Γκρρρρρ!!!

(προσοχή, δαγκώνει...) Μερικές από τις στιγμές που μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι και θέλω κάτι σαν αυτό:

Σκάει μύτη η γκουμουτσο-flashoειδής διαφήμιση των παγωτών της ΔΕΛΤΑ στο euro2day.gr, οι παρόμοιες κατασκευές που τρακάρω συνήθως στο in.gr και τα pop-ups σε Ναυτεμπορική και καμιά φορά Καθημερινή. (και έλεγα πως με τον Firefox θα ‘βρισκα την υγειά μου) Το μαύρο Hummer H2 με πινακίδες Αμβούργου (όπα ρε μουντρούχο που θες το κτήνος για να ψωνίζεις πουτάνες στο λιμάνι) που είναι αναιδέστατα παρκαρισμένο σε πεζοδρόμιο του Παλαιού Ψυχικού. Θα μου πεις, έχει πεζούς στο Π.Ψ.; Όχι, είναι απλώς θέμα αρχής. Και αν ήταν Φιατάκι; Τα ίδια θα ‘λεγα με άλλη παρένθεση. Τα επαγγελματικά τηλεφωνήματα που ξεκινούν με το μελωμένο κλαψομούνικο/κλαψαρχίδικο «χάθηκες βρε... Μας ξέχασες...». Βρε άει στο διάολο μεσημεριάτικα, που γίναμε κολλητοί… Ο ΙΧής σας-γαμάω-όλους που πέταξε το πλαστικό κύπελλο της φραπεδιάς στη μέση της Ακαδημίας (ένα ακόντιο, ένα δόρυ, μια πέτρα, κάτι τέλος πάντων) Ο ταρίφας που μόνο άγκυρα δεν πέταξε για να διαπραγματευθεί την πιθανότητα να έπαιρνε και τρίτη κούρσα στη Ζωοδ. Πηγής. (πού είναι οι χειροβομβίδες όταν τις χρειάζεσαι). Ερωτήσεις του τύπου «σου έστειλα ένα email, το πήρες;» Αν δεν το είχα πάρει άραγε δεν θα σου είχε γυρίσει πίσω; Ορνιο, ε όρνιο... Το στιλό που παραδίνει το πνεύμα κατά τη μία και μοναδική στιγμή του μήνα που πρέπει να πάρω χειρόγραφη σημείωση. Θ’ αρχίσω να κυκλοφορώ με μια κονσέρβα σουπιές μου φαίνεται.

Ευτυχώς ή δυστυχώς μου περνάει σχετικά γρήγορα...

Και μετά πήγανε Μόντε Κάρλο... (Xaxakes)

Σε φιλώ, καλό σου τριήμερο ό,τι και να κάνεις, πάω να μαζέψω ήλιο...