Υποχρεωτική παρουσία

(μπλαζέ) Να ακούς σε μια στιγμή το Unforgettable του Nat King Cole και στο μυαλό σου να σιγοντάρει ο Τόλης Βοσκόπουλος στον Ανεπανάληπτο. Δεν θα έπρεπε να προκαλεί και τόσο μεγάλη απορία, αλλά είναι στο πλάνο αυτή η ημιολυμπιακών διαστάσεων πισίνα και το κουρεμένο από τον Τρύφωνα Σαμαρά γκαζόν... Οι παριστάμενοι σε τρελές χαρές όταν έβλεπε ο ένας τον άλλο, λες και είχαν να βρεθούν κάτι τέρμινα, πράγμα που μπορεί να ισχύει κιόλας. Αρκετές κυρίες με ανοιχτά τα ραντάρ κόβουν φάτσες, ρούχα, κίνηση – κυρίως όμως φάτσες. Φιλιά πεταχτά στον αέρα με τα χέρια να πιάνουν απαλά τα μπράτσα και το τσαντάκι να ταλαντεύεται απελπισμένο μεταξύ αγκώνα και καρπού. Αραγε αυτός το ξέρει ότι η γραβάτα του σταματά στα 2/3 του πουκαμίσου;

Ο νόμος του Windsor: Αν δεν ξέρεις τον κόμπο μην τον κάνεις.

Λίγο νωρίτερα στο τραπέζι που εκτελούσε χρέη μπαρ: Μία βότκα σας παρακαλώ... Στην υγειά σας... (ευχήσου μου και καλούς απογόνους αν σ' ευχαριστεί, αλλά βάλτην πρώτα την έρμη στο ποτήρι)

Ο νόμος του μουδιασμένου ποδιού: Οσο πιο κυριλέ ο χώρος τόσο τείνει προς το μηδέν η πιθανότητα να υπάρχει μπάρα στο μπαρ.

Ο μετρ σε ρόλο τροχονόμου. Ρυθμίζει την κυκλοφορία προς τον μπουφέ διότι ο άνθρωπος επαγγελματίας είναι και ξέρει.

Ο νόμος του σύστριγγλου: Η πιθανότητα για ένα σημείο αυτοεξυπηρέτησης να αποκτήσει σε χρόνο ~ dt ουρά ΚΨΜ είναι ίδια σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη και μήκη του δυτικού κόσμου.

Επιστροφή στο τραπέζι.

Ο νόμος του μπετόν αρμέ: Προϊόντα που στις ετικέτες τους φέρουν ονόματα όπως Γεροβασιλείου, Λαζαρίδης, Μπαμπατζιμόπουλος κ.λ.π. δεν απαντώνται εύκολα σε χώρους με υψηλές συγκεντρώσεις χλωριωμένου γλυκού νερού.

Personal note: Τα βόρεια εξακολουθούν να μην είναι του γούστου μου...