7.6.05

Californication

(υπάρχει και η καλή πλευρά - πάντα) Εφτασε σήμερα στα χέρια μου σε μια εξαιρετική συσκευασία λευκού χρώματος, που ανοίγει σαν βιβλίο, στο σαν-εξώφυλλό της διαβάζω
Designed by Apple in California
Θα πρόσεξες - όχι στις ΗΠΑ (η εξωτερικότερη συσκευασία ομολογεί ότι η συναρμολόγηση έγινε στην Κίνα) αλλά στην Καλιφόρνια. Τώρα, τι κάνει μια πολυεθνική να γίνεται τοπικίστρια είναι κάτι που εκ πρώτης δεν το αντιλαμβάνομαι. Από την άλλη, το Unix έριξε μερικά από τα πρώτα του κλάματα ανάμεσα στους τοίχους του Berkeley, το LSD ομοίως, λίγο πριν λίγο μετά από τις φοιτητικές εξεγέρσεις της δεκαετίας του '60 πάλι στην ίδια γειτονιά. Το Δίκτυο γεννήθηκε και στην Καλιφόρνια, εκεί είναι η Κοιλάδα του Πυριτίου (όποιος χρησιμοποιεί τις λέξεις υπολογιστής και σιλικόνη στην ίδια πρόταση και σε εγγύτητα νοηματικής απόστασης πρέπει να του αφαιρεθεί το δικαίωμα χρήσης του email), εκεί τα κεντρικά της Apple, της HP, της Google και ούτε που μπορώ αυτή τη στιγμή να θυμηθώ ποιων άλλων. Εκεί η Πόλη των Αγγέλων εκεί και το Φρίσκο (San Francisco, αν τυχόν μ' έχασες) εκεί και το Hollywood (τι να κάνεις, κανείς δεν είναι απολύτως τέλειος), ίσως η περιοχή να κρατά κάτι από το μεξικανικό της γονίδιο (ήταν άλλωστε μεξικανική επαρχία ως το 1848), χωρίς διάθεση υπερβολής μου φαίνεται πως είναι σήμερα το ζωντανότερο κομμάτι των ΗΠΑ. Το iPod mini ίσως να είναι απόδειξη αυτής της ζωντάνιας (κάποιοι θα πουν πως το ίδιο αποδεικνύει και το καλιφορνέζικο μασάζ, well). Κάπως έτσι ξέχασα την ψιλοαπογοήτευση με τους Apocalyptica. Προχθες άκουσα μια διασκευή τους στο Unforgiven (Metallica όχι Manic Street Preachers) και δεν σου κρύβω πως μου φάνηκαν ενδιαφέροντες. Χθες τους έδωσα λίγο περισσότερο βάση σε (μάλλον) δικά τους κομμάτια μου βγήκαν πιο ρηχοί και από τους Venom στο απόγειο της όποιας έμπνευσής τους. Ευτυχώς η παρακαταθήκη ήταν ανέκαθεν μεγάλη...
Close your eyes breathe slow we'll begin close your eyes breathe slow we'll begin to look together for the Pan within put your face to my window breathe a night full of treasure the wind is delicious sweet and wild with the promise of pleasure (The Pan within, Waterboys)
Απολύτως άσχετο, του αγίου ραδιοφώνου πότε πέφτει; Καλημέρα...

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ρε φιλε, βλεπω καθημερινως τα -ωραιότατα κατα τα αλλα και εξαιρετικώς εμπνευσμενα- γραπτα σου και μεχρι σημερα αναρωτιομουν... Που στο καλο βρισκεις την ορεξη καθε ξημερωμα και γραφεις; Τιποτα καλυτερο δεν εχεις να κανεις;
Πηρα την απαντηση μου στις 6 το πρωι, όταν με ξυπνησε η μικρη μου Φαιδρα για να φαει. Αφου την ταισα και επεστρεψε στη γλυκια αγκαλια του Μορφεα αποφασισα πριν ξανακοιμηθω κι εγω να κανω ενα τσιγαρακι στο σαλονι.
Ξαφνικα καποιος μου χαμογελασε. Ενα πολυτιμο χαμογελο, φωτεινο, καλοκαιρινο. Ενας πορτοκαλης δισκος μου κλεισε το ματι. Μεχρι να τραβηξω την τελευταια ρουφηξια, μου παιζε κρυφτο πισω απο τα γυρω σπιτια. Δεν περιμενα να με κοιταξει καταματα γιατι αυτο το εργο το εχω ξαναδει. Το άλλο ειναι που ειχε χρονια να με μεθυσει. Αλλωστε η πολυτιμη μου μπεμπα θα ξυπνουσε σε δυο ωρες με τη γνωστη παιχνιδιαρικη διαθεση.
Τωρα καταλαβα τι ειναι αυτο που σε εμπνεει στα γραπτα σου... Η προσμονη αυτου του φωτεινου χαμογελου!
Καλημερα!

7/6/05 15:06