10.10.06

Οι συμπολίτες μου

(τα ζώα)

Θα ‘ταν πριν από είκοσι μέρες περίπου όταν βγαίνοντας από το σπίτι σκόνταψα σε ένα πρασινωπό μπογαλάκι που δεν έμοιαζε για φυλλάδιο ντελιβεράδικου. Το παίρνω, είχε μια τσάντα από κάτι σαν ψάθα και ένα φυλλάδιο για την ανακύκλωση, το οποίο διένειμε πόρτα πόρτα η νομαρχία ή η ένωση νομαρχιών κάτι τέτοιο τέλος πάντων. Εκλογές έρχονται, βρε τσου πούστιδοι σκέφτηκα τώρα το θυμήθηκαν να μας πουν κάτι για την ανακύκλωση. Ανοίγω το φυλλάδιο, φάτσα κάρτα ο δήμαρχος στη μια πλευρά, απέναντι με το χέρι στην τσέπη και-γαμώ-την-άνεση-σου-λέω, ένας μάλλον αντιδήμαρχος, μάλλον υπεύθυνος για το πρόγραμμα, μη σε γελάσω. Τέλος πάντων, λέει το φυλλάδιο πως η ανακύκλωση έφτασε και στη γειτονιά μου και πως καλό θα ήταν στη σακούλα (την ψάθινη ή απ’ ό,τι άλλο διάολο υλικό είναι) να βάζω αλουμίνια, γυαλιά και μπουκάλια, όχι σακουλιασμένα όλα αυτά και να τα ρίχνω σε έναν μπλε κάδο. Βγαίνω στο δρόμο, παπάρια είχε μπλε κάδο όχι, λέω να γκρινιάξω, μπα χέστο, πού ξέρεις, μπορεί να μας αφήσουν κανέναν κάδο αύριο μεθαύριο.

Η αλήθεια είναι ότι δεν ήταν ούτε αύριο ούτε μεθαύριο, ο μπλε κάδος έσκασε μύτη απέναντι από το σπίτι την επόμενη εβδομάδα, δεν γαμιέται, δεν άργησαν και τόσο πολύ, τι στο θεό, στην Κυψέλη μένω, άργησαν και λίγο (για την ανακύκλωση γενικώς άργησαν καμιά εικοσαριά χρόνια, άλλο καπέλο τούτο, υμίψηλο), άντε να μπούμε στο τριπ της ανακύκλωσης, τη Γη δεν την κληρονομήσαμε από τους προγόνους μας τη δανειστήκαμε από τους απογόνους μας αλλά που να ‘ξεραν οι έρημοι πώς στη διάρκεια του δανεισμού την έχουμε γαμήσει πατώκορφα. Αντε να λευτερώσω λίγο βάρος από το κάρμα μου, μαζεύω τις επόμενες μέρες κάτι αλουμίνια και κάτι άδεια μπουκάλια, τα ξεχνάω και κάνα δυο ακόμη μέρες στο μπαλκόνι, αφού δεν τα κατοίκησε κανένα μαμούνι πάλι καλά.

Με τα πολλά και να μη στα πολυγράφω κατεβαίνω πριν λίγες μέρες χαρωπός χαρωπός με την τσάντα μισογεμάτη να κάμω το καθήκον μου στη Φύση. Παπάρια (δις στο ίδιο post; Μα είναι δυνατόν;) και αυτή την φορά στον κύβο (εεεε, παρεκτρέπεστε πια). Ο μπλε κάδος εκεί ήταν αλλά οι συμπολίτες μου από τις γύρω πολυκατοικίες τον είχαν τιγκάρει στα κλασικά οικιακά σκουπίδια και το γαμώ και τα αστεία είναι ότι το κανονικό σκουπιδιάρικο μάλλον δεν αδειάζει τους μπλε κάδους. Χε, χε, πάρτι θα κάνανε οι γάτες, αφού το καπάκι δεν έκλεινε με καμία κυβέρνηση ούτε καν εθνικής ενότητας. Αν το έβλεπες από μια συγκεκριμένη οπτική γωνία ο κάδος έμοιαζε να είχε ξεσκιστεί στα γέλια και γαμώ σου λέω. Είμαι σχεδόν σίγουρος πως πήραν μεν την τσάντα και το φυλλάδιο αλλά είναι ικανοί να τα πέταξαν στα σκουπίδια.

Ναι, είναι οι ίδιοι που τώρα στις εκλογές λένε πως θέλουν πράσινο, θέλουν αλάνες, θέλουν της παναγιάς τα μάτια, αν τους τάξεις και water park στον ακάλυπτο τούμπες θα κάνουν, θέλουν μέσα στα άλλα και ανακύκλωση γιατί το άκουσαν το πρωί να το λέει ένας στη Μενεγάκη και ένας άλλος το βράδυ στις ειδήσεις την ώρα που ξερόβηχε ο Κακαουνάκης γιατί ήταν μισάνοιχτο το παράθυρο. Αλλά αυτό το «θέλουν» που σου λέω τώρα είναι γενικό και αφηρημένο, είναι κάτι σαν το «θέλεις Δημοκρατία;», πώς αμέ, θέλω, αλλά να μου βρεις και κάποιον να μου σβήσει την κλήση και έναν άλλο να γελάσω την Εφορία και έναν άλλο να χτίσω στο ρέμα να μπει η καημένη η κόρη μου κάτω από ένα κεραμίδι μπας και την παντρέψουμε, καλύτερα θα ‘ναι, άσε, αν δεις την κόρη μου θα καταλάβεις. Κάπως έτσι είναι και τούτο, «θες ανακύκλωση;» ναι αμέ, γουστάρω, καιγαμώ, μέσα σου λέω, μα τι κάνει το κρά κρά κράτος και δεν προωθεί την ανακύκλωση... Οταν κάποια στιγμή έρχεται η γαμημένη η ώρα και ένας κάποιος ενόψει εκλογών (μην μου ξεχνιέσαι) στήνει ένα μηχανισμό για να μαζέψει μπουκάλια και τζάντζαλα, του τραβάς ένα ξεχέσιμο που είναι όλο δικό του γιατί, π.χ, βάλανε έναν ακόμα κάδο και τώρα δεν έχω πού να παρκάρω το αμάξι... Εμ με κάτι τέτοια, σκατά δήμαρχο θα βγάλουμε (βγάλουνε, το σκέφτομαι) και το Χριστό να κάναμε δήμαρχο πάλι μπουρδέλο θα γίνονταν... Κουτσά στραβά ένα δήμαρχο θα βρούμε και ένα νομάρχη μια νομαρχέσα θα τη βρούμε την άκρη, πολίτες όμως πότε θα βρούμε... Σιχτίρ (τέλος φιλιππικού, ουφφφ)...

Δεν υπάρχουν σχόλια: