Pray or prey

(όπα και το λογοπαίγνιο) Θα το καταλάβαινα αν ένας Αγιατολάχ της "καθυστερημένης", "φονταμενταλιστικής", "υστερικής", "ακροδεξιάς" Ανατολής κήρυσσε μια ημέρα προσευχής στη μνήμη των θυμάτων μιας καταστροφής. Σε κάποιες χώρες (δυστυχώς) ο ρόλος του πολιτικού ηγέτη μπλέκεται με εκείνον του θρησκευτικού, αυτό που στην Ευρώπη περίπου γνωρίσαμε ως Καισαροπαπισμός είναι συνηθισμένη πρακτική σήμερα σε άλλα μέρη. Οταν όμως ένας ηγέτης της "πεφωτισμένης" Δύσης κηρύσσει ημέρα προσευχής κάτι δεν πάει καλά με τον ηγέτη, το πολιτικό σύστημα, τη δημοκρατία, στο τέλος τέλος το λαό. Το κράτος δεν πιστεύει σε κανένα θεό και δεν προσεύχεται ούτε προσκαλεί σε προσευχές, το κράτος πράττει, δεν κάνει τίποτε λιγότερο ή τίποτε περισσότερο. Από την άλλη θα μου πεις το γνωστό με τους λαούς που έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν και δεν θα έχω να σου δώσω άδικο.