Η σιωπή των ποταμών

(λασπωμένο γλυκό νερό σε καταστολή) Μια μέρα τα φυλακισμένα ποτάμια της πόλης, αυτά που σιγοβράζουν κάτω από τα οπλισμένα σκυροδέματα και την άσφαλτο, μπορεί να νευριάσουν και να σηκωθούν αφρίζοντας για να κατευοδώσουν στο Σαρωνικό ράγες, ανισόπεδους, αυτοκίνητα και, πάνω απ' όλα, την ύβρι μας. Λίγο μετά το πέρασμα της καταιγίδας ένα φρεάτιο της Καλιρρόης είχε μεταβληθεί σε πρόχειρο συντριβάνι και από κάτω ο Ιλισός πρέπει να μούγκριζε προσευχές στο Νηρέα, τον Ποσειδώνα, το θεό Αχελώο και τις Νύμφες των νερών για να του δώσουν κι άλλη δύναμη. Δεν του 'γινε η χάρη σήμερα. Κάποια άλλη φορά ίσως...

Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στ' ακρογιάλια η σκοτεινάγρα του βυθού ξεχνιέται στον αφρό (Ερωτικός Λόγος, Γιώργος Σεφέρης)

Καλημέρα... Ομπρέλα πήρες;