13.12.05

Να μην ξεχάσω (to-do δηλαδή)

(dobedobedo) Μικρά βουνά ζεστής άσφαλτου στη γωνιά του δρόμου και μεταλλικά σημάδια έξω από τις πόρτες των πολυκατοικιών κανονίζουν πού θα πέσει ο ιδρώτας της επόμενης ημέρας... Το πρωί, με τα κομπρεσέρ και τα σκαπτικά να τσακώνονται από κάτω θα ανοίξω το παράθυρο και θα φωνάξω τα Χριστούγεννα να καθήσουμε στο περβάζι με τα πόδια να κρέμονται απ' έξω και να μετράμε τα κορναρίσματα μασουλώντας κουλουράκια... Καλημέρα...

1 σχόλιο:

NickTheCreek είπε...

Μωρέ φώναξε εσύ και ποτέ δεν ξέρεις...