Η πατρίς κινδυνεύει

(φωτιά και τσεκούρι, κ.λ.π. κ.λ.π.) Πρώτα πρώτα είναι ξεφτίλα και μόνο να καταδέχεται κανείς να συζητήσει αν ένας μουσουλμάνος μπορεί ή όχι να διεκδικήσει δημόσιο αξίωμα, αυτά τα πράγματα δεν τα κουβεντιάζεις, είναι δεδομένα. Μισό λεπτάκι όμως γιατί με αυτά και με εκείνα το ΠΑΣΟΚ πάει να μας κάνει να ξεχάσουμε αυτά που το ίδιο είτε έπραξε είτε επί μακρόν ανέχθηκε χωρίς να απομακρύνεται από τον τρόπο σκέψης του κάθε Παπαθεμελή, Καλαντζή, Ανθιμου… Λοιπόν, στη φτωχή πλην τίμια και βαθιά δημοκρατική (γράφουμε και καμιά παπαριά πότε πότε) χώρα υπάρχουν οι δήμοι/κοινότητες, οι νομαρχίες, οι περιφέρειες και αυτό που θα λέγαμε κεντρικό κράτος. Τους κλειδοκράτορες όλων πλην περιφερειών τους εκλέγει το πόπολο με τις γνωστές διαδικασίες, έλα τώρα να πάμε στις νομαρχίες, οι οποίες είναι 50 (τσάκω και ένα trivia να σου ‘βρισκεται) και τώρα που το βρήκα, οι δήμοι/κοινότητες ήταν 1833 στις εκλογές του 2002. Ερώτηση: Πόσους νομάρχες έχουμε; Μην το ψάχνεις, είναι περισσότεροι από 50. Γιατί; Οταν σκάλιζαν το σχέδιο Καποδίστριας έπεσαν οι μάστορες στην «ιδιομορφία» της Θράκης, που όπως θυμάμαι από το σχολείο έχει τρεις νομούς, Εβρο, Ξάνθη, Ροδόπη, σωστά; Στους δύο τελευταίους νομούς το ποσοστό του πληθυσμού που είναι μουσουλμάνοι ξεπερνά τους χριστιανούς και επειδή το κράτος φοβήθηκε μην εκλεγεί κανένας νομάρχης που θα σπεύσει να αποφασίσει την απόσχιση της περιοχής του και την ένταξή της στη διοικητική περιφέρεια του Αφιον Καραχισάρ ή, έστω, της Ανδριανούπολης βγήκε ο άσος από το μανίκι που ακούει στο όνομα υπερνομαρχία. Και έτσι, κόλλησαν η Ροδόπη με τον Εβρο και η Ξάνθη κούμπωσε θέλοντας και μη με την Καβάλα και τη Δράμα, (που μόνο Θράκη δεν είναι) μη μας προκύψει ο οχτρός intra portas και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Μάλλον κάποιος σφύριξε πως το κόλπο δεν θα έπιανε αν προσέφευγε κανείς στα ευρωπαϊκά όργανα και ότι μετά δεν θα μας ξέπλενε ούτε ο Δούναβης πλημμυρισμένος, έτσι, βγήκε ο βαλές μπαστούνι από το άλλο μανίκι, ήτοι, υπερνομαρχία Αθηνών-Πειραιώς. Αυτά για την ιστορία, όπως για την ιστορία επίσης να (θυμηθούμε κάποια στιγμή να) μιλήσουμε για τις μετακινήσεις στρατευμένων στις «ευαίσθητες εθνικά» περιοχές για την επιτόπια άσκηση του εκλογικού δικαιώματος με ό,τι συνεπάγονταν αυτό ή για τον ασφυκτικό έλεγχο από στρατό και αστυνομία των προσβάσεων προς τα Πομακοχώρια ή για τη δυνατότητα επιστροφής στην Ελλάδα μόνον των «Ελλήνων το γένος» προσφύγων του Εμφυλίου. Φυσικά τίποτε από αυτά δεν αναιρεί τη μαλακία του νυν υπουργού Μακεδονίας-Θράκης ή του πάπαρδου που είχε άποψη ή του Χριστόδουλου που παραλίγο να κατέβαζε γραμμή στο εκλογικό σώμα της περιοχής. Οσο για την πέτρα του "σκανδάλου" έδωσε μια συνέντευξη στην οποία κάποια από τα ανωτέρω τα πέρασε στα μαλακά, μάλλον για να μη βάλει δεύτερες σκέψεις στο Γιώργο, που μιας και το 'φερε η κουβέντα, εύκολα το 'κανε το γκουβέρνο να τσουρομαδιέται μονάχο του, το σωστό να λέγεται.