5.6.05

Τέλος καλό σχεδόν όλα καλά

(αλλά πιο πριν μου ‘χε φύγει η ψυχή) Λίγο μετά τα μεσάνυχτα Παρασκευής προς Σάββατο. Χτυπάει το τηλέφωνο, τα όχι καλά νέα ταξιδεύουν πάντα ταχύτερα από τα όχι κακά - και τώρα τρέχουμε για το Γενικό Κρατικό Νικαίας. Τηλέφωνα στη διαδρομή, τα νεώτερα σαφώς καλύτερα από τα πρώτα... Σκέψεις καλές και κακές να περνούν από το μυαλό ανεξέλεγκτες, κυρίως πολλά «και αν...» Εξω από τα επείγοντα... Πώς έγινε; Αριστερή στροφή σε διασταύρωση της Πειραιώς, δεν είδε το παλλόμενο πορτοκαλί, από απέναντι έρχονταν αυτοκίνητο, πλαγιομετωπική δεν την ονομάζει η Τροχαία; Απολογισμός: Ελαφρά τραυματίες, υλικές ζημιές. Ακτινογραφίες, εξετάσεις και άλλες εξετάσεις... Με αυτή την άσπρη μπογιά στο μέτωπο σαν τον Τζιν Σίμονς είσαι, κοίτα που η επιστήμη έχει χιούμορ. Ζητάει τσιγάρο, «όχι» ουρλιάζουν από την παρέα «δεν κάνει...». Εμ, έτσι είναι, υπάρχει και τιμωρία. Δεν φτάνει το σοκ από το ατύχημα και τα συμπαρομαρτούντα, είναι και όλοι γύρω γύρω που, εσύ δεν το ‘ξερες βέβαια, αλλά παρακολουθούσαν νυχτερινά μαθήματα για PhD, MSc και λοιπά τριγράμματα... Χαζεύουμε την ακτινογραφία «ρε συ, κοίτα πώς φαίνεται το σφράγισμα… Χαλασμένο είναι αυτό το δόντι; Αυτό το ονομάζεις κρανίο; Μωρέ σαν άδειο μου φαίνεται...» και λοιπές μαλακιούλες. Ερχεται η άλλη τραυματίας. Πονάς; Ε να μην πονάει... Μόνον όμως όταν αναπνέει... Στο μεταξύ, έρχονται και άλλα ασθενοφόρα… Περιμένουμε να δούμε τις απώλειες της νυχτερινής μάχης της ασφάλτου. Για τα διανυκτερεύοντα νοσοκομεία έχει επικρατήσει η εικόνα ότι κολυμπάει το μοσχάρι στο αίμα… Η διάψευση της πραγματικότητας, τα περισσότερα περιστατικά φαίνεται να ήταν αποτελέσματα υπερκατανάλωσης οινοπνεύματος, με συγχωρείς που τα βάζω στο καντάρι, αλλά από το να κουβαλάνε οι ΕΚΑΒίτες ματωμένα πιτσιρίκια... Το προσωπικό του νοσοκομείου (ενός άθλιου κτιρίου με ημιθανείς σοβάδες και τα καλοριφέρ να δουλεύουν μάλλον για να πολεμήσουν την υγρασία) τρέχει και δεν σταματάει... Νυχτερινοί ήρωες – η ετυμηγορία της παρέας... Τελευταίο τσεκάρισμα από τους γιατρούς γύρω στις 4 παρά το πρωί, ωραιότατες και οι εξετάσεις (αν και δεν είχαν διαβάσει γραμμή) να και ένα χαρτί με οδηγίες… Αντε για το σπίτι παιδιά και περαστικά, μας ξεπροβοδίζει ο γιατρός... Logistics για να πάρουμε το τρακαρισμένο από την Πειραιώς, βόλτα από το σπίτι τους, τέλος καλά όλα σχεδόν καλά… Επιστροφή από Κατεχάκη κατά τις 6, ένα βυτιοφόρο ποτίζει αραγμένο στο πιο τυφλό σημείο μιας αριστερής στροφής. Ωρα ήταν να δευτέρωνε το κακό, ευτυχώς υπήρχε χώρος για ελιγμό και χρόνος για μερικά καντίλια... Ο ήλιος δεν ήξερε τίποτε για όλα αυτά, λίγο μετά έριχνε το ροδί του φως στην Αθήνα...

4 σχόλια:

dystropoppygus είπε...

Ουφ. Ευτυχώς.

ANemos είπε...

Για να προσέχουμε λίγο! Αϊ σιχτίρ με λαχτάρησες!

NickTheCreek είπε...

Φαντάζεσαι ναυτίλε, τη δική μου λαχτάρα όταν χτύπησε το τηλέφωνο και μου 'παν τα καθέκαστα, αλλά αυτό είναι παρωνυχίδα μπροστά σε όσα μπορούσαν να γίνουν. Ευτυχώς, που λέει και ο dystropoppygus...

xryc agripnia είπε...

Ευτυχως,ευτυχως.