Είμαστε δυο είμαστε τρεις είμαστε χίλιοι δεκατρείς

(τα απομεινάρια μιας συνάντησης) Θα πας οπωσδήποτε μια βόλτα από τον VagueTourist και μετά θα σου πω δυο τρια ψιλά για τα χαϊρια μας του Σαββάτου. Μαζευτήκαμε με τα πολλά 13 νοματαίοι, άλλοι πεινούσαν άλλοι διψούσαν. Ο DJ (δηλαδή, αν αυτός που είδαμε εμείς ήταν ο DJ πράγμα που δεν μου κάνει απίθανο) αποτελεί το highlight του Πόλις, πρέπει να πας να τον δεις οπωσδήποτε. Απλωθήκαμε σε ό,τι πιο ευρύχωρο μας φάνηκε εκείνη τη στιγμή (hint, πάντα υπάρχει κάτι πιο ευρύχωρο που το παίρνεις χαμπάρι όταν βαριέσαι να μετακινηθείς), από ένα σημείο και μετά η ένταση της μουσικής δυναμώνει (hint, οι bloggers κάνουν φασαρία) και άρχισε η αποψίλωση. Οι 13 γίναμε διαδοχικά, 12, 11, 10, 8, 5, φυσιολογική φθορά μου κάνει, γενικώς ο V.T. με καλύπτει, πάντως κάτι χαζοαπορίες μου έμειναν: - Γιατί δεν έφερες το μπουζούκι; - Πώς διάολο είναι η "παράλειψη" στα αγγλικά; - Πώς την είπες εκείνη την πορτογαλέζικη ταινία; - Γιατί κουβαλάς σελοτέιπ πάντα μαζί σου; - Από πότε φτιάχνουν Πίνα Κολάντα στα Εξάρχεια;