Ταϊζεις τις πάπιες;

(κουλουράκι κανείς;) Είχα πολύ καιρό να περάσω από τον Εθνικό Κήπο, από πέρυσι σχεδόν τέτοιον καιρό. Είχαν, τότε, βάλει και κάτι ταμπέλες στις εισόδους που προειδοποιούσαν για κίνδυνο από απρόβλεπτη (!) πτώση δέντρων (ή κάπως έτσι), ε, τον απέφευγα και εγώ από φόβο μην και κανένα δεντρί λιποθυμούσε από την ορθοστασία ενώ περνούσα από κάτω. Ασε που ήταν ρημάδι και σ' έπιανε η ψυχή σου. Λοιπόν, πέρασα σήμερα από εκεί, τον έχουν κάνει κουκλίτσα, καθαρός, περιποιημένος, χαίρεσαι τη βόλτα. Νέες πινακίδες (ξύλινες) για να προσανατολιστείς χωρίς να σιχτιρίζεις την ώρα και τη στιγμή που σ' έπιασε το φυσιολατρικό σου. Οσο για το καφέ του Κήπου (Ηρώδου Αττικού μεριά), δεν ξέρω, θεωρούν πως το μέρος το 'χουν φτιάξει με τα χεράκια τους και σε σερβίρουν σαν να πρέπει να τους χρωστάς υποχρέωση. Στη διπλανή πλευρά τα καλά νέα, η Αίγλη είναι σε φάση ανακατασκευής, έχουν στήσει δύο ξύλινες πλατφόρμες απ' έξω με καναπέδες, πολυθρόνες και βολικές ομπρέλες, άργησαν να ζηλέψουν τα καφέ της Θεσσαλονίκης, καιρός ήταν... Γαμώτο, είναι μέρα για κοπάνα σήμερα...