλων βάλτε τα το ένα μπροστά στο άλλο και ανοίξτε δρόμο για το πιο πονεμένο καραβάνι. Και μετά, ανάψτε μια μεγάλη φωτιά με ερείπια από πεθαμένα πεύκα και βελανιδιές, φουντώστε τη με λόγια ποιητών και ανοίξτε το πιο μαύρο κόκκινο κρασί. Στάξτε το στη γη να πιεί να ζαλιστεί να χαθεί από το σκοπό της και να ομολογήσει τα όνειρα και τ’ όνομά της και έπειτα σηκώστε ψηλά το μπουκάλι να μακρύνει ο ίσκιος των χεριών μας απ’ το φεγγάρι και να φτάσει ως το Βέγα...

2 σχόλια:

vangelakas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
vangelakas είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.