Λύκοι, αλεπούδες, τσακάλια

(παλιά, πολύ παλιά όμως) Δεν πήγαινα σχολείο ακόμη, οπότε δεν είχα φάει ακόμη το βρωμόξυλο της αρκούδας επειδή είχα μια απίστευτη αγάπη στις δασείες σνομπάροντας τις ψιλές. Ούτε με είχε καταχεριάσει ακόμη η δασκάλα επειδή επιδείκνυα μια ανεξήγητη -για την ίδια- λατρεία στις ξαπλωμένες και ελαφρώς κατσαρές περισπωμένες, με αποτέλεσμα οι οξείες να σπανίζουν. Πριν συμβούν όλα αυτά τα ηρωικά (και εξόχως οδυνηρά για τις παλάμες των χεριών, ένεκα η ξύλινη βέργα) είχα σχηματίσει μια εξαιρετικά βολική εικόνα για μια μικρή πτυχή του κόσμου, υπήρχαν οι λύκοι και οι αλεπούδες. Θεωρούσα πως τα δύο αυτά πλάσματα ζουν μαζί και κάνουν παιδάκια μαζί, σε τελική ανάλυση έβγαινε νόημα, σε πολύ γενικές παιδικές γραμμές λύκοι και αλεπούδες έμοιαζαν όσον αφορά το σουλούπι τους. Υπήρχε λοιπόν κάθε δυνατότητα για ένα λύκο και μια αλεπού να χτίσουν σπιτικό κάπου στα βάθη του δάσους, εκεί που οι κυνηγοί δεν έφταναν γιατί οι μεγάλες αρκούδες τους έτρωγαν όταν τους έβλεπαν (αφού πρώτα τους ξεπαρθένευαν, όπως έμαθα πολύ αργότερα μέσω του γνωστού ανεκδότου). Τα πράγματα κυλούσαν ειδυλλιακά, έγραφα γράμματα, ζωγράφιζα και οι λύκοι με τις αλεπούδες ζούσαν και έκαναν λύκους και αλεπούδες βεβαίως (τα μπαρμπούνια τα σιχαινόμουν τότε). Ολα αυτά ως τη μέρα που μια μεγάλη αλήθεια αποκαλύφθηκε, στην ιστορία έπρεπε να βρεθεί χώρος για τις λύκαινες. Αμάν, ζημιά... Δεν ξέρω πώς προέκυψαν αλλά η εμφάνισή τους ήταν καταλυτική, θέλω να πω, αν ξέρεις πως ο λύκος είναι αγοράκι και ξαφνικά από το πουθενά σου 'ρχεται μια λύκαινα που ζητά χώρο στο δάσος τι θα της πεις; Συγγνώμη μαντάμ, δεν σας προβλέπει το σενάριο έχω στο πόδι σας μια αλεπού, μήπως θέλετε να τα βρείτε με το ελάφι; Αποκλείεται διότι μεταξύ άλλων υπήρχαν και ελαφίνες στο σκηνικό... Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα, αφού τη λένε λύκαινα θα πάει να βρει το λύκο, ο οποίος εδώ που στα λέω τώρα δεν φάνηκε να είχε καμία αντίρρηση, κάθε άλλο, η υπόθεση της Ρώμης (που κοσμούσε το βιογραφικό της λύκαινας) ήρθε πολύ μετά. Το πρόβλημα ήταν με την αλεπού και τα αλεπουδάκια της. Νόμισα πως βρήκα τη λύση στα τσακάλια, αλλά αυτά τα πολλά "α" κάπως με αγρίευαν, άσε που δεν είχα δει τσακάλια στην τηλεόραση, δεν ήξερα πώς ήταν (κάτι Γαρδέληδες και λοιποί ήρθαν επίσης με μεγάλη καθυστέρηση). Ετσι, στο προσκήνιο έσκασε μύτη ο αλεπώς μια εξαιρετική λέξη αν θες τη γνώμη μου, σαφώς καλύτερη από το αλεπούδος που έχει μεν μια τρυφερότητα αλλά του στερεί κάτι από την αρσενική φύση, είναι λίγο φλούφλικη κατάσταση. Αν καθιερωθεί θα 'ναι μια χαρά, ο αλεπώς και η αλεπού κάνουν το αλετί δώσε μου για δέκα λεπτά τη Φύση και θα στην κάνω κουκλίτσα. Κάπως έτσι η μικρή ταραχή στο δάσος πέρασε, ο λύκος έκανε λυκάκια με τη λύκαινα, η αλεπού με τον αλεπώ ή τον αλεαποαποτέτοιο τέλος πάντων έκαναν κάτι μυστήρια αλεπουδάκια που ήταν 101 χρονών και όλα βρήκαν την παλιά τους ισορροπία...

And it's something quite peculiar something shimmering and white it leads you here, despite your destination under the milky way tonight (Under the Milky Way Tonight, Church)

Θα είμαι στο δάσος αν θες να μου πεις μια καλημέρα...