23.5.05

Αντίο καπετάνιο....

(με τη γροθιά ψηλά, όπως πρέπει) Χωρίς να έχω τις προσλαμβάνουσες του πάρα πολύ δυνατού Ναυτίλου, προσκυνάω την αλήθεια του τίτλου στο λιτό post-παραπομπή του Introspection... Είναι και ο Κ. Παπούλιας που λίγο πολύ είπε τα αυτονόητα:
"...πορεύτηκε δίπλα στην ιστορία μέχρι τα 91 του χρόνια. Αυτή την πορεία, στα πιο δύσκολα και κακοτράχαλα μονοπάτια του τόπου μας, την ακολούθησε με απαράμιλλη συνέπεια και πίστη στις ιδέες του, με εντιμότητα και γενναιότητα και εκείνη τη βαθιά σοφία του που πήγαζε από τη γνήσια λαϊκότητά του".
Είναι ο Κ. Καραμανλής που στο δικό του συλλυπητήριο τηλεγράφημα χρησιμοποιεί μια λέξη που κανείς απ' τους ιδεολογικούς του αντιπάλους, απ' όσο είδα τουλάχιστον, δεν τόλμησε:
"... Στους οικείους και συντρόφους του, εκφράζω τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια"
Αν, τυχόν, δεν είχες δει ή ακούσει κάτι για τον καπετάν Γιώτη υπάρχουν τα αφιερώματα του in.gr και του flash.gr. Στο Σκάι έχω την εντύπωση πως το "έθαψαν" το θέμα, δες και πες μου αν θες. Επίσης, αν θέλεις, μια βόλτα μέσω Google θα σε βγάλει σε λεπτομέρειες της ζωής του. Δεν θέλω να γράψω κάτι περισσότερο για το Χαρίλαο, δεν χρειάζεται, ένα αντίο φτάνει...

2 σχόλια:

Oneiros είπε...

Πολύ καλή και περιεκτική η προσωπογραφία (άλλη χαμένη τέχνη κι αυτή) που είχε χτες το απόγευμα η ΝΕΤ, από το '89.

amarkos είπε...

Γμτ το πρόλαβα oneiros μόνο στο τέλος. Κράτησα πάντως την απάντησή του στην ερώτηση "αισθάνεστε παππούς;": "Θα σας απαντήσω μ' ένα ευφυολόγημα. Αρκεί να μεταθέσουμε τον τόνο στο γέρος και να το κάνουμε γερός".

Ο γερός της Δημοκρατίας θα πρόσθετα εγώ.