9.2.07

Ενα σκηνοθέτη ρε παιδιά...

(κινηματογραφική σημείωση)

Τρίτη βράδυ, είμαστε έξι νοματαίοι με τα πολλά καταλήγουμε σε περιφερειακό μπαρ στη μεγάλη γειτονιά του κέντρου, να πιούμε ένα (λέμε τώρα) ποτό να ξεσκονίσουμε τη μέρα από πάνω μας. Πιάνουμε τη μακρόστενη μπάρα-τραπέζι απέναντι από το κανονικό μπαρ, κουβεντούλα κτλ, κάποια στιγμή κάτι πέφτει στο πόδι μου, κοιτάζω. Μια πίπα. Τη μαζεύω, έρχεται ο άνθρωπος που κανονικά θα έπρεπε να ήταν πίσω από την πίπα, γύρω στα 50 τον κόβω ηλικιακώς. «Είναι η εποχή που πετάνε χαμηλά» του λέω, δίνοντάς του την πίπα, γυρίζει με ένα καλό -δεν λέω- ευχαριστώ, όχι ρε γαμώτο μου το χάλασε. Δεν έχει και σκηνοθέτη η ζωή να τον λαδώσεις να φωνάξει ένα «CUT» και να γυρίσει τη σκηνή από την αρχή, διότι ο επιθυμητός διάλογος που είχα φανταστεί ήταν:

- Είναι η εποχή που πετάνε χαμηλά

- Ε; Ποια;

- Τα τσιμπούκια

Κάπως έτσι, θα γελούσε και κανένας άνθρωπος, στην επόμενη σκηνή ίσως...

Δεν υπάρχουν σχόλια: