Ο κόσμος μπροστά από την κλειδαρότρυπα

(κι άμα είσαι καλός θα σου δείξω και πτώματα)

Συλλαμβάνεται κάποιος και η ρετσινιά του κακοποιού απλώνεται σε όλη του την οικογένεια, λες και η μάνα του, ο πατέρας του, τα αδέρφια του πρέπει όπως και δήποτε να έχουν σχέση. «Α μα είναι γιός του τάδε» λένε, όπου τάδε ένα γνωστό όνομα ή τέλος πάντων όχι πλήρως άγνωστο... Το outing όμως, το κράξιμο όμως, δεδομένο. Ξερά, χλωρά στα παπάρια μας άμα ο άνθρωπος που βρίσκεται στο επίκεντρο της ιστορίας είναι «επώνυμος» (τι χυδαίος όρος, λες και υπάρχουν ανώνυμοι) τελείωσε, ανάψτε την πυρά και το νου σας στη θράκα...

Στο μεταξύ, μια κοπέλα συλλαμβάνεται (;) με την κατηγορία (;) της κατοχής (;) ναρκωτικών (;) και επειδή έχουμε δει τον κώλο της σε εξώφυλλα έρχεται νέο κράξιμο, νέα διαπόμπευση σε συμβατικά και ηλεκτρονικά μύδια, blogs περιλαμβανομένων. Μια άλλη κοπέλα «δίνεται» στεγνά σε πρωτοσέλιδο επειδή κάνει (;) χρήση (;) ναρκωτικών (;), λες και αυτός ο πατέρας, αυτή η μάνα δεν ζορίζονται δεν ζουν το δικό τους δράμα. Ασε που σε αυτές τις περιπτώσεις υπάρχουν blogs που σηκώνουν τη σημαία της κάθαρσης και της ηθικής ή είναι εκείνα που πρώτα μοιράζουν καρβουνόσκονη δεξιά κι αριστερά κάνοντας τον κόσμο μουτζούρικο. Τι διαφορά έχει δηλαδή η Δρούζα (π.χ.) από το press-gr ή την ηθικοπλαστική κιτρινίλα του Πρώτου Θέματος;

Ελα τώρα, απλά πράγματα, γουστάρουμε να κοιτάμε από την κλειδαρότρυπα, να βλέπουμε το γονιό και στο δεύτερο πλάνο το με χειροπέδες πισθάγκωνα δεμένο παιδί του μπρούμυτα με το γόνατο του μπάτσου στην πλάτη του, γουστάρουμε πρώτο πλάνο το γονιό τον «επώνυμο» και πίσω η μικρή που τρυπιέται, γουστάρουμε το μοντέλο που μπλέκεται σε ιστορίες με βίζιτες (;) και κόκα...

Συντηρητικοί, κομπλεξικοί, πεινασμένοι πρόωροι εκσπερματιστές που βλέποντας αλλά μην μπορώντας να αγγίξουν τη σάρκα, μουσκεύουν με το σπέρμα τους το ιλουστρασιόν σαλόνι του περιοδικού ή βγαίνουν από το μπαλκόνι με το δάχτυλο τεντωμένο στο γείτονα που το παιδί του «χτύπησε» το παραδιπλανό υποκατάστημα... Βλέποντας από την κλειδαρότρυπα, έρχονται και τα σχόλια...

Ολες έτσι είναι, πουτάνες έτοιμες να δώσουν κώλο για να γίνουν εξώφυλλο και να βουτήξουν σε ένα βουνό άσπρης σκόνης, πώς θα κυβερνήσεις τον τόπο κύριε όταν το παιδί σου έχει βουτήξει στην πρέζα, πώς θα αρθρώσεις λόγο για το Ασφαλιστικό άμα ο γιός σου κλέβει τράπεζες, λες και ένας χειρουργός θα σκοτώσει τον ασθενή του επειδή το παιδί του τράκαρε προχθές το βράδυ σε τροχαίο και τραυμάτισε περαστικό. Αναγούλα... Αηδία...