Sometimes...

(μόνο όμως μερικές φορές) Είναι κάτι ώρες που νιώθω πως όλα τριγύρω μου μένουν όμοια, να, ήμουν σε ένα γάμο το απόγευμα και φεύγοντας από το σπίτι άρχισα να φαντάζομαι τη σύνθεση των προσκεκλημένων. Ζευγάρια παντρεμένα από τη δεκαετία του '70 και του '80 (έπεσα μέσα σε ένα 60%), που αν έκρινα από τα ντυσίματά τους βγαίνουν από το σπίτι σε κάτι τέτοιου τύπου εκδηλώσεις. Παλαιοί συνάδελφοι των παιδιών που παντρεύονται σε πηγαδάκια μιλούν για δουλειές και κανονίζουν (για εκατομμυριοστή φορά) βραδινή συνάντηση για "χαλαρή κουβεντούλα μετά ποτού", που ενδεχομένως τελικά να γίνει κατά το 2014. Γνωστοί γνωστών, φίλοι, επαγγελματικές υποχρεώσεις, όλοι αυτοί πρέπει να αποτελούσαμε γύρω στο 35%, το υπόλοιπο 5% στο βάζω σε μια φλου κατηγορία "άλλοι". Ολα έγιναν μπάι δε μπουκ, ο γαμπρός στημένος με την ανθοδέσμη, η νύφη καθυστέρησε πέντε λεπτάκια (οι γάμοι στο κέντρο δεν σηκώνουν, φαίνεται, πολλά καπρίτσια), χειροκροτήματα, μπες στην εκκλησία, άστο κάνει ζέστη, πάμε έξω για τσιγάρο, μωρέ μήπως να πάμε μέσα, άντε πάμε, κάτσε λίγο να σου πω και το άλλο, τσακίσου μέσα πάμε να χαιρετίσουμε τουλάχιστον. Είναι κάτι ώρες που νιώθω πως όλα τριγύρω μου αλλάζουν και αδυνατώ να τα παρακολουθήσω, μικροπράγματα μην περιμένεις πως αλλάζουν και δραματικά, αλλά κάθε λίγο και λιγάκι παίρνουν και ένα μικρό ακόμη κλικ προς τη μια ή την άλλη πλευρά. Δοκίμασα μια μικρή έκπληξη όταν άκουσα τη λέξη "κουμπάρος" σήμερα από κάποιον που δεν είχα συνειδητοποιήσει πως είχε κάθε δικαίωμα να τη χρησιμοποιήσει, στην αρχή μου 'ρθε να τον ρωτήσω για ποιον μιλάει, μετά θυμήθηκα. Στον Rock FM τους είχε πιάσει ηλεκτρονική καταιγίδα, Anne Clark, Tiesto και δεν μπορώ να θυμηθώ ποιους ακόμη άκουσα χαζεύοντας το κόκκινο των σηματοδοτών να κοντράρεται με τα δέντρα των λιγοστών πάρκων της πόλης. Το καλοκαίρι έκανε μια στάση λέει, πήρε τηλέφωνο, είπε πως έρχεται και να μην ανησυχείς - καλή σου μέρα...