8.6.05

500 και κάτι χιλιόμετρα πιο πάνω...

(και τα ρεζερβουάρ γεμάτα...) Θα σου 'χει συμβεί, δεν μπορεί, έχεις όλα τα δεδομένα στη διάθεσή σου αλλά δεν έχεις τη σιγουριά να κάνεις την πρόβλεψη, κάτι σ' εμποδίζει μάλλον η πρόβλεψή σου αφορά τη ζωή κάποιου άλλου και πολύ λίγο τη δική σου. Κάπως έτσι συνέβαινε και στην περίπτωση του Δ. Υπήρχαν όλα τα στοιχεία, τα απαραίτητα για να καταλήξει να προβλέψει κανείς την απόφαση που τελικά πήρε, αλλά μάλλον επειδή ο Δ. δεν είναι εγώ, δίσταζα να κάνω την πρόβλεψη. Οχι πως με παρηγορεί ή με ενθαρρύνει ούτε με απογοητεύει, όπως πάντως προέκυψε από την κουβέντα δεν ήμουν ο μόνος με αυτό το δισταγμό. Ο Δ., λοιπόν, ανακοίνωσε ότι μετακομίζει – για τη Θεσσαλονίκη. Το Σάββατο έρχεται το φορτηγό, φορτώνει τζάντζαλα μάντζαλα, την κάνει. Υποψιάζομαι πως αυτή την ώρα μπορεί να βολοδέρνει μεταξύ παραλιακής και Διονύσου-Νέας Μάκρης, τον έχω ικανό να παίρνει μεζέ τη θέα από το Πανόραμα και να γυρίζει το πρωί, αλλά δεν θα μου κάνει τρομερή εντύπωση αν μου πεις πως τώρα είναι στον τέταρτο ύπνο. Τον ψάχναμε ως και λίγο πριν τα μεσάνυχτα, το τηλέφωνό του κλειστό, ξέραμε πως πέρασε από το κόσκινο της υπόλοιπης παρέας, έπρεπε να απαντήσει στα πώς και τα γιατί, βαρέθηκε ο έρμος, πάτησε το off και μας γείωσε σούμπιτους και όλους μαζί αντάμα. Ασε ρε Δ. όταν τα κάναμε αυτά... τέλος πάντων, αν σου βαστάει μη διαβάσεις το sms, ξέρω πως δεν περνάς από εδώ γι' αυτό στο 'στειλα, τσογλάνι, δεν λες μια κουβέντα. Ασε δεν τη γλιτώνεις, ραντεβού στην Αθωνος για αρχή και όταν το πρωί συνέλθουμε απ' τα ξύδια θα σε κατεβάσω θες δεν θες στη Λεπτοκαρυά. Παλιοχαρακτήρα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: