Γεύση θάλασσας

(κόμποι αλατιού) Τα πρώτα σποτάκια που άκουσα στα αθηναϊκά ραδιόφωνα μόλις ξαναβρέθηκα στην εμβέλειά τους μιλούσαν για αποδράσεις λες και δεν πρόκειται για πόλη αλλά για στρατόπεδο συγκέντρωσης και εγώ κρατούμενος που λόγω καλής διαγωγής έλαβα ολιγοήμερη άδεια. Δεύτερη σκέψη: Μα δεν είναι πόλη, παρά άθροισμα χωριών. Σωστό, νομίζω. Βουτιά στα βαθιά από το πρωί πια, καμία συγγένεια ούτε καν η πιο μακρινή με αυτές στο Παλιοχώρι της Μήλου ή τον -κατακαραπαγωμένο- Αη Γιώργη της Κέρκυρας. Μια βαλίτσα με κοιτάζει από το πάτωμα, με ίχνη άμμου στο βάθος και κανα δυο ίχνη από φύκια. Διλήμματα και απαντήσεις βγάζοντας από τους ώμους τα απομεινάρια μιας τοπικής μεσημεριάτικης καταιγίδας. Βουνό ή θάλασσα; Θάλασσα και αν σε φέρει ο δρόμος για τα βορειότερα του Αντιρρίου, βγες αριστερά από την (λέμε και καμία μαλακία να περνά η ώρα) εθνική, πάρε το δρόμο για Μεσολόγγι, στρίψε στο Αιτωλικό και συνέχισε για τον Αστακό. Στα δεξιά τα βουνά της Αιτωλοακαρνανίας, στα αριστερά το Ιόνιο και μια αγκαλιά μικρότερα και μεγαλύτερα νησιά. Το βλέμμα γλιστρούσε κατά τη θάλασσα. Χώμα ή άσφαλτος; Ο λιγότερο ταξιδεμένος δρόμος... Ιόνιο ή Αιγαίο; Φως στη μια μεριά, χρώμα στην άλλη, αλλά δουλεύει και ανάποδα και αν τα Κυκλαδονήσια σου μεταφράζονται μόνο σε μπλε και λευκό, δοκίμασε για παράδειγμα τη Μήλο και τα χρώματα των βράχων. Δυο στιγμές (1 και 2) μιλούν για το καλοκαίρι - μία από κάθε μεριά. Πολλά είναι άλλωστε θέμα οπτικής γωνίας. Το Σαρακίνικο είναι Αιγαίο ε; Μπορείς να δοκιμάσεις το θυμό του νοτιά ή την ηρεμία του και μετά μπορείς να πεις τι προτιμάς κοιτάζοντας σιωπηλούς πρεσβευτές του χτες. Να μη σου λέω πολλά από την πρώτη κιόλας στιγμή, ελπίζω να χόρεψες κάτω από το γενναιόδωρο φεγγάρι αλλά αν πάλι όχι...

Summertime and the living is easy fish are jumpin' and the cotton is high (Summertime, G. Gershwin)

Καλή σου μέρα και καλώς σε βρήκα...