Ταχεία Κίνηση Ματιών

(τραγουδοχορεύοντας στη βροχή) Γύρω στις εννιά παρά πρέπει να ήταν όταν ο πρώτος κεραυνός έσκασε κάπου κοντά, ακολούθησε σιωπή και κάτι σκόρπιες αστραπές που τη φώτιζαν πότε πότε. Ο αέρας ήταν υγρός, μυρωδιά βροχής παντού. Μετά μια σταγόνα, άλλη μία, κι άλλη... Οι δρόμοι έγιναν γρήγορα μούσκεμα, οι οδηγοί έδειχναν συμπτώματα υδροφοβίας και ατζαμοσύνης. Μικροτρακαρίσματα στις λεωφόρους, απελπισμένα παπάκια που προσπαθούσαν να χωθούν όπως όπως ανάμεσα στα κενά των αυτοκινήτων για να φτάσουν μια ώρα αρχύτερα μήπως και γλιτώσουν από το νερό. Ωρες αργότερα η Κατεχάκη σε ένα σημείο της έμοιαζε πεδίο βολής. Ενα αυτοκίνητο είχε διπλώσει στη μέση και είχε τυλίξει μια κολώνα φωτισμού, ο δρόμος γεμάτος γυάλινα χαλίκια, απέναντι τρία αυτοκίνητα παζάρευαν γύρω από έναν πεσμένο προφυλακτήρα (που η δουλειά του αυτή ακριβώς είναι, να πέφτει όταν υπάρχει λόγος). Η ανηφόρα της Μουσών (επιτυχημένη επιλογή ονόματος για το δρόμο, λέω τώρα) και από την ψηλή χαρά του Πολυγώνου και της μικροπαράκαμψης του Γαλατσίου τα καλά νέα. Στο βάθος να μπορείς να ξεχωρίσεις τη θάλασσα και στον ουρανό ένα μόνο μακρόστενο σύννεφο σαν χνάρι Ζέπελιν που βγήκε από τον ύπνο και ξεμάκρυνε μπροστά από τα μάτια. Χάζευα το σύννεφο πάνω από μια ανοιχτή δεξιά στροφή και οι καλοί άνθρωποι του ραδιοφώνου πρόσθεταν μία μία τις ψηφίδες, όσο θυμόμουν πως ευχήθηκα η επόμενη καταιγίδα να με βρει δίπλα σε μια θάλασσα, νύχτα, με το καραφάκι του ούζου μισοάσωστο, σε μια πρόχειρη βεράντα... Sailing με Rod Stewart για αρχή, Mad About You με Sting για συνέχεια, Alive με Sonique και Aftermath από REM, Havana Affair απ' το γρέζι των Red Hot Chilli Peppers, Never Stop Falling in Love από Pink Martini. Manic Street Preachers, Archive, Dire Straits, Buena Vista Social Club, Last Drive, Louis Armstrong, Cesaria Evora μια των ημερών θα σου το φτιάξω το soundtrack, μέχρι τότε την υπομονή σου και την καλημέρα σου, ειδικά τη δεύτερη...