Βρε ένα γέλιο βρε...

(και άσε τον τελετάρχη να περιμένει) Παίρνω την παρόλα του καθενός και στην πάω βόλτα ως το άλφα του Κενταύρου αν χρειαστεί. Οπως λοιπόν λέει και εδώ αντικαταθλιπτικά και ecstasy (το τελευταίο, λέει, σε επικίνδυνα μεγάλες ποσότητες) μπορεί και να σκοτώνουν τον καρκίνο. Ασ' το ecstasy στην άκρη. Αντικαταθλιπτικά ε; Φάρμακα, δηλαδή, που καταπολεμούν την κατάθλιψη. Στο εν λόγω δημοσίευμα κάτι ηρωικά λέγονται για το Prozac, όχι, δεν ξέρω ποιος ήταν χορηγός της έρευνας, έχω κάτι υποψίες, δεν αποδεικνύονται, οπότε δέχομαι (τα ευρήματα) ως έχουν. Ας το πάρω λίγο αντίστροφα τώρα, αν και το μυαλό μου δεν είχε αποδειχθεί ποτέ να έχει ιδιαίτερες ικανότητες στα μαθηματικά (το παλεύω πάντως). Ομως, μισό λεπτό...

Rewind στα παιδικά χρόνια, μπορεί και να υπάρχει λόγος. Τρέχαμε θυμάμαι στο χωριό τα καλοκαίρια με τα ξαδέρφια μου. Από πέτρες και χαλίκια ο δρόμος άλλο τίποτα. Δεν μάθαινε και εύκολα ο νεαρός (εγώ ήμουν αυτός) που όλο τον υπόλοιπο χρόνο περπατούσε σε πεζοδρόμια και άσφαλτο, οπότε πρώτη, δεύτερη, το πολύ, μέρα διακοπών είχα ήδη γκρεμοτσακιστεί μερικές φορές και είχα κάνει κάτι ματωμένα γόνατα (δευτερευόντως τους αγκώνες), άλλο να στο λέω άλλο να τα βλέπεις. Εχοντας ήδη ζήσει την οδυνηρή εμπειρία του ιωδίου, φρόντιζα να γυρίζω σπίτι κατά το σούρουπο για να γλιτώσω τη διαδικασία των πρώτων βοηθειών, κατά κανόνα πετύχαινε. Μπορεί να πονούσα αλλά ήμουν εξαιρετικά ευτυχής που είχα γλιτώσει από το βασανιστήριο του ιωδίου και την επόμενη ημέρα μετά τη θάλασσα (που δεν διευκόλυνε την επούλωση, με αποτέλεσμα να έχω σήμερα ένα αμυδρό σουβενίρ εκείνων των ημερών στο δεξί γόνατο), όλα ξεκινούσαν από την αρχή.

Αν, λοιπόν, κάποιος έχει για παράδειγμα τη χαζομάρα (πες το εσύ, θάρρος, θράσος, περιέργεια, μπορείς να το αφήσεις και ως τίποτα) να αντιμετωπίσει τις ματσακονιές του πανηγυριού που για λόγους οικονομίας ονομάζουμε ζωή, οι λέξεις "κατάθλιψη" και "Prozac" του φαίνονται εντελώς άγνωστες. Ενα γέλιο χρειάζεται τελικά που συνοδεύει, μιας και το 'φερε η κουβέντα (ποια;), εκείνο το "εφτά φορές να πέφτεις και να σηκώνεσαι οχτώ", sort of... Οχι σώνει και καλά ένα χαζοχαρούμενο γέλιο, αλλά εκείνο που μπορεί να φωνάζει χαρά, μπορεί και να φωνάζει θλίψη. Ενα γέλιο που η διαφορά του από το δάκρυ ίσως είναι ότι το πρώτο το μοιράζεις το δεύτερο το μοιράζεσαι - κάπως έτσι τέλος πάντων.

Για μια στιγμή θέλω να σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι (Να γελάς, Υπόγεια Ρεύματα)

Μωρέ ένα γέλιο θα τους θάψει (ναι, και ένα δάκρυ θα τους πνίξει), μαζί και τους κατασκευαστές των διαφόρων Prozac (αυτούς, μπορεί και νηστικούς). Ελα, το βλέπω, χαμογελάς, ό,τι και αν συνέβη πριν έρθεις απ' τη γειτονιά, τώρα σαν να σκάει το χειλάκι σου. Πού να σου ΄λεγα και ανέκδοτο για να πάει καλύτερα η μέρα σου...