1.6.05

Ενα τραγούδι για καλό μήνα (IV)

(καλό καλοκαίρι, ευτυχείτε...)
... Οταν της είπα 'πρέπει να'σαι η γοργόνα που πήγε βόλτα τον Ποσειδώνα" μου χαμογέλασε τόσο θλιμμένα που ο θυμός μου αμέσως έχασε την πνοή του. Μα αν η μουσική είναι η τροφή της αγάπης τότε το γέλιο είναι βασίλισσά της Και -αν το καλοσκεφτώ- αν το τέλος είναι αρχή τίποτε δεν φοβίζει την αλήθεια του τέλους. Μα τότε με ένα στόμα στεγνό που ανταριάζει και ξεφεύγει από το νου βουτάμε από τα ψηλά με το μάτι μας στον πόθο του ωκεανού (εξαιρετικά ελεύθερη απόδοση στο Whiter Shade of Pale, των Procol Harum)
Δύσκολα μπορείς να συνειδητοποιήσεις πως λόγια που γράφτηκαν πριν από 40 (συν ή πλην) χρόνια έχουν την αξία μιας σμίλης. Μέχρι να δεις πιτσιρίκια να τα επαναλαμβάνουν - ένας ωραίος κόσμος έρχεται δεν βαστά να περιμένει. Μην αρθρώσεις ούτε καν φθόγγο για φαντασίες που περιμένουν αντιπαροχή και εξ αδιαιρέτου συμπαράσταση. Μισιακά όνειρα όσο και αν τα συμπληρώνεις, ποτέ θα είναι μόνο δικά σου (ναι, με αυτήν ακριβώς τη σύνταξη). Τα αγριέματα που σκιάζουν τον ύπνο σου είναι δικά σου - σε περιμένουν για να (σε) ημερώσουν... Στο άκουσμα του Ιουνίου η μονίμως επιρρεπής μπουκαμβίλια σκόρπισε στη μικρή μου βεράντα τα πέταλά της , κάποια πιο άτυχα (ή τυχερότερα;) τα βρήκα στο δρόμο, δεν τα μάζεψα, ελπίζω το χαρωπό τους βιολετί να σε συνοδεύσουν ως εκεί που φτάνει η καλημέρα μου... Καλό καλοκαίρι...

2 σχόλια:

xryc agripnia είπε...

Με κατι τετοια κειμενα πως να μην μπει ομορφα το καλοκαιρι...

Καλο μηνα.

Ανώνυμος είπε...

Τί τραγούδι! Δεν χορταίνεται με τίποτα! Μπράβο σου νικ που μου το θύμισες. Και το ποστ σου πολύ ωραίο!