26.5.05

Το γρασίδι βάφτηκε κόκκινο

(και πολύ καλά έπραξε) Να το πιστεύεις - αυτό που θες να το πιστεύεις. Είμαι σίγουρος, έτσι πρέπει να είναι. Δεν γίνεται αλλιώς. Το υπέρ της Milan 3-0 έγινε 3-3 μέσα σε χοντρικά δέκα λεπτά στο δεύτερο ημίχρονο από τους απίστευτους πεισματάρηδες της Liverpool, που κράτησαν αυτή την τρελή ισοπαλία στα 30 λεπτά της παράτασης με νύχια και με δόντια. Στα πέναλτι ήρωας ο τερματοφύλακάς της που τα καμώματά του τρέλαναν τους παίκτες της ομάδας του Μπερλουσκόνι. Τρία χαμένα πέναλτι για την Milan και η Liverpool πρωταθλήτρια Ευρώπης, ναι, η ίδια ομάδα που πήγε στα αποδυτήρια μετά το πρώτο ημίχρονο με 3 γκολ στην πλάτη. Στο επίσημο site της "Kings of Europe once again" βασιλιάδες της Ευρώπης για άλλη μια φορά. 21 χρόνια μετά, θυμίζει ο Σωτηρακόπουλος. Το στάδιο Ατατούρκ της Κωνσταντινούπολης αντηχεί το "You'll never walk alone", ποτέ δεν θα περπατήσεις μόνος. Τα ηχεία του υπακούουν στο αυτονόητο, you'll never walk alone... Οχι, δεν ήταν ένας απλός ποδοσφαιρικός τελικός, είναι μια υπόμνηση, να το πιστεύεις - αυτό που θες να το πιστεύεις. Μπορεί, τώρα, να περιμένεις να σου μιλήσω για τους Queen, λέω να ανασκαλίσω λίγο κάτι άλλο λιγότερο κλασικό
Why worry, there should be laughter after the pain There should be sunshine after rain These things have always been the same So why worry now (Why worry, Dire Straits)
Καλό τελείωμα στην εξαιρετικά κακή μου ημέρα, αλλά και καλή αρχή σε μια άγνωστη ημέρα. Ετσι κι αλλιώς ποτέ δεν υπήρχαν σερί δύο κακές ημέρες. Καλή σου μέρα...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Σε ΕΞΙ λεπτά έγιναν όλα. Νομίζω πιο καλά απ' όλους το έγραψε ο Guardian:

"a final which was a testament to the insane drama of football."

Θυμάσαι καλύτερο τελικό; Καλύτερο Champions League;

Ανώνυμος είπε...

Μέχρι χτες ο καλύτερος τελικός (με τη Λίβερπουλ μέσα) ήταν για μένα ο αγώνας με τη Ρόμα το 1984 (τόοοσο παλιά!).

Η χτεσινή νύχτα ήταν απίστευτη! Πόση χαρά για όσους όλα αυτά τα χρόνια πιστεύουν αυτήν την ομάδα.