1.12.06

Τα γουρούνια τα μοσχάρια

(τώρα τα 'χω πεντακόσια)

Αντικειμενικά μιλώντας οι αγελάδες δεν έχουν σχεδιαστεί για κλειστούς χώρους. Στην Ινδία τις έχουν για ιερά ζώα αλλά δεν τις βάζουν και στο σπίτι τους, δεν πάει ρε παιδί μου αγελάδα στο καθιστικό, πώς να το κάνεις τώρα, δεν ταιριάζει με το σεμέν και τη φωτογραφία του γάμου στο τραπεζάκι. Εδώ καλά καλά δεν μπορούν οι έρημες να ανεβούν τις σκάλες, δεν σου συζητάω τώρα για κανένα μινιόν μοσχαράκι, έτσι κούτσικα που είναι ούτε το κουμπί του ορόφου δεν φτάνουν να πατήσουν στο ασανσέρ. Θα μου πεις, ούτε και οι σκύλοι φτάνουν, ναι, αλλά ξέρω σκύλο που άμα μπαφιάσει να κάνει βόλτες στην είσοδο της πολυκατοικίας που τον έχει υιοθετήσει κάνει ένα φραπ (φραπ είναι ο ήχος του χαμηλού άλματος, τι να σου κάνω blog έχω όχι εκπομπή στην τηλεόραση) και με τη φόρα κατεβάζει το πόμολο, ανοίγει η πόρτα, βγαίνει ο μάγκας να τσακωθεί με τις γάτες. Πού ‘χα μείνει, α ναι, στις αγελάδες, που δεν είναι για μέσα και αν θέλεις απόδειξη ορίστε.

Οι επιστήμονες λένε ότι τα αέρια που παράγουν τα ζώα στα εκτροφεία (αν δεις ένα ντοκιμαντέρ γι’ αυτά τα πράγματα για την υπόλοιπη ζωή σου θα τη βγάζεις με χαρούπια) όχι απλώς επιβαρύνουν το περιβάλλον αλλά ευθύνονται σε καλό ποσοστό για την ιστορία με το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Λογικόν, όλη μέρα στην ακινησία το μοσχάρι, δεν μπορεί να κάνει ρούπι, χλαπακιάζει, χλαπακιάζει και το ρίχνει σε διαγωνισμούς πορδής με τα άλλα μοσχάρια που είναι και πολύ γουρούνια αν κρίνει κανείς από τους τρόπους τους. Επίσης, όταν φεύγουν οι εργάτες τα μοσχάρια παραγγέλνουν πίτσες και μπύρες, βλέπουν μπάλα και ρεύονται ξύνοντας την κοιλιά τους και λέγοντας πρόστυχα ανέκδοτα για τις αγελάδες. Είμαι σίγουρος πως και πάλι η επιστήμη θα σώσει την κατάσταση με κάποια ορμόνη που θα μουδιάζει τα έντερα και τα μοσχάρια θα κλάνουν εσάνς Σανέλ νούμερο 5 από τα αυτιά. Πρωτοξείδια και μεθάνια σε τούτο εδώ το link.

(και αυτό που μόλις διάβασες ήταν το υπ’ αριθμόν 500 post τούτου εδώ του blog, να τα χιλιάσω βρε)

Δεν υπάρχουν σχόλια: