15.12.05

Πσστ! Παραμύθι;

(περίπου) Είναι μουγκό ρε γαμώτο το δίκτυο, δεν μπορώ να σου ψιθυρίσω ένα σκοπό που τον άκουσα ξανά σήμερα -πού; αν είναι δυνατόν- στο Χίλτον. Το Παραμύθι της Νέας Υόρκης όχι στην εκτέλεση των Pogues, μία πιο μελωμένη ήταν, τι διάολο στα υπερλούξ ξενοδοχεία οι πρώτοι ήχοι μασκαρεύονται για να μπουν μέσα, ίσως σε κανένα δωμάτιο να ξαναβρίσκουν τον εαυτό τους αλλά στους διαδρόμους και στα καφέ κυκλοφορούν με μαύρα γυαλιά και μακριά παλτά που κρύβουν τα ξεφτίσματα στο παντελόνι και τα βαθιά γδαρσίματα στα παπούτσια. Εστω και έτσι...
You were handsome You were pretty Queen of New York City When the band finished playing They howled out for more Sinatra was swinging, All the drunks they were singing We kissed on a corner Then danced through the night The boys of the NYPD choir Were singing "Galway Bay" And the bells were ringing out For Christmas day (Fairytale of New York, Pogues)
Στην Wikipedia θα βρεις περισσότερα. Πες πως είναι κάτι σαν κάλαντα... Καλή σου μέρα...

1 σχόλιο:

Oneiros είπε...

Να' σαι καλά φίλε, απ' τα πιό αγαπημένα μου χριστουγεννιάτικα τραγούδια είναι το Fairytale, και μου φτιάχνει πάντα το κέφι όταν το ακούω (πάντα off-season). Τα ξωτικά πάντα θα τρυπώνουν, με τα χαλασμένα τους δόντια και τα μπαλωμένα τους παπούτσια, και στα πιό κυριλέ ξενοδοχεία. Αυτό το τραγούδι μου θυμίζει επίσης μιά άλλη ξωτικιά της ΝΥ. Δεν ήξερα ότι η Kirsty έχει πεθάνει, μιά ευχή και για όποιον κάθεται αυτή τη στιγμή στο παγκάκι της στο Σόχο...