(εν πλω, τρόπος του λέγειν)
Νεαρός Γερμανός στο κάθισμα της άλλης άκρης του διαδρόμου, σε όλο το ταξίδι είχε ένα βιβλίο ανοιχτό στα πόδια του αλλά νύσταζε. Δεν πρέπει να πρόλαβε να διαβάσει μια παράγραφο και έπεσε ξερός. Δίπλα του στο μεσαίο κάθισμα μια Αμερικανίδα αρκετά προχωρημένης ηλικίας (όχι πάντως και συνομήλικη του Τζορτζ Ουάσιγκτον) , σε όλη τη διαδρομή δεν σταμάτησε να τεντώνεται προσπαθώντας να κοιτάξει τη θέα από το παράθυρο. Λίγο πριν την προσγείωση η λογοδιάρροια των αεροσυνοδών της Lufthansa (γενικότερα σε αυτή την εταιρεία δεν βάζουν γλώσσα μέσα τους) ξύπνησε τον τυπάκο που αποφάσισε πως αρκετά διάβασε για σήμερα. Τεντώθηκε και αυτός για να δει τη θέα από το παράθυρο (μάλλον και για να ξεμουδιάσει), πρέπει να πετούσαμε μεταξύ Αίγινας και Αττικής. Τα φώτα της πόλης εμφανίστηκαν από κάτω, κάτι είπε μισοαπομέσα του ο Γερμανός, η Αμερικανίδα έσπασε τον πάγο (θρύψαλα τον έκανε):
- Ομορφη πόλη (από την Κόλαση έρχεστε;)
- Είναι πολύ ωραία έτσι φωτισμένη που είναι (αυτός την έχει δει και μέρα αλλά δεν μιλάει)
- Δεν έχω έρθει ξανά, μήπως την είχατε δει πριν τους Ολυμπιακούς (του 1896;)
- Ναι, ναι, έχει αλλάξει πάρα πολύ (αυτό το "πάρα" να μην έβαζες, μωρέ Παγκράτι που σου χρειάζεται)
- (μονολογεί) Είναι πανέμορφη (και με τη μυωπία τι κάνετε είπαμε;)
Εντάξει, πάσο, η Αθήνα είναι κούκλα όταν τη βλέπεις από ψηλά το βράδυ σε βαθμό που ίσως θα έπρεπε να υποχρεωθούν οι αεροπορικές εταιρείες να κάνουν πτήσεις μόνο μετά τη δύση του ηλίου. Στο έδαφος και αφού με τα πολλά έφτασα στην εξορία του πάρκιν, το μουσικό καλωσόρισμα...
Anyone could see the road that they walk on is paved in gold
and it’s always summer, they’ll never get cold
they’ll never get hungry
they’ll never get old and gray
you can see their shadows wandering off somewhere
they won’t make it home
but they really don’t care
they wanted the highway
they’re happy there today, today
(The Way, Fastball)
Για την ώρα, καλώς σε βρήκα, καλή σου μέρα...
1 σχόλιο:
Καλά, ο διάλογος είναι όλα τα λεφτά ...
(να δεις που η Αμερικάνα έπιανε transit πτήση για το χωριό της και τα τελευταία 30 χρόνια τάχει περάσει στη Νιγηρία, μέλος κάποιας ξεκούδουνης αποστολής, κι έτρωγε στη μάπα το Λάγκος σε βάση καθημερινή)
Δημοσίευση σχολίου